Εικόνες της φύσης

Εικόνες της φύσης
Τρίπολη Αρκαδίας-Πλατεία Άρεως, Ο Αρχιστράτηγος του Αγώνα Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

Το Φαράγγι της Γκούρας στο περιοδικό «ΕΚΔΡΟΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ»

Κυκλοφόρησε το περιοδικό «ΕΚΔΡΟΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ» που εκδίδει η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΩΝ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΩΝ ΕΚΔΡΟΜΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ-ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΞΕΝΩΝΩΝ ΝΕΟΤΗΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (Ο.Φ.Ο.Ε.Σ.Ε.-Ο.Ξ.Ν.Ε.) το τεύχος 6-περίοδος Δ΄, Ιανουάριος-Ιούνιος 2010, έχοντας  στο εξώφυλλο του  μια εντυπωσιακή φωτογραφία από το Φαράγγι της Γκούρας Ηραίας Γορτυνίας Αρκαδίας. Επίσης στις σελίδες του δημοσίευσε τρία άρθρα αφιερωμένα στο Φαράγγι της Γκούρας και στη δράση του Φυσιολατρικού Ορειβατικού Ομίλου Ηραίας «Η ΓΚΟΥΡΑ». Το ένα άρθρο είναι η τεχνική έκθεση του συμπατριώτη μας από το χωριό Λυσσαρέα Ηραίας, Βασίλη Τουντόπουλου, πολιτ.μηχανικού ΕΜΠ, την οποία συνέταξε αφού  έκανε μαζί με ομάδα σπηλαιολόγων του Συλλόγου ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο. εξερεύνηση και χαρτογράφηση της «Σπηλιάς Γιαννικούλια» που βρίσκεται στις απόκρημνες όχθες της Γκούρας, στο πλαίσιο πεζοπορικής εξόρμησης  του Ορειβατικού Ομίλου «Η ΓΚΟΥΡΑ» στις 2 & 3 Μαΐου 2009.
Η δεύτερη δημοσίευση αφορά στην εκδήλωση: «ΣΤΑ ΣΤΑΝΟΤΟΠΙΑ ΤΟΥ ΑΡΤΟΖΗΝΟΥ» που πραγματοποιήθηκε από τον Φυσιολατρικό Ορειβατικό Όμιλο «Η ΓΚΟΥΡΑ» στις 15 Μαίου 2010 στο βουνό Αρτοζήνος και στο χωριό Λυκούρεση.
Η τρίτη δημοσίευση είναι η ομιλία με τίτλο: «Στα Στανοτόπια του Αρτοζήνου» της γραμματέως του Ομίλου «Η ΓΚΟΥΡΑ» Μαρίνας Διαμαντοπούλου στην προαναφερόμενη εκδήλωση.
Τα δημοσιευμένα άρθρα πλαισιώνουν σχετικές φωτογραφίες, όμορφες και εντυπωσιακές.
 Το συγκεκριμένο τεύχος του περιοδικού θα λέγαμε  είναι αφιερωμένο στο Φαράγγι της Γκούρας. Το γεγονός αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί κάνει το φαράγγι γνωστό στους ορειβάτες όλης της Ελλάδας μέσω των σωματείων της Ομοσπονδίας που κυκλοφορεί.
Εξόρμηση Ομίλου "ΓΚΟΥΡΑ" 3/5/08 στο Φαράγγι της Γκούρας Ηραίας Γορτυνίας. Δεύτερος από δεξιά ο κ. Α.Αντωνόπουλος.
Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φυσιολατρικών Ορειβατικών Εκδρομικών Σωματείων Ελλάδος κ. Ανδρέας Αντωνόπουλος προσφέρει πολύτιμη συμπαράσταση στον Ορειβατικό Όμιλο «Η ΓΚΟΥΡΑ» και  στη προσπάθεια που κάνει για ανάδειξη του φαραγγιού. Ο ίδιος έχει περπατήσει και έχει χαρακτηρίσει το Φαράγγι της Γκούρας, ως ένα από τα ωραιότερα της πατρίδας μας, βασιζόμενος στη πείρα και τις γνώσεις του αφού υπηρετεί την φυσιολατρία και ορειβασία πάρα πολλά χρόνια.

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Το γνήσιο δημοτικό τραγούδι της Αρκαδίας

