Εικόνες της φύσης
Σέρβου Γορτυνίας-Στη κορυφή Φραντζινέτα, Αύγουστος 2023
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
Σε πότισα ροδόσταμο
Νίκος Γκάτσος
Στον άλλο κόσμο που θα πας κοίτα μη γίνεις σύννεφο
κοίτα μη γίνεις σύννεφο κι άστρο πικρό της χαραυγής
και σε γνωρίσει η μάνα σου που καρτερεί στην πόρτα
Σε πότισα ροδόσταμο με πότισες φαρμάκι
της παγωνιάς αητόπουλο της ερημιάς γεράκι
Πάρε μια βέργα λυγαριά μια ρίζα δεντρολίβανο
μια ρίζα δεντρολίβανο και γίνε φεγγαροδροσιά
να πέσεις τα μεσάνυχτα στη διψασμένη αυλή σου
Σε πότισα ροδόσταμο με πότισες φαρμάκι
της παγωνιάς αητόπουλο της ερημιάς γεράκι
......
Ετικέτες
λογοτεχνία,
Νικος Γκάτσος. ποίηση
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Σεπτέμβρης ο "Τρυγητής"
Παροιμίες, δημοτικά τραγούδια και γεύσεις από την παράδοση της Αρκαδίας.
Παροιμίες
-Θέρος, Τρύγος, Πόλεμος!
-Το Σεπτέμβρη τα σταφύλια, τον Οκτώβρη τα κουδούνια.
-Τα τραγούδια με το τρύγο, το χειμώνα παραμύθια.
-Τρυγητή σιτάρι σπείρε και σε πανηγύρι συρε.
-Τ΄ αμπέλι θέλει αμπελουργό, το σπίτι νοικοκύρη.
Δημοτικά τραγούδια
Αμπέλι μου καλέ πλατύφυλλο
και κοντοκλαδεμένο μα τη θάλασσα, κοντούλα και γιομάτη δεν σ’ αντάμωσα
Για δεν ανθείς καλέ για δεν καρπείς,
σταφύλια για δεν κάνεις μα τον ουρανό, μα την αλυσιδίτσα που ‘χεις κόρη μ’ στο λαιμό.
Με χρέωσες καλέ παλιάμπελο
κι εγώ θα σε πουλήσω μα τη θάλασσα, κοντούλα και γιομάτη δεν σ’ αντάμωσα.
Μη με πουλάς καλέ αφέντη μου
κι εγώ σε ξεχρεώνω μα τον ουρανό, μα την αλυσιδίτσα που ‘χεις κόρη μ’ στο λαιμό.
Για βάλε νιούς καλέ και σκάψε με,
γέρους και κλάδεψε με μα τη θάλασσα, κοντούλα και γιομάτη δε σ’αντάμωσα.
Βάλε κορίτσια ανύπαντρα,
να με κορφολογήσουν μα το ουρανό, μα την αλυσιδίτσα που ’χεις κόρη μ’ στο λαιμό.
Παραδοσιακές γεύσεις
Στη περιοχή της Γορτυνίας έφτιαχναν τα «τζουτζούκια», μια πού ελκυστική λιχουδιά ειδικά για τα παιδιά, μιας και δεν είχαν πολλές επιλογές λόγω της γενικότερης έλλειψης και ανέχειας στα παλιά χρόνια.
Τα «τζουτζούκια» γίνονταν ως εξής:
Έσπαγαν καρύδια, πρόσεχαν όμως το περιεχόμενο να βγαίνει ατόφιο και το χώριζαν σε δυο μέρη ακολουθώντας τη φυσική γραμμή του σχήματος του. Ύστερα έπαιρναν μια μεγάλη βελόνα με κλωστή και περνούσαν τα κομμάτια της ψίχας του καρυδιού ένα-ένα από μέσα. Το μήκος ήταν περίπου 50-60 πόντους. Κατόπιν έδεναν τις δύο άκρες. Αφού έφτιαχναν τον επιθυμητό αριθμό κατόπιν ετοίμαζαν μουσταλευριά και τα βουτούσαν ένα-ένα μέσα. Τα κρατούσαν λίγο για να πέσει η παραπανίσια ποσότητα μουσταλευριάς και στη συνέχεια τα κρεμούσαν στον αέρα για να στεγνώσουν και να ξεραθούν. Τα παιδιά πολλές φορές τα έτρωγαν κομμάτι-κομμάτι από κει που ήταν κρεμασμένα. Μόλις στέγνωνε η υγρασία τα αποθήκευαν διπλωμένα σε πετσέτες στα ντουλάπια τους ή ακόμα και στα μπαούλα προκειμένου να γλυτώσουν από το ψαχούλεμα των παιδιών. Τότε ήταν όλα σε περιορισμένες ποσότητες και έκαναν
Ακόμα, τα «τζουτζούκια» τα προσέφεραν ως κέρασμα στους επισκέπτες, σκέτο ή με συνοδεία ρακής.
