Μνημόσυνο για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στη Ν. Κηφισιά

 (170 χρόνια από το θάνατό του)

 Οι Αρκάδες της Ν. Κηφισιάς τίμησαν την μνήμη του Εθνεγέρτη Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Το «Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Κηφισιάς- ΠΟΛΥΦΩΝΟΝ», οργάνωσε μνημόσυνο για τον Γέρο του Μοριά με αφορμή τα εκατόν εβδομήντα χρόνια από το θάνατό του στις 4 Φεβρουαρίου 1843.

  Γράφει ο Βασίλειος Κων/ντή Σχίζας

Αρκάδες,  πατριώτες   του Αρχικαπετάνιου και άλλοι Κηφισιώτες, συμμετείχαν στο μνημόσυνο το οποίο τελέστηκε το  πρωί της Κυριακής 3 Φεβρουαρίου ε.έ., στον Ιερό Ναό της Αγ. Τριάδος Νέας Κηφισιάς. Μεταξύ άλλων παρέστησαν οι πανεπιστημιακοί καθηγητές Παναγιώτης Καραφωτιάς και Δημήτριος Ανδιόπουλος, ο παλαίμαχος καπετάνιος των θαλασσών, ορεσίβιος Αρκάς Νικόλας Κωστάρας, ο Τριπολίτης  Κων/νος Παρασκευόπουλος, ο επιχειρηματίας Σταύρος Δέμος, , ο «κολοκοτρωνιστής» Αντώνης Ξεπαπαδάκος κ.ά.

Ο Δημητσανίτης πρόεδρος του «ΠΟΛΥΦΩΝΟΥ» Δημήτρης Μελετόπουλος, απηύθυνε χαιρετιστήριο και ένθερμο πατριωτικό μήνυμα στο εκκλησίασμα το οποίο με κατάνυξη συμμετείχε στην τέλεση του μνημοσύνου από τους ιερείς του Ναού. Όλοι απότισαν  χρέος τιμής στον Ελευθερωτή της πατρίδας, του οποίου η εικόνα μαζί με την Ελληνική σημαία κοσμούσαν τιμητικά το μέσον του Ναού.

Ο λόγος στην συνέχεια δόθηκε στον ανώτατο αξιωματικό ε.α. της Πολεμικής Αεριπορίας, λογοτέχνη και συγγραφέα Πολύβιο Μαργιά. Με πατριωτικό παλμό ο ομηριστής, «Έλλην- Ελληνολάτρης», Αρκάς, Πολύβιος Μαργιάς άρχισε την ομιλία του σαν να ήταν εκεί- παρών ο Γέρος του Μοριά: «Τεθνάναι Κολοκοτρώνη ες Όλυμπον αναβέβηκες»,  παραφράζοντας την επευφημία του λαού, προς τον γέροντα Ολυμπιονίκη Διαγόρα, τον οποίο περιέφεραν με τιμή στους ώμους των, μέσα στο αρχαίο στάδιο, οι Ολυμπιονίκες γιοί του για το απόγειο της δόξας του με την ιαχή του πλήθους: «Κάνθανε Διαγόρα, ουκ ες Όλυμπον αναβήσεις».

Ο Κολοκοτρώνη ανέβηκε στον «Όλυμπο της Δόξας»!

 Είπε στη συνέχεια ο Πολύβιος Μαργιάς :

"Την βραδιά εκείνη του θανάτου του, ο Θ.Κ. είχε βαθειά αισθανθεί, πως ο αέναος αγώνας των επαναστατών ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΩΝ, είχε δικαιωθεί και η πολυπόθητη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, σκέπαζε το ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, η δε ΔΟΞΑ η ΔΙΚΑΙΩΣΗ, η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ του Αγώνα του από ΛΑΟ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΒΑΣΙΛΕΑ αλλά και η αγάπη του ΛΑΟΥ μαζί με τον επιτυχημένο γάμο του γιου του ΚΟΛΙΝΟΥ με την πλούσια αρχόντισσα ΡΑΛΟΥ ΚΑΡΑΝΤΖΑ, εγγονή του Άρχοντα της ΒΛΑΧΙΑΣ. Ήλθαν όλα μαζί να τον στεφανώσουν και την αθώα αλλά ηρωική ψυχή του να πάρουν πάνω στα φτερά της απέραντης ευτυχίας της επιδιωκόμενης αλλά απρόσμενης!