Η Αρκαδία έχει μεγάλο πλούτο στη δημοτική μουσική παράδοση μόνο που δεν ασχολήθηκαν πολλοί άνθρωποι να την κρατήσουν ζωντανή όπως συμβαίνει σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Η Κρήτη και η Ήπειρος κρατάει τα πρωτεία σ’ αυτό το τομέα. Οι Αρκάδες και γενικά οι Πελοποννήσιοι άφησαν μεγάλο μέρος του μουσικού μας πλούτου να χαθεί γιατί θεώρησαν ίσως, ότι έτσι «εκπολιτίζονται». Για πολλά χρόνια θεωρείτο ντροπή να ακούει κανείς δημοτικά τραγούδια. Έφταιξαν βέβαια και οι καταστάσεις όπου το δημοτικό τραγούδι συνδέθηκε με δυσάρεστα γεγονότα της πατρίδας μας. Τώρα που έχουμε ξεπεράσει τα κόμπλεξ μας όσον αφορά στο δημοτικό τραγούδι υπάρχει μια τάση επιστροφής όπως υπάρχει αυτή η τάση για οτιδήποτε το αυθεντικό. Χρειάζεται όμως να γνωρίζουμε ποιο είναι το αυθεντικό δημοτικό τραγούδι και να μην μας «πασάρουν» ότι να ‘ναι για δημοτικό. Οι πρόγονοι μας που τα τραγουδούσαν έβγαιναν κατευθείαν από τη καρδιά τους και εξέφραζαν τα εσώψυχα τους, Δεν τα είχε παραγγείλει η τάδε εταιρεία με ακριβείς υπολογισμούς ποιο θα γίνει σουξέ και ποιο όχι. Βέβαια υπάρχουν και στη δημοτική λαϊκή παράδοση απλοϊκά τραγούδια ή  «δεύτερα» τραγούδια. Ας μην σταθούμε σ’ αυτά αλλά στα αριστουργήματα και ας τα προβάλλουμε και ας τα μελετήσουμε και ας τα νοιώσουμε γιατί μέσα τους εκφράζετε  η αγάπη, ο έρωτας, το πάθος, ο πόνος, ο θαυμασμός, ο χωρισμός, η αντρεία, η λεβεντιά, το έπος, ο ύμνος στη φύση, στο βουνό, στη θάλασσα, στα λουλούδια και τόσα άλλα.
Στην Αρκαδία έχουμε υπέροχα δημοτικά τραγούδια φτάνει κανείς να τα ψάξει λίγο παραπάνω. Όσο υπάρχουν ακόμα οι μεγαλύτεροι άνθρωποι ας τους ακούσουμε, ας καταγράψουμε φωνές με το τοπικό χρώμα και τη χαρακτηριστική ντοπιολαλιά. Είναι πράγματα πολύτιμα που χάνονται και δεν τα ξαναβρίσκουμε εκτός από τις απομιμήσεις τους. Πιστεύω ότι στη Κυνουρία γίνεται καλή δουλειά από τους συλλόγους και έχει αναδειχτεί αξιοπρεπώς το δημοτικό τραγούδι ειδικά το τσακώνικο. Στην υπόλοιπη Αρκαδία δυστυχώς δεν είναι πολύ καλή η κατάσταση.
Δεν θέλω να μιλάω θεωρητικά και γι’ αυτό θα γράψω ενδεικτικά τους ωραίους στίχους ενός δημοτικού τραγουδιού  από το χωριό Σέρβου Αρκαδίας αλλά θα ακούσουμε και το τραγούδι.Αξίζει.

Τώρα που μπήκα στο χορό να τραγουδήσω θέλω.
Να ειπώ τραγούδι του σεβντά και των παλληκαριώνε.
Ο σεβνταλής γνωρίζεται, φορεί στραβά το φέσι.
Για κείν’ της χήρας τον υγιό, της μάντισας τη κλήρα.
Πάσα ημερούλα σπίτι της και πάσα μεσημέρι.
Κακιώνει η κόρη μια βραδιά κλειδώνει κι αμπαρώνει.
Βάνει τον δυόσμο κλειδωνιά, την ματζουράνα αμπάρα.
Μα κείνος πήγε κι άνοιξε με της ελιάς το φύλλο.

(σεβνταλής=ο παθιασμένος από έρωτα, κλήρα=ο κληρονόμος).

Τώρα ας ακούσουμε αυτό το τραγούδι από γνήσια παραδοσιακή φωνή όπου κυριαρχεί το τοπικό ηχόχρωμα, το πιό σημαντικό στοιχείο κατά τη γνώμη μου. Το τραγούδι αποδίδει η Κανέλλα Τρουπή από του Σέρβου Γορτυνίας Αρκαδίας και έχω την χαρά να τη συνοδεύω.




 Θα προτείνω μερικούς καλλιτέχνες   που κατά τη γνώμη μου υπηρετούν το γνήσιο δημοτικό τραγούδι από προσωπικό μεράκι και αγάπη. Ο Κώστας ο Παυλόπουλος από τα Σαρλέικα Ηραίας Αρκαδίας είναι ένας γνήσιος τραγουδιστής των δημοτικών τραγουδιών μαζί με το γιό του Γιάννη Παυλόπουλο, που ξέρουν πολύ καλά το αυθεντικό τραγούδι της Αρκαδίας από βιώματα και το υπηρετούν σωστά. Αναδεικνύουν αντιπροσωπευτικά δημοτικά τραγούδια όχι μόνο της Αρκαδίας αλλά όλης της Πελοποννήσου πέρα από τα πολύ γνωστά που γνωρίζει όλη η Ελλάδα.
Έχω τη μεγάλη ευχαρίστηση και τιμή να τραγουδώ στην χορωδία όπου διδάσκει το δημοτικό τραγούδι ο Κώστας ο Παυλόπουλος, τη χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ο Πάνας». Ο Κώστας Παυλόπουλος κάνει επιλεγμένες εμφανίσεις γιατί σέβεται το τραγούδι των προγόνων μας και θέλει να το κρατεί σε υψηλό επίπεδο.
Το cd που κυκλοφόρησε πριν λίγα χρόνι, τιτλοφορείται: «ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΡΚΑΔΙΑ-ΑΓΡΑΦΟΙ ΝΟΜΟΙ» και περιέχει αρακαδικά τραγούδια αληθινά  διαμάντια, αποδεικνύει την προσοχή που δείχνει ο καλλιτέχνης στον θησαυρό αυτό του λαϊκού μας πολιτισμού.
Θα ακούσουμε δυο τραγούδια από ζωντανή ηχογράφηση τον Αύγουστο του 2005 σε εκδήλωση στον ποταμό Αλφειό.
α) "Ας παν να ιδούν τα μάτια μου" Γαμήλια πατινάδα. Τραγουδάνε ο Κώστας και ο Γάννης Παυλόπουλος καθώς και η χορωδία του Συλλόγου "Πάνας".