Πατώντας πάνω στο βίντεο που ακολουθεί θα ακούσετε το δημοτικό τραγούδι της Αρκαδίας και όλης της Πελοποννήσου: Αμπέλι μου πλατύφυλλο
περισσότερα για τον παραδοσιακό τρύγο διαβάστε εδώ.
......
Ετικέτες
αρκαδία,
δημοτικα τραγουδια αρκαδίας,
λαογραφία,
Σεμπτέβρης,
τρυγος
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010
23 Σεπτεμβρίου- Επέτειος της Άλωσης της Τριπολιτσάς
Ξεχωριστή ημέρα για την Αρκαδία και για την Ελλάδα!
23 Σεπτεμβρίου 1821
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Πρωταγωνιστής του Αγώνα!
Ο λαός τραγούδησε:
Στα Τρίκορφα μες στη κορφή
Κολοκοτρώνης σταίνει ορδή.
Μες στα Τρίκορφα στη ράχη
πάει το αίμα σαν αυλάκι.
Κολοκοτρώνης φώναξε
και ο Μοριάς ετρόμαξε
- Που είσαι μωρέ Νικηταρά
πό χουν τα πόδια σου φτερά.
Μες τους κάμπους πας κοιμάσαι
και κανέναν δε φοβάσαι.....
για το ιστορικό της Άλωσης της Τριπολιτσάς διαβάστε εδώ
.....
23 Σεπτεμβρίου 1821
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Πρωταγωνιστής του Αγώνα!
Ο λαός τραγούδησε:
Στα Τρίκορφα μες στη κορφή
Κολοκοτρώνης σταίνει ορδή.
Μες στα Τρίκορφα στη ράχη
πάει το αίμα σαν αυλάκι.
Κολοκοτρώνης φώναξε
και ο Μοριάς ετρόμαξε
- Που είσαι μωρέ Νικηταρά
πό χουν τα πόδια σου φτερά.
Μες τους κάμπους πας κοιμάσαι
και κανέναν δε φοβάσαι.....
για το ιστορικό της Άλωσης της Τριπολιτσάς διαβάστε εδώ
.....
Ετικέτες
δημοτικά τραγούδια,
Κολοκοτρώνης
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
Παλιά γραμματόσημα και οι ιστορίες τους
Ποιος στέλνει γράμμα σήμερα στους αγαπημένους του; Ποιος λαβαίνει γράμμα από τον ξενιτεμένο συγγενή του; Ποιοι νέοι ανταλλάσσουν γράμματα και εκφράζουν τον έρωτα τους; Σχεδόν κανείς.
Σήμερα έχουμε το διαδίκτυο και οι περισσότεροι επικοινωνούν με το face book, το MSN, το Skype κ.ά. Τείνει να καταργηθεί και το τηλέφωνο στις διαπροσωπικές επαφές. Ο ταχυδρόμος φέρνει άλλου είδους επιστολές στις μέρες μας. Γεμίζουν τα γραμματοκιβώτια με λογαριασμούς ρεύματος, τηλεφώνου, νερού, τραπεζών (το αδιαχώρητο!!!) στους φακέλους των οποίων δεν υπάρχουν γραμματόσημα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μεταξύ αυτών θα βρεθεί κάποιο προσκλητήριο γάμου, κάποια πρόσκληση πολιτιστικού συλλόγου η ίσως τοπική εφημερίδα του τόπου καταγωγής μας. Ενδεχομένως σ’ αυτά να έχει επικολληθεί γραμματόσημο ως αντίτιμο των ταχυδρομικών τελών.
