“ Ούτω δε περιπεπλεγμένος ων και μη απελπίζων, δεν επερίμεινε πλέον την ταχθείσαν ημέραν της 25 Μαρτίου, αλλά, την 22 Φεβρουαρίου, διαβάς τον Προύτον κατά το Σκουλένι μετέβη εις Ιάσιον, και ούτως η επανάστασις έπαθεν εκεί και δευτέραν στρέβλωσιν.
(Φωτο: Η διάβαση του ποταμού Προύθου- Αλέξανδρος Υψηλάντης- Φεβρουάριος 1821, Λιθογραφία του Peter von Hess, Μόναχο, 1852)
Την δ’ επιούσαν εξέδοτο και την διαβόητον προητοιμασμένην προκήρυξιν του, της 23 Φεβρουαρ. 1821. Και εν αυτή ουχ ήττον επηγγέλλετο γραπτώς, ότι κραταιά τις δύναμις ήθελε σπεύσει εις βοήθειαν, και τιμωρήσει την αυθάδειαν των Τούρκων, αν τολμήσουν να πατήσουν το των ηγεμονιών έδαφος, (ως εφρόνει και ο Βλαδιμηρέσκος) αν και σοφιστικώς έπειτα οι περί αυτόν ηρμήνευον, ότι ενόουν την εν πολέμοις κραταιάν θείαν δύναμιν, δια της αβλαβώς διφορούμενης ταύτης φράσεως, και ούτως έμεινε μεν αυτός εκεί.
Έστειλε δε τότε εις Πελοπόννησον τον αδελφόν του Δημήτριον, υπό τον τίτλον του “Πληρεξούσιος του επιτρόπου της αρχής” χωρίς μέσα, διότι η του Ιασίου εφορεία ουδέ λεπτόν ευρούσα και δραστηρίως ενεργήσασα από της 20 Φεβρ. έως 25 Μαρτίου, εκ μεν συνεισφορών εκουσίων εσύναξε γροσίων 210,236 από 135 πρόσωπα, και εξ ακουσίου δ’ εράνου από Ανδρέαν Παύλου και υιούς, Ηπειρώτας, γροσίων 183,797.