 Στης ΔΟΞΑΣ την αγκαλιά!

Ο Στρατηγός εκλήθη να απέλθει με δόξα στους χώρους των ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, διότι όλη η ύπαρξή του και της γενιάς του, ηρωικά για αιώνες, πολεμούσε αδιάκοπα.

Έτσι ΕΦΙΠΠΟΣ προχωρεί ανά τους αιώνες ο γενναίος στρατηγός διδάσκοντας τους Λαούς πως οι δούλοι γίνονται ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και πως ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΔΙΑΤΗΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΕΝΟΥΝ!

Ήλθε η ώρα Θοδωρή να πεθάνεις αφού στον ΟΛΥΜΠΟ ΑΝΕΒΗΚΕΣ! Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ μέσα στις Φτερούγες της ΔΟΞΑΣ ανέβηκε πλησίον του ΠΛΑΣΤΗ!

Κρινόμενος ως ηγέτης και άνθρωπος ο Θ.Κ. είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία που έχει να παρουσιάσει εκείνος ο αγώνας του 1821, για την εξυπνάδα, την σύνεση, τον βαρύ και υπεύθυνο λόγο του· προικισμένος από την ΦΥΣΗ να μπορεί, άμεσα να τρυγίσει και εναποθηκεύσει των ανθρώπων εχθρών και φίλων την βαθύτερη σκέψη και των γεγονότων την πορεία ν’ αντιληφθεί.

Προβλέπει του αντιπάλου την κίνηση και σκέψη και ακαριαίως έχει το φάρμακο το κατάλληλο του ΛΟΓΟΥ και της κινήσεως τα τραύματα να αποφύγει.

Πολυμερής, πολύπειρος, πολύτροπος, αποφασιστικός, γνωρίζει τι κρύβεται στο πίσω μέρος του ΛΟΦΟΥ αλλά και των βαθύτερων σκέψεων των εχθρών του· έτσι του έδωσαν τον τίτλο «Γέρος του ΜΟΡΙΑ» για την σοφή ΝΕΣΤΟΡΙΚΗ σκέψη και ουχί την ηλικία του.

Συνετός και άκακος πολλές φορές θα γλιτώσει από την άγρια σφαγή κοτσαμπάσιδες κι άρχοντες του ΜΟΡΙΑ οι οποίοι εχθροί του παρέμεναν, επανερχόμενοι αφού εγνώριζαν πως ήταν σεβαστό πρόσωπο ηγέτου στον οποίον το στράτευμα πειθαρχούσε.

Ο Θ.Κ. καίτοι αγράμματος γνωρίζει άριστα την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ του πολέμου και τα μυστικά τους˙ δε είναι δημιούργημα επανάστασης αλλά ο δημιουργός της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.

Ακολουθεί την γραμμή των γενεών της Κολοκοτρωνέικης ράτσας απροσκύνητος, ασυμβίβαστος,ακάματος και σίγουρος πως στο τέλος θα είναι ο νικητής. Δεν έπεσε έξω!

Είναι ο γνήσιος άνθρωπος του 1821 ο επαναστάτης δεν είναι άρχοντας, αλλά ΗΓΕΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ γεννημένος στης Μάχης την αντάρα και την φωτιά.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο ΡΑΜΟΒΟΥΝΙ της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου του 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από το ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ της ΑΡΚΑΔΙΑΣ. Η οικογένειά του με γενάρχη τον Τσεργίνη, ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων.

 Μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης περίπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει τον θάνατο στον αγώνα κατά των Τούρκων. Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν μεγάλος κλεφταρματολός της ΜΑΝΗΣ και του ΤΑΫΓΕΤΟΥ.