(Αποστ. Αρσάκης, Αλεξ.Παπαναστασίου, Γεωργ. Ριζάρης(έτος έκδοσης 1975) και Επίδαυρος(έτος έκδοσης 1971)
Ως γνωστό το γραμματόσημο είναι: « ένα μικρό ένσημο που χρησιμοποιείται ως απόδειξη προπληρωμής των ταχυδρομικών τελών. Αποτελεί, όπως και το νόμισμα , κρατική αξία, η οποία επιβάλλεται για ορισμένο αντάλλαγμα που προσφέρεται στους πολίτες, δηλαδή για τη μεταφορά ταχυδρομικών φακέλων ή άλλων αντικειμένων. Τέλος, ανήκει στα «επίσημα ένσημα αξίας δηλωτικά» που η γνησιότητα του προστατεύεται από τον Ποινικό Κώδικα. Η επινόηση της χρησιμοποίησης του γραμματοσήμου ανήκει στο .......
Σήμερα έχουμε το διαδίκτυο και οι περισσότεροι επικοινωνούν με το face book, το MSN, το Skype κ.ά. Τείνει να καταργηθεί και το τηλέφωνο στις διαπροσωπικές επαφές. Ο ταχυδρόμος φέρνει άλλου είδους επιστολές στις μέρες μας. Γεμίζουν τα γραμματοκιβώτια με λογαριασμούς ρεύματος, τηλεφώνου, νερού, τραπεζών (το αδιαχώρητο!!!) στους φακέλους των οποίων δεν υπάρχουν γραμματόσημα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μεταξύ αυτών θα βρεθεί κάποιο προσκλητήριο γάμου, κάποια πρόσκληση πολιτιστικού συλλόγου η ίσως τοπική εφημερίδα του τόπου καταγωγής μας. Ενδεχομένως σ’ αυτά να έχει επικολληθεί γραμματόσημο ως αντίτιμο των ταχυδρομικών τελών.
(Αποστ. Αρσάκης, Αλεξ.Παπαναστασίου, Γεωργ. Ριζάρης(έτος έκδοσης 1975) και Επίδαυρος(έτος έκδοσης 1971)
Ως γνωστό το γραμματόσημο είναι: « ένα μικρό ένσημο που χρησιμοποιείται ως απόδειξη προπληρωμής των ταχυδρομικών τελών. Αποτελεί, όπως και το νόμισμα , κρατική αξία, η οποία επιβάλλεται για ορισμένο αντάλλαγμα που προσφέρεται στους πολίτες, δηλαδή για τη μεταφορά ταχυδρομικών φακέλων ή άλλων αντικειμένων. Τέλος, ανήκει στα «επίσημα ένσημα αξίας δηλωτικά» που η γνησιότητα του προστατεύεται από τον Ποινικό Κώδικα. Η επινόηση της χρησιμοποίησης του γραμματοσήμου ανήκει στο .......
Ετικέτες
διάφορα,
παλιά γραμματόσημα,
συλλογή
Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010
Το Εξατάξιο Γυμνάσιο Τροπαίων Αρκαδίας
Ανοίξανε τα σχολεία πριν μια εβδομάδα για τη καινούρια σχολική χρονιά και μένα μου δόθηκε το ερέθισμα να γράψω για το Εξατάξιο Γυμνάσιο Τροπαίων έτσι όπως το θυμάμαι από τη φοίτηση μου εκεί. Το πέτρινο αυτό κτίριο που κοσμεί τα Τρόπαια είναι περίπου ενός αιώνα. Κτίστηκε κατά βάση από δωρεά του Εθνικού Ευεργέτη Ανδρέα Συγγρού, όπως πολλά άλλα σχολεία στην Ελληνική Επικράτεια και όπως βεβαίως πολλά άλλα δημόσια κτίρια. Το καλαίσθητο αυτό οικοδόμημα μαζί με το προαύλιο, τον πέτρινο τοίχο που το υποστηρίζει καθώς και δυο εισόδους δεξιά και αριστερά αποτελούν ένα δημόσιο στολίδι για τα Τρόπαια και μάλιστα στην είσοδο, που προδιαθέτει ευχάριστα τον επισκέπτη.