β) "Στο είπα και στο παρήγγειλα" Της αγάπης .Τραγουδάνε ο Κώστας και ο Γάννης Παυλόπουλος και στο κλαρίνο είναι ο Κώστας Γιαννακόπουλος.





Ο Κώστας Παυλόπουλος θα τραγουδήσει αρκαδικά τραγούδια την Κυριακή  25 Ιουλίου στο Παγκόσμιο Συνέδριο των Αρκάδων στη Τρίπολη.

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Δημοτικά τραγούδια και πανηγύρια

Εν όψει των πανηγυριών του καλοκαιριού σκέφτηκα να εκφράσω τις σκέψεις μου και του προβληματισμούς μου γύρω από τα δημοτικά μας τραγούδια και τον τρόπο που αποδίδονται από τους καλλιτέχνες του είδους αυτού. Δυστυχώς παρατηρείται το φαινόμενο, εδώ και πολλά χρόνια, να κακοποιείται βάναυσα το γνήσιο δημοτικό  τραγούδι που μας παρέδωσαν οι πρόγονοι μας.
(φωτό: Πανηγύρι Αγ. Τριάδα Σαρακίνι Ηραίας, παραδοσιακό συγκρότημα Παναγίώτη Μαυρέλια)
Θα γίνουν πανηγύρια και αυτό το καλοκαίρι στα χωριά μας και καλώς να γίνουν. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού μας πολιτισμού. Έχω την πεποίθηση όμως, ότι λίγοι από τους διοργανωτές ασχολούνται με τη ποιότητα της διασκέδασης που θα προσφέρουν τα συγκροτήματα που καλούν. Φαντάζομαι ότι πάνω-κάτω σ’ όλη την επαρχία γίνεται το ίδιο αλλά θα εκθέσω τις απόψεις μου πιο πολύ βασιζόμενη στην εμπειρία που έχω αποκομίσει από τη Πελοπόννησο.

Η Αρκαδία, αξίζει να σημειώσουμε, κρατάει ακόμα παραδοσιακά στοιχεία και δεν έχει αλλοιωθεί  σε μεγάλο βαθμό ο παραδοσιακός χαρακτήρας των πανηγυριών. Το φαινόμενο παρατηρείται περισσότερο στα μεγάλα χωριά της επαρχίας  και λιγότερο στα μικρά χωριά που έχουν λιγότερο γνωστά συγκροτήματα, πιο κοντά όμως στο παραδοσιακό τραγούδι.