Η μητέρα του καταγόταν από το σόι των Κωτσακαίων της Αλωνίσταινας. Το 1770 είχε συμμετάσχει στην εξέγερση του ΜΟΡΙΑ κατά τα Ορλωφικά. Σχεδόν αμέσως το 1771, ο Κωνσταντής ήλθε σε σφοδρή σύγκρουση με τους Τούρκους οι οποίοι είχαν εξαπολύσει ανηλεή διωγμό κατά των Κλεφταρματολών. Το 1779 μαζί με τα αδέλφια του ΑΠΟΣΤΟΛΗ, ΓΙΩΡΓΟ και ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ, συμμετείχε στην εξόντωση των Αλβανών που μάστιζαν αγρίως την Πελοπόννησο. Το 1780 όμως οι Τούρκοι άρχισαν νέο διωγμό κατά των αρματολών με ισχυρό στράτευμα υπό τον Σερασκέρη της Ρούμελης Καπουδάν πασά, ο οποίος αποβιβάσθη στο Γύθειο και κατευθύνθηκε κατά του Κωνσταντή Κολοκοτρώνη και του Παναγιώταρου Βενετσανάκη που μαζί με τις οικογένειές των είχαν ταμπουρωθεί με 150 παλικάρια στους δύο πύργους τους στην Καστάνιτσα της ΜΑΝΗΣ.

Δώδεκα ημέρες πρόβαλαν ηρωικά αντίσταση στο τέλος επεχείρησαν απεγνωσμένη έξοδο κατά την οποίαν σκοτώθηκε ο Κωνσταντής και δύο αδέλφια του. Ο αδελφός του Αναγνώστης και η γυναίκα του μαζί με τον Θοδωράκη και μια αδελφή του κατάφεραν να διαφύγουν και να επιστρέψουν στο πατρικό της Μάνας του στην Αλωνίσταινα, της ΖΑΜΠΕΤΑΣ ΚΟΤΣΑΚΗ.

Ήταν τότε 12 ετών. 15 ετών ο Θ.Κ. επήγε ν’ ανταμώσει τον ΖΑΧΑΡΙΑ τον αρχιστράτηγο του ΜΟΡΙΑ, έτσι υπέγραφε ο ατσαλόκορμος, λεύτερος σαν αγρίμι καρδιά λιονταριού μάστορας του πολέμου και μυαλό που έβλεπε μακριά. Προσπαθούσε να έλθει σε συνεννόηση με τον ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ή να λευτερωθούμε ή να χαθούμε έλεγε!

Ο Ζαχαριάς ήτανε στους Πύργους της ΜΠΑΡΜΠΙΤΣΑΣ όταν συναντήθηκε με τον Θ.Κ. τον γνώρισε αμέσως…Έχεις τον αγέρα του πατέρα σου, αυτό λένε τα σουσούμια σου. Έσφαξε αρνιά, έκαμε πανηγύρι, τον τίμησε. Εκεί εγνώρισε τον Αναγνωσταρά, τον Μητροπέτροβα κι εκεί εξεπεδεύθηκε, στις μικρομάχες στην παλικαριά και τα

τερτίπια, εκεί εγνώρισε την κόρη του προεστού από το ΑΚΟΒΟ ΚΑΡΟΥΣΟΥ την γυναίκα του. Δώδεκα χρόνια έζησε καπετάνιος από 1785-1797.

Γνωρίζει πολύ καλά τον Έλληνα με τα πολλά του πάθη, το ευμετάβολο και την ΔΙΑΠΛΟΚΗ του με τον Τούρκο Δυνάστη. Γνωρίζει τα οράματα και τα τερτίπια των κοτζαμπάσηδων, των αρχόντων του ΜΟΡΙΑ για το καιροπέταγμα, την αναβολή της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ. Το 1806 έφυγε για την ΖΑΚΥΝΘΟ.

Σπούδασε μέσα στην Κολοκοτρωναίικη φάρα η οποία σε συνεχή επανάσταση βρισκόταν μονίμως· σ’ αυτό το σχολείο ο Θοδωρής έμαθε να αντέχει στην πείνα, στην δίψα, στην κακοπάθεια, στην λέρα, την κόπωση και τα μονοπάτια τα κατατόπια τα μυστικά του βουνού, του κάμπου, του ποταμού να  μάθει  και κυρίως το μυστικό να μη φοβάσαι τον εχθρό, την εξοικείωση με τον ΘΑΝΑΤΟ!

Έκανε καπετάνιος στην θάλασσα κουρσάρος. Συναντήθηκε με τον Κατσαντώνη και Καποδίστρια στην Λευκάδα.