Είχα εντυπωσιαστεί όταν το πρωτοαντίκρυσα σαν μαθήτρια, με γοητεύει όμως ακόμα γιατί πέρα από την αντικειμενικά όμορφη εικόνα του είναι συνδεδεμένο με τα μαθητικά μας χρόνια. Ήταν η «φωλιά» της μάθησης για όλη τη νεολαία της εποχής εκείνης-δεκαετία του ’70-που προερχόταν από πολλά χωριά της ευρύτερης περιοχής. Πολλοί από εμάς, αφήνοντας τα χωριά μας, νοικιάζαμε δωμάτια και μέναμε στα Τρόπαια προκειμένου να φοιτήσουμε στο Γυμνάσιο(Εξατάξιο τότε που έγινε αργότερα Γυμνάσιο-Λύκειο). Με δυσκολίες στη διαβίωση, είχαμε ρητή και αυστηρή εντολή από τους γονείς μας να είμαστε επιμελείς μαθητές γιατί ο δρόμος της μόρφωσης ήταν αυτός που θα μας έβγαζε από τη δύσκολη ζωή της επαρχίας και θα μας οδηγούσε στο καλύτερο κόσμο της πόλης. Έπρεπε να φροντίζουμε τα πάντα μόνοι μας και ας ήμασταν 12 ή 13 χρόνων όταν ξεκινούσαμε τη σχολική ζωή μακριά από το σπίτι μας. Αντίθετα, τα παιδιά που έμεναν μόνιμα στα Τρόπαια ή ερχόντουσαν με το λεωφορείο το πρωί και έφευγαν το μεσημέρι απολάμβαναν την θαλπωρή της οικογένειας τους και ήταν απαλλαγμένα από τέτοιου είδους προβλήματα. Όλοι όμως ήμασταν μαθητές αυτού του σχολείου που μας έδωσε τα εφόδια της γνώσης.
Τότε το Εξατάξιο Γυμνάσιο Τροπαίων είχε 350 με 400 μαθητές που ερχόντουσαν ......
Είχα εντυπωσιαστεί όταν το πρωτοαντίκρυσα σαν μαθήτρια, με γοητεύει όμως ακόμα γιατί πέρα από την αντικειμενικά όμορφη εικόνα του είναι συνδεδεμένο με τα μαθητικά μας χρόνια. Ήταν η «φωλιά» της μάθησης για όλη τη νεολαία της εποχής εκείνης-δεκαετία του ’70-που προερχόταν από πολλά χωριά της ευρύτερης περιοχής. Πολλοί από εμάς, αφήνοντας τα χωριά μας, νοικιάζαμε δωμάτια και μέναμε στα Τρόπαια προκειμένου να φοιτήσουμε στο Γυμνάσιο(Εξατάξιο τότε που έγινε αργότερα Γυμνάσιο-Λύκειο). Με δυσκολίες στη διαβίωση, είχαμε ρητή και αυστηρή εντολή από τους γονείς μας να είμαστε επιμελείς μαθητές γιατί ο δρόμος της μόρφωσης ήταν αυτός που θα μας έβγαζε από τη δύσκολη ζωή της επαρχίας και θα μας οδηγούσε στο καλύτερο κόσμο της πόλης. Έπρεπε να φροντίζουμε τα πάντα μόνοι μας και ας ήμασταν 12 ή 13 χρόνων όταν ξεκινούσαμε τη σχολική ζωή μακριά από το σπίτι μας. Αντίθετα, τα παιδιά που έμεναν μόνιμα στα Τρόπαια ή ερχόντουσαν με το λεωφορείο το πρωί και έφευγαν το μεσημέρι απολάμβαναν την θαλπωρή της οικογένειας τους και ήταν απαλλαγμένα από τέτοιου είδους προβλήματα. Όλοι όμως ήμασταν μαθητές αυτού του σχολείου που μας έδωσε τα εφόδια της γνώσης.
Τότε το Εξατάξιο Γυμνάσιο Τροπαίων είχε 350 με 400 μαθητές που ερχόντουσαν ......
Ετικέτες
διάφορα,
Εξατάξιο Γυμνάσιο Τροπαίων,
Τρόπαια Αρκαδίας
Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010
Στη κορυφή του Αρτοζήνου
Ο κύκλος των πεζοπορικών διαδρομών κατά την Αυγουστιάτικη παραμονή μας στου Σέρβου Αρκαδίας έκλεισε με την ανάβαση του Αρτοζήνου. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ανέβηκα στο υπέροχο αυτό βουνό αλλά κάθε φορά είναι ξεχωριστή και μαγική. Φτάσαμε με αυτοκίνητο μέχρι τον Αγιοδημήτρη, στις παρυφές του βουνού, περίπου στις 7 π. μ. Η διαδρομή ήταν γνωστή.