Μερικοί καλλιτέχνες, ακόμα και μεγάλα ονόματα του χώρου, δεν δείχνουν κανένα σεβασμό στη ιδιαιτερότητα της μελωδίας του κάθε τόπου, στα λόγια των τραγουδιών και στο κόσμο που θέλει να χορέψει και να το χαρεί η ψυχούλα του. Έχει τύχει σε όλους μας νομίζω να βρεθούμε σ’ ένα τέτοιο πανηγύρι όπου έχουμε παρατηρήσει τα εξής κακόγουστα: Να ακούγεται μια μουσική θολούρα με εκείνο το κακόγουστο «έκο». Να τραγουδάει ο τραγουδιστής ένα συνονθύλευμα  τραγουδιών από όλη την Ελλάδα πάνω στην ίδια μελωδική γραμμή μαζί με αντολίτικα στοιχεία και συγχρόνως να πετσοκόβει τα λόγια των τραγουδιών χωρίς ίχνος σεβασμού. Να έχουν μπει όργανα στην ορχήστρα ξένα προς αυτό το είδος της μουσικής. Μέσα σ’ όλη αυτή τη κατάσταση κάποιοι χορεύουν ή υποτίθεται ότι χορεύουν περπατώντας, εκτός από τον πρώτο του χορού που μπορεί να κάνει δυο βήματα παραπάνω. Αυτό κατά τη γνώμη μου δεν είναι παραδοσιακό πανηγύρι. Είναι η μεταφορά των λεγόμενων «σκυλάδικων» των αστικών κέντρων, στην επαρχία. Έχουν κάνει μεγάλη ζημιά στο γνήσιο παραδοσιακό τραγούδι το οποίο έχει εξοστρακιστεί στο περιθώριο. Δεν είναι δυνατόν με τόση ποικιλία(στη μελωδία, στο ηχόχρωμα, στο στίχο) δημοτικών τραγουδιών που έχουμε στην Ελλάδα να φτάνουμε στο σημείο να τα ακούμε να τραγουδιούνται όλα με τον ίδιο τρόπο. Πρέπει να υπάρχει σεβασμός στη τοπική προέλευση του κάθε τραγουδιού.  
Βέβαια κάποιοι θα πουν: Τότε γιατί πάει ο κόσμος σ’ αυτά τα πανηγύρια;
Πιστεύω πρώτον, ότι όταν ακούγεται κάτι συνέχεια, έστω και κακόγουστο, συνηθίζεται από τον ακροατή και το αποδέχεται ειδικά αν δεν το ψάχνει ιδιαίτερα. Δεύτερον ποιος το λέει ότι δεν το συζητάνε οι άνθρωποι μεταξύ τους στα τραπέζια του πανηγυριού; Προσωπικά το έχω ακούσει πολλές φορές. Όμως, για συναισθηματικούς λόγους συμμετέχουν στο πανηγύρι του χωριού τους ή για να μην δείξουν ότι το σαμποτάρουν ή γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή διασκέδασης στο χωριό. Ενδεχομένως θα πει κάποιος ότι δίνουμε πολλή σημασία στα πανηγύρια που είναι χαμηλού επιπέδου ψυχαγωγία. Κι όμως, νομίζω ότι τα πανηγύρια μπορούν να προσφέρουν καλής ποιότητας διασκέδαση με καλή αισθητική και ψυχαγωγία με την ευρεία έννοια.
Υπάρχει η άποψη σε κάποιους καλλιτέχνες ότι έχουν εξελίξει το παραδοσιακό τραγούδι και το έχουν κάνει σύγχρονο. Ας γράφουν τότε καινούρια τραγούδια να τα λένε σύγχρονα δημοτικά τραγούδια και ας αφήσουν τα παραδοσιακά έτσι όπως μας τα παρέδωσαν οι γονείς μας και οι παππούδες μας και θα επιλέξει ο καθένας ποια κατηγορία θα προτιμήσει αν και δεν νομίζω ότι μπορεί σήμερα να γραφτούν δημοτικά τραγούδια.
Η ζημιά έχει ξεκινήσει και από τα μέσα ενημέρωσης που προβάλλουν τέτοιους καλλιτέχνες και τους πλασάρουν ως κορυφές ενώ οι καθαρά παραδοσιακοί καλλιτέχνες δεν έχουν τέτοια τύχη εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Εξ αιτίας αυτής της συμπεριφοράς απογοητεύονται και δεν προσπαθούν περισσότερο, παρά μόνο λίγοι ρομαντικοί και «ψαγμένοι» που επιμένουν να σέβονται τη παράδοση έτσι όπως την κληρονομήσαμε.
Είναι στενάχωρο να ακούει κανείς το μοραΐτικο τραγούδι: «Θέλω να σκίσω τα βουνά με της ελιάς το φύλλο, να βρω πουλάκι γρήγορο να σου το παραγγείλω…..»-Τι μελωδία! Τι ποίηση! Τι λεβέντικο τσάμικο!- να τραγουδιέται  μακρόσυρτα και κλαψιάρικα  οι άνθρωποι δε να σέρνονται, αντί να χορεύουν με λεβεντιά και χάρη. Στερείται επίσης κάθε αισθητικής να τραγουδιέται το ποντιακό τραγούδι: «Στου παιδιού μου τη χαρά….», αφού έχει περάσει από σαράντα κύματα και το έχουν καταρρακώσει, σαν το τελευταίο σκυλάδικο  στα πανηγύρια της Γορτυνίας. Έλεος!
Όταν το μουσικό συγκρότημα θέλει να εντάξει στο πρόγραμμα του τραγούδια πολλών περιοχών της Ελλάδος καλύπτοντας όλα τα γούστα-είναι δύσκολο να τα αποδώσει σωστά-αλλά εν πάσει περιπτώσει ας προσπαθήσει να είναι κοντά στη μελωδία τους, διαφορετικά ας μη τα πει καθόλου.
Δεν μπορώ εδώ να μην αναφέρω ένα περιστατικό που έγινε πριν πολλά χρόνια με ένα συγγενή μου που ήρθε από την Αμερική ύστερα από μεγάλη απουσία από την Ελλάδα. Είχαμε πάει σ’ ένα  πανηγύρι της Ηραίας και έπαιζε ένα μουσικό συγκρότημα που ήταν ανεκτό σε μένα. Ο συγγενής μου το βρήκε απαράδεκτο γιατί είχε μείνει με τα ακούσματα τα παλιά. Εγώ προσπάθησα να του εξηγήσω ότι πλέον τα συγκροτήματα έχουν σχεδόν πανελλαδικό ρεπερτόριο και αναγκαστικά τα έχουν μπλέξει λίγο. Δεν τον έπεισα. Απογοητεύτηκε. Κατάλαβα όμως και κάτι άλλο. Εγώ που ήμουν εκ πεποιθήσεως λάτρης του γνήσιου δημοτικού τραγουδιού είχα αρχίσει να αποδέχομαι την νόθευση του.   
Επειδή στη σημερινή κοινωνία  δεν μπορούμε να βάλουμε απαγορεύσεις σ’ αυτά τα θέματα και ειδικά στην έκφραση των ανθρώπων-και  η διασκέδαση είναι μια έκφραση- αναπτύσσω σε τούτο εδώ το κείμενο την δική μου αντίθετη άποψη απλά, ως ένας άνθρωπος που αγαπάει τα δημοτικά τραγούδια όλης της Ελλάδας στην αυθεντική τους μορφή και περισσότερο της Αρκαδίας γιατί είναι ο τόπος μου, κάνω δε προτάσεις υποστηρίζοντας αυτή την άποψη.
Έχω βιώματα από το χωριό μου και από τους παλαιότερους, ως παιδί αφουγκραζόμουν  όλα τα δημοτικά τραγούδια που άκουγα και είχα ένα μεράκι γι’ αυτό, θαρρώ από την μέρα που γεννήθηκα. Έχουμε θησαυρό στην πολιτιστική μας παράδοση και είναι θαμμένος.
(φωτό: Παραδοσιακό πανηγύρι Αγ. Κωνσταντίνου στο χωριό Αράπηδες Ηραίας)
 Πιστεύω ότι οι πολιτιστικοί σύλλογοι έχουν μεγάλη ευθύνη αφού ο κύριος στόχος τους είναι η διάσωση και η διάδοση του πολιτισμού του κάθε τόπου που εκπροσωπούν.
 Πρέπει να καλλιεργούν στα μέλη τους συνείδηση της γνήσιας πολιτιστικής κληρονομιάς για να την μεταλαμπαδεύσουν με τη σειρά τους στις επόμενες γενιές. Επίσης να διοργανώνουν με προσοχή τις πολιτιστικές εκδηλώσεις τους, όπου νομίζω, πρέπει να έχουν τουλάχιστον ένα μέρος της εκδήλωσης με σοβαρή παρουσίαση(πληροφοριακά στοιχεία, γνήσια απόδοση κ.α.) των αντιπροσωπευτικών παραδοσιακών τραγουδιών της περιοχής του εν λόγω συλλόγου για ενημέρωση των θεατών και κατόπιν να συνεχίζουν με το δεύτερο μέρος που θα έχει χαρακτήρα διασκέδασης αλλά με ποιότητα. Αντιθέτως, έχω παρακολουθήσει εκδήλωση Αρκαδικού Συλλόγου όπου χόρευε το αρκαδικό χορευτικό συγκρότημα ενώ το μουσικό συγκρότημα έπαιζε τραγούδια από άλλη περιοχή και μάλιστα δεν ταίριαζαν και τα βήματα γιατί ο τραγουδιστής έκανε μακρόσυρτα «τραβήγματα» της φωνής, δηλαδή «ότι να ‘ναι». Μπαίνει βέβαια το ερώτημα που να βρεθούν πλέον τα καλά και γνήσια παραδοσιακά συγκροτήματα αφού αυτά σπανίζουν. Χρειάζεται λίγο ψάξιμο παραπάνω γιατί υπάρχουν, μόνο που δεν είναι προβεβλημένα. Επίσης μια λύση είναι οι σύλλογοι να φτιάχνουν δικά τους συγκροτήματα  εκπληρώνοντας έτσι και τους σκοπούς τους. Αυτή τη δυνατότητα βέβαια την έχουν οι μεγάλοι σύλλογοι που θα μπορούσαν να είχαν λειτουργήσει ως εκπαιδευτήρια νέων μουσικών και ερμηνευτών της αυθεντικής μουσικής παράδοσης η οποία προσδιορίζει τη πολιτιστική ταυτότητα του κάθε τόπου.
Οι διοργανωτές των πανηγυριών επίσης, ας είναι λίγο επιλεκτικοί ως προς τη ποιότητα του συγκροτήματος που επιλέγουν γιατί σ’ αυτή τη ζωή αξίζουν κι άλλα πράγματα εκτός από το χρήμα. Αξίζει ο πολιτισμός, η τοπική παράδοση, η αισθητική, η σωστή ψυχαγωγία……
Τα γνήσια δημοτικά τραγούδια εμπεριέχουν πηγαίο συναίσθημα, ποικίλη μελωδία, ξάστερο ήχο σαν το γάργαρο νερό της πηγής, άριστο ποιητικό κείμενο και προπάντων λεβεντιά. Δεν τους αξίζει να τα κακοποιούμε.


Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Παραδοσιακή συνταγή από την Αρκαδία

Γίδα  με τραχανά και ντομάτα

Στα πλαίσια των λαογραφικών αναζητήσεων και καταγραφών αυτού του ιστολογίου προτείνω κατά διαστήματα παραδοσιακές γεύσεις. Το φαγητό που περιγράφω είναι καλοκαιρινό. Η πλέον κατάλληλη εποχή για να μαγειρέψουμε το κρέας της γίδας είναι κυρίως  το καλοκαίρι γιατί τότε το ζώο δεν θηλάζει, δεν είναι σε εποχή παραγωγής γάλακτος και δεν είναι σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Μπορεί να μαγειρευτεί και σε άλλη εποχή του χρόνου αρκεί η γίδα να είναι στέρφα(δηλαδή να μην εγκυμονεί και να μην έχει γεννήσει). Στη πληθώρα των γεύσεων που μας κατακλύζει ας ξεχωρίσουμε κάποιες από τις παραδοσιακές συνταγές του τόπου μας και ας τις βάλουμε ξανά στη καθημερινότητα μας.
Αυτό το φαγητό το γεύτηκα στο Ελληνικό(Μουλάτσι) Γορτυνίας, σε σπίτι φίλων όπου φιλοξενηθήκαμε με την παρέα μου. Το φτιάχνουν όμως και σε πολλά άλλα μέρη της επαρχίας.