Στο Βαλτέτσι δείχνει πόσο μακριά βλέπει τα γεγονότα που θα επακολουθήσουν, και τέλεια ενεργεί για την κατάληψή του.

Ακολουθεί η μάχη Γράνας ξεφτελίζοντας τους αντιπάλους και προετοιμάζοντας της Τριπολιτσάς την άλωση.

Διαφωνεί με τον Πετρόμπεη και τους λοιπούς καπεταναίους της Μάνης και Καλαμάτας.

«Θα αρχίσουμε την εκκαθάριση από το Ταίναρον» είπαν οι πολλοί, εκείνος όμως αντεδίκησε:

«Θα κτυπήσουμε τον εχθρό στην καρδιά και η καρδιά του Μοριά είναι η Τριπολιτσά». Εκέρδισε!

Διαφώνησε στην πολιορκία της Τριπόλεως με τον Πετρόμπεη και τον εμπειρότατο πολέμαρχο Αναγνωσταρά, εάν θα πρέπει να επιτρέψουν ή όχι την αποχώρηση 5000 Αλβανών από την φρουρά του κάστρου.

Ο γνώστης του πολέμου πρότεινε πως αποχωρώντας από τους αμυνόμενους 5.000 άξιοι πολεμιστές Αλβανοί, αδυνατίζει αισθητά η αντοχή και η αισιοδοξία των πολιορκημένων και η Τριπολιτσά προτού ο άγριος χειμώνας έλθει θα πέσει στα χέρια μας! Έτσι έγινε! Ο γέρος είχε κερδίσει.

 Ο Δράμαλης πασάς διέρχεται ολόκληρη την Ελλάδα με μια στρατιά ανίκητη και φθάνει στο Άργος, διαλύοντας τα πάντα.

Ο Αρχηγός ακούραστος μελέτησε με την έμπειρη ματιά του το χώρο των στενών των Δερβενακίων και σχεδίασε τον τρόπο διάλυσής του.

Ο Πετρόμπεη αρχηγός τις ισχυροτέρας ελληνικής μαχητικής δυνάμεως υπεστήριξε την άμυνα των Ελλήνων στους ΜΥΛΟΥΣ βέβαιος πως ο Δράμαλης κατευθύνεται προς ανακατάληψη της Τριπολιτσάς.

Ο εμπειρότερος όμως αυτός Αρχηγός πληροφορημένος καλά και της νοοτροπίας των αντιπάλων γνώστης είπε:

«Ο Δράμαλης θα γυρίσει στην Κόρινθο, δεν θα διακινδυνεύσει να περάσει τον χειμώνα στ’ άγριο κρύο της Τριπολιτσάς».

Οι Τούρκοι βλέποντας πως όλοι οι Τούρκοι στρατηγοί απέτυχαν να υποτάξουν τον ΜΟΡΙΑ ήλθαν σε επαφή και συμφωνία με τον τοπάρχη της ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΜΩΧΑΜΕΤ ΑΛΥ, προκειμένου αναλάβει εκείνος το πάρσιμο του ΜΟΡΙΑ με ηγεμόνα τον θετό γιο του ΙΜΠΡΑΗΜ και παραχώρηση ΚΡΗΤΗΣ και ΚΥΠΡΟΥ. Έτσι ο ΙΜΠΡΑΗΜ αποβιβάσθηκε στον ΜΟΡΙΑ και στη μάχη της ΣΦΑΚΤΗΡΙΑΣ όπου εσφάγησαν ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑΣ, ΤΣΑΜΑΔΟΣ, ΣΑΝΤΑ ΡΟΖΑ και οι περισσότεροι εκ των χιλίων που είχαν οχυρωθεί εκεί. Τότε θυμήθηκαν οι άπραγοι πολέμου εχθροί του ΓΕΡΟΥ και κυβερνώντες της ταλαίπωρης ΧΩΡΑΣ την αξία αλλά και την αναγκαία παρουσία του.

Πρώτος το αντελήφθηκε ο Υπουργός ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ο οποίος διέταξε την άμεση αποφυλάκιση του Θ.Κ. και έτρεξε στο ΜΑΝΙΑΚΙ να πληρώσει τα λάθη του βλέποντας πως το δικό του δημιούργημα η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ στον ΜΟΡΙΑ πέθαινε!