Ακολουθήσαμε πολύ ανηφορικό δρόμο με πολύ πέτρα και λιγοστή βλάστηση που καθιστούσε εύκολη τη προσπέλαση. Κάνοντας ελικοειδή πορεία σε κάποια σημεία αποφεύγαμε την κάθετη ανάβαση. Βαδίσαμε κατά μήκος της κορυφογραμμής που είναι ορατή από του Σέρβου και χωρίζει τη δυτική από την νότια πλευρά του βουνού. Η δυτική, βόρεια και η ανατολική πλευρά του Αρτοζήνου έχουν τραχιά, απότομη, γυμνή και μολυβένια όψη ενώ η νότια-νοτιοανατολική πλευρά έχει όψη ομαλή, μαλακή και χρυσαφένια. Ο Αρτοζήνος είναι ένα βουνό........
Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010
Ένα Αυγουστιάτικο δειλινό στον Αγιολιά
![]() |
Ο ήλιος "ακουμπάει" το βουνό "Φραντζινέτα |
Σέρβου Αρκαδίας. Δυο-τρία απογεύματα του Αυγούστου, με τη Δύση του ήλιου, ανέβαινα στη ταράτσα του σπιτιού να δω και να φωτογραφήσω το ηλιοβασίλεμα. Δεν είχα τα αποτελέσματα που περίμενα. Δεν με εντυπωσίασε. Ο ήλιος χανόταν πίσω από το βουνό αλλά δεν μου έδινε την εικόνα που ήθελα. Πίστευα ότι το ηλιοβασίλεμα είναι το ίδιο υπέροχο παντού. Δεν παράτησα την προσπάθεια. Αφού σκέφτηκα από πού θα ήταν καλύτερα, «έριξα» την ιδέα στη γνωστή παρέα «που παίρνει τα βουνά» και αποφασίσαμε να ανέβουμε το δειλινό στον Αγιολιά.
Επήγαμε ως εκεί με το αυτοκίνητο γιατί, αν έχεις πάει το πρωί πεζοπορία στο βουνό τρεις ώρες, που να βρεθεί το απόγευμα το κουράγιο για περπάτημα; Είμαστε και «σκουριασμένοι» από τη ζωή της πόλης! Στα σπίτια του πάνω χωριού οι άνθρωποι ετοιμάζονταν για να κάνουν την βραδινή βόλτα τους στην αγορά κι εμείς ανεβαίναμε στο βουνό. Αν έχεις βάλει στόχο όμως προχωράς ακάθεκτος. Έτσι, ακολουθώντας το χωματόδρομο από το τέλος του πάνω χωριού, προχωρήσαμε στον Αγιαντριά και μετά από δυο –τρεις στροφές φτάσαμε στον Αγιολιά.
![]() |
Ξωκκλήσι του Π.Ήλία |
Είχα πολλά χρόνια να πάω εκεί πάνω. Ξέρω ότι τα τελευταία χρόνια πανηγυρίζει ο ναός την 20η Ιουλίου. Ήξερα επίσης ότι έχουν γίνει εργασίες βελτίωσης του ναού και του περιβάλλοντα χώρου. Ομολογώ όμως πως εντυπωσιάστηκα όταν τ’ αντίκρισα όλα «ιδίοις όμμασι». Περιποιημένο ξωκλήσι, περιφραγμένος περιβάλλοντας χώρος και καλοφτιαγμένος χώρος πανηγυριού με πέτρα, σε δυο επίπεδα μάλιστα. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους δημιουργούς όλων αυτών.
![]() |
Χώρος του πανηγυριού |
Η αρχή είχε γίνει από τον αείμνηστο συγγραφέα Θεόδωρο Τρουπή που έκτισε το εκκλησάκι. Στη συνέχεια(όπως διάβασα στην ιστοσελίδα servou.gr) οι οικογένειες Σ. Σχίζα και Ν. Δάρα προχώρησαν τις εργασίες του προαυλίου και τη κατασκευή του χωμάτινου δρόμου όπως επίσης κι άλλοι Σερβαίοι συνέβαλαν είτε με χρήματα είτε προσφέροντας μέρος των ιδιοκτησιών τους για να γίνει ο δρόμος. Οι άνθρωποι που πραγματοποιούν ωραία πράγματα ωθούμενοι από το μεράκι τους και την ευχαρίστηση τους, χωρίς να υποχρεώνονται από κάποιον και τελικά παράγουν ωφελήματα για τη κοινωνία, αξίζουν τις ευχαριστίες μας και την επιδοκιμασία μας.