Υλικά:
     2    κιλά γίδα
     1 ξερό κρεμμύδι μεγάλο
     1 κουτάλα λάδι
     3-4 ντομάτες ώριμες ψιλοκομμένες
     2 κούπες τραχανά ξινό
     Λίγα φύλλα δυόσμου και φρουσκουνιού
     Αλάτι, πιπέρι


Έχουμε τη γίδα σε μερίδες και την πλένουμε καλά. Κατόπιν τη βάζουμε με νερό στη κατσαρόλα μέχρι να την σκεπάζει και τη τοποθετούμε στη φωτιά. Όταν αρχίζει ο βρασμός και μαζεύει το «άφρι» στην επιφάνεια ή την ξαφρίζουμε ή πετάμε αυτό το νερό και ρίχνουμε άλλο προκειμένου να βράσει. Προσέχουμε να έχει νερό αρκετό γιατί δεν θα ξαναρίξουμε στη συνέχεια. Δεν ενδείκνυται η συνεχής προσθήκη νερού γιατί εμποδίζει το κρέας να βράσει και το σκληραίνει. Επίσης δεν βάζουμε από την αρχή το αλάτι. Ρίχνουμε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι και το λάδι. Οι γιαγιάδες μας που μαγείρευαν στη φωτιά με ξύλα έλεγαν: Η γίδα θέλει χαμηλή φωτιά, συνεχόμενη και «αμίλητη» δηλαδή να μην ανοίγεις συνέχεια τη κατσαρόλα. Η γίδα θα βράσει σε πολλές ώρες ανάλογα με την ηλικία της.
Όταν είναι σχεδόν έτοιμη προσθέτουμε τις ψιλοκομμένες ντομάτες, το αλατοπίπερο, το δυόσμο και το φρουσκούνι(αν υπάρχει). Αν δεν θέλουμε τα κομματάκια ντομάτας τότε την κάνουμε χυμό και την προσθέτουμε. Ωποσδήποτε όμως να είναι φρέσκια ντομάτα γιατί του δίνει μοναδική νοστιμιά. Αφού βράσουν όλα αυτά μαζί, βγάζουμε το κρέας σε μια πιατέλα. Παίρνουμε το ζουμί, το γυρίζουμε σε άλλη κατσαρόλα προσέχοντας να μην πέσουν τα κατακάθια όπου υπάρχουν μικρά κοκαλάκια. Αν θέλουμε το σουρώνουμε. Αν κρίνουμε ότι είναι λίγη η ποσότητα του ζουμιού προσθέτουμε νερό και το βάζουμε στη φωτιά. Όταν χοχλάζει ρίχνουμε μέσα τον τραχανά και ανακατεύουμε. Το φαγητό θα βράσει σ’ ένα τέταρτο περίπου και πρέπει να είναι αραιό. Τρώγεται χλιαρό το καλοκαίρι και φυσικά πολύ ζεστό το χειμώνα. Σερβίρεται το κρέας  στο πιάτο  μαζί με τον τραχανά ή χωριστά.
Είναι ένα πολύ νόστιμο φαγητό από την παράδοση μας.
Περισσότερες παραδοσιακές συνταγές που έχω καταγράψει θα βρείτε στο site: www.kokkinorachi.gr

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση του Ορειβατικού Ομίλου "Η ΓΚΟΥΡΑ" 10/7/2010