Ο ΙΜΠΡΑΗΜ με τακτικό Στρατό και Γάλλους αξ-κούς πολυάριθμους και άφθονο χρήμα εξαγοράζει καπεταναίους και Λαό. Ετσι φύτρωσε ο ΝΕΝΕΚΙΣΜΟΣ η ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Ο ΝΕΝΕΚΟΣ καπετάνιος δυνατός παίρνοντας χρήματα-κτήματα-άλογα έσπειρε την προδοσία σ’ ολόκληρο το ΜΟΡΙΑ.

Ο Θ.Κ. διέταξε ΤΣΕΚΟΥΡΙ και ΦΩΤΙΑ στους ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ. Η σωτηρία αυτή ΚΡΑΥΓΗ του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ έσωσε την επανάσταση. Ο Θ.Κ. αποφυλακιζόμενος έδωσε δύο μάχες πρώτα στην ΤΡΑΜΠΑΛΑ του Λεονταριού και στα ΤΡΙΚΟΡΦΑ του Μαινάλου. Η υπεροχή του ΙΜΠΡΑΗΜ

σε άνδρες, οπλισμό, χρήμα και υπό των προδοτών ενημερότητα του ΙΜΠΡΑΗΜ ήσαν στοιχεία καταλυτικά, έτσι περιορίστηκε σε κλεφτοπόλεμο.

Ο αρχιστράτηγος είχε επιτύχει να περιορίσει την προδοσία σε μεγάλο βαθμό, σφάζοντας τους προσκυνημένους ή απειλώντας. Στον ΙΜΠΡΑΗΜ έστειλε επιστολή:

«… όχι τα κλαριά να μας κόψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έκαψες, μόνον πέτρα επάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνάμε· την γη δεν μπορεί να την σηκώσεις· και η ίδια η γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γης μένει δική μας και τα ματακάνει. Μόνον ένας Έλληνας να μείνει πάντα θα πολεμάμε και μην ελπίζεις, πως την γην μας θα την κάνεις δική σου, βγάλτο από το νου σου».

Οι τρεις ναύαρχοι πήραν το γράμμα αυτό του Θ.Κ. είχαν ήδη προστάξει οι Μ. Δυνάμεις τον ΙΜΠΡΑΗΜ να κάμει ανακωχή.

Θα ακολουθήσει η ναυμαχία του ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ με την Λευτεριά των Ελλήνων, και των Μ. Δυνάμεων τα συμφέροντα να εξασφαλίζονται. Στην ψυχή και το έργο του αθάνατου αυτού ΕΛΛΗΝΑ φώλιαζε ο Αρχαίος Έλληνας του ΟΜΗΡΟΥ, τούτο φανερώνει η περικεφαλαία, η σπιρτάδα πνεύματος και το

πείσμα τ’ ατέλειωτο «Η ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ», λέει ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ, στην ΙΛΙΑΔΑ, είναι να πολεμούμε από την ώρα της γέννας μέχρι το θάνατό μας.

Είναι ο μοναδικός αρχηγός ο οποίος απευθυνόμενος προς τους άνδρες του, τους αποκαλεί πάντοτε ΕΛΛΗΝΕΣ, ΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ και στην ΠΝΥΚΑ ο λόγος του προς τους Μαθητάς είναι πάντα γύρω από τους ένδοξους προγόνους μας. ΕΛΛΗΝΕΣ!

Ένας έμπειρος και συνετός άνθρωπος και πολεμιστής, όπως ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ γνωρίζει από πού θα αντλήσει την ΓΝΩΣΗ και το κουράγιο!

ΑΙΩΝΙΑ ΑΣ ΜΕΝΕΙ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ!

Θα κλείσω την ομιλία μου με την ομηρική του ΝΕΣΤΟΡΑ φράση: «Οίμοι η μέγα πένθος Αχαιϊδα γαίαν ικανει» (αλοίμονο μεγάλη συμφορά βρίσκει την Ελλάδα).

Δυστυχώς μεγάλη συμφορά κτύπησε την πατρίδα μας, χωρίς κάποιος ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, Υπερμαχών (υπερασπιστής) της δύστυχης χώρας να υπάρχει!"

 Το άρθρο και οι φωτογραφίες είναι του Βασίλη Κων.Σχίζα