Εξερευνήσαμε λοιπόν το χώρο με θαυμασμό για τα ωραία επιτεύγματα και κατόπιν σταθήκαμε στο «ντουράκι» στην άκρη του βράχου για να αγναντέψουμε τον ορίζοντα. Δεν γελάστηκα στην επιλογή μου. Κατάλαβα ότι θα βλέπαμε ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα. Ο ήλιος ακουμπούσε σιγά –σιγά το βουνό «Φραντζινέτα». Ήταν το μόνο εμπόδιο που μεσολαβούσε ανάμεσα στο λόφο του Αγιολιά και της ευθείας γραμμής του ορίζοντα από τη Ζαχάρω ως το Κατάκωλο και τη Ζάκυνθο. Ήξερα ότι θα είχαμε παιχνιδίσματα με τον ήλιο και τη «Φραντζινέτα». Πράγματι δεν άργησαν να σχηματίζονται μπροστά μας μαγευτικές εικόνες. Η Δύση με τα χρώματα της! Κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, μωβ, μπλε σ’ όλες τις αποχρώσεις αριστοτεχνικά πλεγμένα από το μεγαλύτερο ζωγράφο του κόσμου!
![]() | ||
Ο ήλιος έδυσε αριστερά της Ζακύνθου |
Τη Μητέρα Φύση! Το φως λιγόστεψε, η ατμόσφαιρα γέμισε ρομαντισμό, το λιγοστό φεγγάρι άρχισε να φωτίζει, τα βουνά πήραν σκούρο χρώμα, τα αμέτρητα χωριά του κάμπου και των απέναντι βουνών άναψαν τα φώτα τους, κουδουνίσματα κοπαδιών ακούγονταν στη ρεματιά, τα νυχτοπούλια δειλά-δειλά έκαναν αισθητή τη παρουσία τους και η Ζάκυνθος «αναδύθηκε» από τη θάλασσα ενώ λίγο πριν δεν ήταν ορατή λόγω των σκούρων χρωμάτων του ορίζοντα. Άραγε, αναρωτήθηκα, η νεολαία του χωριού που ξέρω ότι κάνει νυκτερινή ζωή έχει απολαύσει αυτές τις ωραίες εικόνες της φύσης που μας περιβάλλει; Έχουν ανέβει ένα απόγευμα στον Αγιολιά να θαυμάσουν τον ορίζοντα; Να ιδούν με τους φίλους τους ή με το ταίρι τους το ηλιοβασίλεμα; Να εφοδιαστούν με όμορφα βιώματα της νιότης; Μπορεί και να συμβαίνει, δεν το ξέρω. Ή μήπως η νεολαία δεν ερωτεύεται με ηλιοβασιλέματα και άλλα τέτοια παρωχημένα;

......
Ετικέτες
αρκαδία,
Σέρβου Γορτυνίας
Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010
Πεζοπορία στο Σερβόβουνο
Αφού γιορτάσαμε το Δεκαπενταύγουστο στου Σέρβου Ηραίας και χαρήκαμε τις υπέροχες εκδηλώσεις του συλλόγου, επιθυμήσαμε το περίπατο στην εξοχή. Άλλωστε, όπως έχει αποφανθεί ο λαός μας εδώ και πολλά χρόνια, «δεν είναι κάθε μέρα τ’ Αγιωργιού». Ένα Αυγουστιάτικο πρωινό(18/8/2010) με το Νίκο ανηφορίσαμε στο Σερβόβουνο, έχοντας ως παρέα και «ξεναγό» μας τον Δημήτρη Ρουσιά, γιο του Γιάννη Κ. Ρουσιά, ένα ευγενικό, πρόθυμο, ήρεμο και καλόγνωμο παιδί. Ξεκινώντας από του «Γιατρού τη βρύση», μ’ ένα μικρό σακίδιο στη πλάτη που είχε τ’ απαραίτητα, περάσαμε από του «Κρόθι», στην πλαγιά του βουνού, όπου υπάρχουν χωράφια χέρσα πλέον με καρυδιές και μικρή πηγή. Είχε απότομη ανηφόρα αλλά χάρις στο μονοπάτι που έχει διαμορφωθεί από το ανεβοκατέβασμα των προβάτων, με άνεση στη πρόσβαση.