Ο ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΟΣ ΌΜΙΛΟΣ ΗΡΑΙΑΣ «Η ΓΚΟΥΡΑ» στις 10/7/2010, ώρα 8.30 μ.μ.  πραγματοποίησε την προγραμματισμένη εκδήλωση 1ο Φεστιβάλ μουσικής  «ΜΑΝΑ ΓΗ» στη συμβολή των φαραγγιών της Γκούρας και του ποταμού Τουθόα Γορτυνίας», υπό την αιγίδα της ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΑΡΚΑΔΙΑΣ (ΤΕΔΚ ΑΡΚΑΔΙΑΣ) με μεγάλη επιτυχία.
Στα πλαίσια της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκε (κάντε κλικ)πρωινή πεζοπορία στο δεύτερο μισό τμήμα του Φαραγγιού της Γκούρας (μήκους 7,5 χιλ. περίπου) δηλαδή από το γεφύρι Λυσσαρέας, ανάμεσα στα χωριά Λυσσαρέα και Κοκκινοράχη, μέχρι τη συμβολή του με το ποτάμι Τουθόα ή Λαγκαδινό Ρέμα.  Η πεζοπορία ξεκίνησε στις 9.30 π.μ. και περιλάμβανε (κάντε κλικ)βιντεοσκόπηση και φωτογράφηση του φαραγγιού από ειδικευμένο συνεργείο που είχε καλέσει ο Όμιλος «ΓΚΟΥΡΑ» καθώς και χαρτογράφηση και προσηματοδότηση του φαραγγιού από τριμελή ομάδα του Συλλόγου Αρκάδων Ορειβατών Οικολόγων(ΣΑΟΟ) ύστερα από πρόσκληση του Ομίλου και της   κοινής απόφασης που είχε ληφθεί  το Μάρτιο 2010 στην συνάντηση
που είχε το ΔΣ του Ομίλου με το Πρόεδρο της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Αρκαδίας (ΤΕΔΚΑ) κ. Γεώργιο Μπαρούτσα και με το ΔΣ του ΣΑΟΟ. Την παραπάνω ομάδα συνόδεψαν μέλη του (κάντε κλικ)Ορειβατικού Ομίλου «ΓΚΟΥΡΑ» και από το Δ.Σ η γραμματέας Μαρίνα Διαμαντοπούλου και το μέλος Δημήτρης Μαρκόπουλος, συγκροτώντας συνολικά μια πεζοπορική ομάδα περίπου 20 ατόμων. Τους καλεσμένους ειδικούς καθώς και τους υπόλοιπους πεζοπόρους καλωσόρισε και ευχαρίστησε η Αντιπρόεδρος κυρία Ελένη Θανοπούλου, η οποία περπάτησε μαζί τους στο αρχικό τμήμα. Η πεζοπορία τελείωσε το μεσημέρι στη συμβολή της Γκούρας με το ποτάμι Τουθόα και στέφτηκε από μεγάλη επιτυχία αφού άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε ντόπιους και επισκέπτες. Παρατέθηκε γεύμα για τους πεζοπόρους δίπλα στο ποτάμι, με σπιτικά φαγητά που είχαν ετοιμάσει οι κυρίες του ΔΣ του 
Ομίλου «ΓΚΟΥΡΑ».
Το βράδυ της ίδιας μέρας έγινε η κεντρική εκδήλωση, το 1ο Φεστιβάλ μουσικής «ΜΑΝΑ ΓΗ» στη συμβολή των Φαραγγιών της Γκούρας και του ποταμού Τουθόα. Ήταν μια εκδήλωση για τη φύση και τους νέους. Η προσέλευση του κόσμου-όλων των ηλικιών- ήταν πολύ μεγάλη, υπερίσχυσε όμως η συμμετοχή της νεολαίας. Όλη η γιορτή πραγματοποιήθηκε σε έναν άνετο χώρο, ακριβώς δίπλα από το ποτάμι, διαμορφωμένο κατάλληλα με φροντίδα του Δήμου Τροπαίων, ο οποίος φρόντισε και τη βελτίωση του υπάρχοντος χωματόδρομου 5 χιλ. περίπου, που οδηγεί εκεί από το χωριό Αετορράχη, καθώς και τη διάθεση των απαιτούμενων τραπεζοκαθισμάτων.
Παραβρέθηκαν: ο Πρόεδρος της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Αρκαδίας (ΤΕΔΚΑ) και Δήμαρχος Τρικολώνων κ. Γ. Μπαρούτσας, ο Δήμαρχος Τροπαίων κ. Ι. Παπασταματίου, ο Δήμαρχος Λαγκαδίων κ. Ε. Κούλης, ο Δήμαρχος Βυτίνας κ. Ι. Σακελλαρίου, ο Νομαρχ.. Σύμβουλος κ. K. Γιαβρούμης, ο Νομαρχ. Σύμβουλος κ. Ι. Γιαννόπουλος, ο Δημ .Σύμβουλος του Δήμου Τροπαίων κ. Δ. Κουτσιαράς, ο Δημ. Σύμβουλος του Δήμου Ηραίας κ. Α. Μπόρας ο Πρόεδρος της ΑΝ.ΒΟ.ΠΕ κ. Π. Γιαννόπουλος, ο πρώην κοινοτάρχης Λουτρών κ. Δ. Γαβράς. Τους χαιρετισμούς τους στην εκδήλωση απέστειλαν ο δικηγόρος-πολιτευτής κ. Γ. Παπαηλιού και ο πολιτευτής κ. Χ. Αποσκίτης. Επίσης παραβρέθηκαν εκπρόσωποι πολιτιστικών συλλόγων και τοπικών συμβουλίων.
Από το ΔΣ του Ορειβατικού Ομίλου «Η ΓΚΟΥΡΑ» ήταν παρόντες ο Πρόεδρος κ. Ευθ. Αποστολόπουλος, η Αντιπρόεδρος και Δημ. Σύμβουλος του Δήμου Ηραίας κ. Ε. Θανοπούλου, η γραμματέας κ. Μ. Διαμαντοπούλου και τα μέλη Δ. Μαρκόπουλος και Ι. Ν. Βέργος. Δυστυχώς ασθένησε ξαφνικά και δεν παραβρέθηκε το μέλος του Δ.Σ  Θαν. Παπαθεοδώρου ο οποίος ήταν και μέλος της οργανωτικής ομάδας της εκδήλωσης.
Η κ. Ε. Θανοπούλου καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους, τους ευχαρίστησε, ειδικά τη νεολαία, αναφέρθηκε στους λόγους πραγματοποίησης της εκδήλωσης και ευχαρίστησε την ΤΕΔΚΑ και τον κ. Γ. Μπαρούτσα καθώς και το Δήμο Τροπαίων και το κ. Ι. Παπασταματίου. Κατόπιν ο Πρόεδρος κ. Αποστολόπουλος μίλησε για το Φαράγγι της Γκούρας, τα αξιοθέατα που διαθέτει και τη σπουδαιότητα του για τη περιοχή, κάλεσε δε τους επιχειρηματίες να δραστηριοποιηθούν. 
 Ο Πρόεδρος της ΤΕΔΚΑ κ. Μπαρούτσας απηύθυνε χαιρετισμό στους συγκεντρωμένους, συνεχάρη τον Όμιλο για τη δραστηριότητα του και πρόσθεσε ότι η ΤΕΔΚΑ υποστηρίζει ανάλογες προσπάθειες.

