Οι στίχοι του δημοτικού τραγουδιού που ακολουθεί, αποτελούν ένα ποίημα όπου υμνείται η αγάπη, ο έρωτας και η αφοσίωση...έτσι όπως το άκουσα στη Γορτυνία, από τους μεγαλύτερους. Είναι κρίμα που δεν έχουμε και τον "ηχό" του(μελωδία). Αξίζει να το διαβάσει κανείς από την αρχή ως το τέλος.
Εχάραξε η Ανατολή, ερόϊδισε και η Δύση.
Παν τα πουλάκια για βοσκή και οι λυγερές στη βρύση.
Παίρνω κι εγώ το Γρίβα μου και πα να τον ποτίσω.
Βρίσκω μια κόρη κι έπλενε σε μαρμαρένια πλάκα.
Τη χαιρετώ, δε μου μιλάει, της κρένω, δε μου κρένει.
-Κόρη, για πιάσε μας νερό να καλοδροσιστούμε.
Σαράντα τάσια μό ‘δωκε, στα μάτια δεν την είδα.
κι απάνου στα σαράντα δυό, την είδα δακρυσμένη
-Γιατί δακρύζεις λυγερή και βαριαναστενάζεις;
Μήνα πεινάς, μήνα διψάς, μην έχεις κακή μάνα;
-Μα ειδε πεινά, μα ειδε διψά, μα ειδε ‘χω κακή μάνα,
τον άντρα μου στη ξενιτειά, ‘χω τώρα δέκα χρόνια
κι ακόμα δυο τον καρτερώ, στους τρείς τον συντυχαίνω,
κι αν δεν φανεί, κι αν δεν ερθεί, καλόγρια θε να γένω.
Θα πα στα έρμα τα βουνά να στήσω μοναστήρι
και στο κελί μου θα κλειστώ, τα μαύρα θα φορέσω,
κείνον να τρώει η ξενιτειά, και ΄με τα μαύρα ράσα.
-Κόρη, ο άντρας σου πέθανε, κόρη ο άντρας σου πάει
στα χέρια μου τον κράτησα, τα χέρια μου τον θάψαν.
Ψωμί, κερί του μοίρασα, κι είπε να μου το δώκεις
κι ένα φιλί του έδωκα, κι είπε να μου το δώκεις
-Ψωμί, κερί αν του μοίρασες διπλά να σου τα δώκω
Μα για τε κείνο το φιλί πολύ θα καρτερέσεις.
-Κόρη, εγώ είμ’ ο άντρας σου, εγώ είμαι κι ο καλός σου
-Αν είσαι ξένε ο άντρας μου, αν είσαι κι ο καλός μου
πες μου σημάδια της αυλής και τότε να πιστέψω.
-Έχεις μηλιά στη πόρτα σου και κλήμα στην αυλή σου,
κάνει σταφύλι ροζακί και το κρασί μοσχάτο.
-Αυτά είν’ σημάδια της αυλής τα ξέρει ο κόσμος ούλος
Διαβάτης είσαι, πέρασες, είδες και μου τα λέγεις.
πες μου σημάδια του σπιτιού και τότε να πιστέψω.
-Μπροστά στα εικονίσματα χρυσό καντήλι ανάβεις
και σου φωτά και γδένεσαι και πλέκεις τα μαλλιά σου
και σου φωτά τις χαραυγές κι αλλάζεις και ξαλλάζεις
-Κάποια κακιά γειτόνισσα σου τα είπε και τα ξέρεις
πες μου σημάδια του κορμιού σημάδια της αγάπης.
-Έχεις ελιά στα στήθια σου, κι άλλη στην αμασκάλη
κι ανάμεσα τους κρέμεται, τ’ αντρός σου φυλαχτάρι.
-Ξένε μου, εσύ ‘σαι ο άντρας μου, εσύ ‘σαι κι ο καλός μου!