Δημήτρης Ι.Ρουσιάς |
Ανατολή του ήλιου |
Τούρλα |
καθισμένη στο στρουγκολίθι της στρούγκας |
ερείπια σπιτιού και αλώνι |
θέα προς Λαγκάδια |
θέα προς Ερύμανθο.Διακρίνονται τα Τρόπαια |
σιγοτραγουδάμε. Το σιγανό τραγούδι ανέβασε το κέφι μας και μετατράπηκε σε πηγαία έκφραση των συναισθημάτων μας συνεπαρμένοι όπως είμαστε από το υπέροχο περιβάλλον. Τα καταγράψαμε όλα για να τα φυλάξουμε και αν μπορέσουμε να σας μεταφέρουμε λίγη από τη μαγεία των στιγμών στη κορυφή του βουνού. Ας μη ψάχνουμε για μουσικές κλίμακες, για παραφωνίες ή μουσικές νότες. Ας ψάξουμε για πηγαία έκφραση, για ντόπιο μουσικό χρώμα, για αυθεντικότητα, για σπανιότητα
Στη κορυφή που "αγγίζει" τον ουρανό |
Γιάννης Κ. Ρουσιάς |
Για όλες τις ωραίες στιγμές υπάρχει και το τέλος. Όμως συγχρόνως υπάρχει και η ελπίδα της επανάληψης. Ξεκινήσαμε κατηφορίζοντας με «ξεναγό» το Γιάννη αυτή τη φορά, και σιγοτραγουδώντας.
Με τα πρόβατα στο "στάλο" |
Πλησίασε το μεσημέρι και έπρεπε να πάνε και τα πρόβατα στο "στάλο". Πράγματι συνοδέψαμε το Γιάννη στο κατέβασμα των προβάτων στου "Κρόθι". Ξεδίψασαν στη πηγή και κοιμήθηκαν στους ίσκιους των καρυδιών. Εμείς επιστρέψαμε στου Σέρβου ευχαριστημένοι που …….. «κατακτήσαμε τη κορυφή την οποία βάλαμε στόχο σήμερα». Δεν ήταν η κορυφή του Ολύμπου ούτε του Έβερεστ. Ήταν η κορυφή του Σερβόβουνου, του δικού μας βουνού που, αν δεν την έχεις περπατήσει αυτή, τι αξία έχει να ανέβεις στα μεγαλύτερα;
Στο βίντεο που ακολουθεί ας χαρούμε ένα δημοτικό τραγούδι από το Γιάννη Κ.Ρουσιά
Τρεις σταυραετοί καθόσαντε
Τρεις σταυραετοί καθόσαντε σε τρια μαύρα λιθάρια
και κλαίγανε τα ντέρτια τους και τα παράπονα τους.
Ο ένας κλαίει που μέθυσε και είναι μεθυσμένος.
Κι ο άλλος που ΄χασε τα πουλιά κι άλλα πουλιά δεν έχει.
Ο τρίτος κλαίει που γέρασε και πια δεν ξανανιώνει.
Γυρίζει ο γεροντότερος και λέει του αλλονώνε:
-Εσύ που 'πιες πολύ κρασί πιέ κι άλλο και τραγούδα
κι εσύ που ΄χασες τα πουλιά κι άλλα πουλιά θα κάνεις
εγώ να κλαίου που γέρασα και πιά δεν ξανανιώνω.
Τρεις σταυραετοί καθόσαντε σε τρια μαύρα λιθάρια
και κλαίγανε τα ντέρτια τους και τα παράπονα τους.
Ο ένας κλαίει που μέθυσε και είναι μεθυσμένος.
Κι ο άλλος που ΄χασε τα πουλιά κι άλλα πουλιά δεν έχει.
Ο τρίτος κλαίει που γέρασε και πια δεν ξανανιώνει.
Γυρίζει ο γεροντότερος και λέει του αλλονώνε:
-Εσύ που 'πιες πολύ κρασί πιέ κι άλλο και τραγούδα
κι εσύ που ΄χασες τα πουλιά κι άλλα πουλιά θα κάνεις
εγώ να κλαίου που γέρασα και πιά δεν ξανανιώνω.
Όλα διορθώνονται εκτός από τα γεράματα!