Επίσης χαιρετισμό απηύθυνε ο Δήμαρχος Τροπαίων κ. Παπασταματίου με πολύ καλά λόγια για την πρωτοβουλία του Ομίλου «ΓΚΟΥΡΑ» που συμβάλλει στην ανάδειξη της περιοχής.
Η βραδιά συνεχίστηκε με το φεστιβάλ μουσικής,
(κάντε κλικ εδώ για το βίντεο) όπου όλοι είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν τις μελωδίες της προτίμησης τους. Μελωδικοί ήχοι έντεχνης μουσικής, ρόκ μπαλάντας και πηγαίας αυθεντικής περουβιανής μουσικής από  ζωντανό μουσικό συγκρότημα σε τραγούδια της φύσης, του δάσους, του ποταμού και της μάνας γής παντρεύονταν αρμονικά με τους ήχους από το θρόισμα των φύλλων των πανύψηλων λεύκων και το κελάρυσμα του νερού που κυλούσε ήρεμα στο ποτάμι.
Έγινε προβολή  ταινιών με θέμα τις ομορφιές του φαραγγιού και περιήγηση στα χωριά της Ηραίας καθώς και προβολή φωτογραφικού υλικού από τις εξορμήσεις του Ομίλου στο Φαράγγι της Γκούρας. Στο δεύτερο μέρος του φεστιβάλ παίχτηκε (κάντε κλικ)χορευτική λαική και δημοτική μουσική προς τέρψιν των θεατών όπου διασκέδασαν με τη ψυχή τους. Έγινε λαχειοφόρος αγορά και κληρώθηκαν δώρα όπως: α) διήμερη κρουαζιέρα για 4 ζευγάρια(8 άτομα) με δύο ιστιοπλοϊκά σκάφη, στα νησιά του  Αργοσαρωνικού,  προσφορά των Γιαν. Παπαθεοδώρου από Αετορράχη Γορτυνίας και Μιχ. Ηλιάδη φίλου του Ομίλου, β) 4 διήμερα με διαμονή και πρωινό σε δίκλινα δωμάτια, εκ των οποίων τα 2 διήμερα στο ξενοδοχείο στα Λουτρά Ηραίας, προσφορά του κ. Γιαν. Παπανάστου, φίλου του Ομίλου, το 1 διήμερο στο ξενοδοχείο 4 αστέρων «ΕΝΤΕΝ ΜΠΗΤΣ»  στην Ανάβυσσο προσφορά του συμπατριώτη μας από τη Ριζοσπηλιά Γορτυνίας κ. Φώτη Παναγόπουλου και 1 διήμερο στον παραδοσιακό ξενώνα «ΛΟΥΣΙΟΣ» στη Δημητσάνα προσφορά του κ. Μίμη Λάμπρου, φίλου του Ομίλου.
 Επίσης, στους εκδρομείς προσφέρθηκαν τοπικά εδέσματα και αναψυκτικά. Η εκδήλωση έκλεισε αργά τη νύχτα. Όμως, για μια μεγάλη παρέα νεαρών και όχι μόνο, η βραδιά συνεχίστηκε ρομαντικά μέχρι σχεδόν το ξημέρωμα αφού, καθισμένοι δίπλα στο νερό του ποταμού, με λιγοστό φως και υπό τους ήχους της κιθάρας και του φλάουτου του μουσικού συγκροτήματος, τραγούδησαν όλοι μαζί  μελωδικά τραγούδια. 

Το ΔΣ του Ομίλου «ΓΚΟΥΡΑ» ευχαριστεί όλους όσους βοήθησαν στην πραγματοποίηση της εκδήλωσης (ΤΕΔΚΑ, Δήμο Τροπαίων, ορειβατική ομάδα ΣΑΟΟ,  μέλη και φίλους του ομίλου που προσέφεραν εθελοντική εργασία, επαγγελματίες που προσέφεραν τα δώρα), τους καλεσμένους εκπροσώπους φορέων και όλους τους συμμετέχοντες που ήρθαν από τα γύρω χωριά.