Λαϊκή φιλοσοφία μέσα από τα τραγούδια.
Περισσότερα βίντεο υπάρχουν στο youtube στo κανάλι magiodiamant's channel και trounikos's channel
...
Ετικέτες
δημοτικα τραγουδια αρκαδίας,
πεζοπορία,
Σέρβου
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010
Καλοκαιρινά τοπία στην Ηραία- Αρκαδία(Κοκκινοράχη- Σέρβου)
Αρκαδία! Η γη του Πάνα! Ας χαρούμε καλοκαιρινές εικόνες από τα βουνά, τα λαγκάδια, τα ρέματα, τις πλαγιές. Εικόνες από τα όρια των χωριών Κοκκινοράχη και Σέρβου Ηραίας. Η φωτογραφική μου μηχανή "φυλάκισε" πολλές εικόνες που δεν χωρούν όλες εδώ. Ας απολαύσουμε μερικές απ' αυτές.
.
Ετικέτες
αρκαδία,
Ηραία,
καλοκαιρινα τοπια,
Κοκκινοράχη,
Σέρβου,
Φύση-Οικολογία
Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010
Κοκκινοράχη Ηραίας, Πανηγύρι 23 Αυγούστου 2010

Να κρατάμε τη παράδοση ζωντανή σε συνδυασμό με την ανάπτυξη, τη πρόοδο και τη καλυτέρευση της ζωής του τόπου μας. Το πανηγύρι της Κοκκινοράχης Ηραίας Αρκαδίας είναι από τα λίγα πανηγύρια πια της περιοχής μας που διατηρεί παραδοσιακό χαρακτήρα σε δυο βασικά του στοιχεία: Πραγματοποιείται στο περίβολο της εκκλησίας αμέσως μετά τη λήξη της Θείας Λειτουργίας και διαθέτει στο κόσμο τη τοπική σπεσιαλιτέ και όλης της ορεινής Αρκαδίας, την γίδα τη βραστή. Στα περισσότερα χωριά πλέον τα πανηγύρια ή οι άλλες μουσικές εκδηλώσεις γίνονται το βράδυ και προσφέρονται φαγητά που τα

Ας κρατάμε ζωντανά κάποια τέτοια πανηγύρια παραδοσιακού χαρακτήρα στην περιοχή μα, για να διατηρήσουμε και την πολιτιστική μας ταυτότητα. Ότι καλό έχουμε κληρονομήσει από την παράδοση πρέπει να το φυλάμε, να το αναδεικνύουμε και να το παραδίδουμε στις επόμενες γενιές.
Ακολουθεί βίντεο απο το Πανηγύρι της Κοκκινοράχης:
Παίζει κλαρίνο ο Τριπολιτσιώτης Δημήτρης Ρέππας και τον συνοδεύει το συγκρότημα του.
Κι άλλα βίντεο από το πανηγύρι μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ
.
Ετικέτες
γορτυνία,
Ηραία,
Κοκκινοράχη Γορτυνίας
Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
Πεζοπορία του Συλλόγου Κοκκινοραχιτών στο βουνό
Στις 22 Αυγούστου 2010, ημέρα Κυριακή, ο Σύλλογος Κοκκινοραχιτών είχε προγραμματίσει πεζοπορία-ανάβαση στο βουνό πάνω από το χωριό στη θέση Πανουλάκα και κάλεσε όλους όσους αγαπούν το πρωινό περπάτημα με συντροφιά να πάρουν μέρος. Πράγματι η πρωτοβουλία αυτή είχε μεγάλη απήχηση. Παρά το βραδινό ξενύχτι με το γλέντι των εγκαινίων του Πολιτιστικού Κέντρου όλοι οι ενδιαφερόμενοι συγκεντρώθηκαν την καθορισμένη ώρα στο πάνω χωριό απ’ όπου ξεκίνησε ο περίπατος. Συμμετείχαν μικροί-μεγάλοι περίπου 30 άτομα με περίσσιο ενθουσιασμό. Ακολουθήσαμε τη διαδρομή περνώντας από το λόφο «Σιέσι», τη «Κιάφα», τη «Ρίζα», το «Λαιμούλι», τη «Γωνιά» και τέλος την «Πανουλάκα».
περισσότερα για τη πεζοπορία......
περισσότερα για τη πεζοπορία......
Ετικέτες
πεζοπορία,
συλλογος Κοκκινοραχιτών
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)