Απόσπασμα από τη ποιητική συλλογή «Μητέρες»
Ο θρόνος
Μάνα μου, με το αίμα το δικό σου ζω.
Με το δικό σου λογικό στοχάζομαι.
Στην αγκαλιά σου τη γαλήνη αποζητώ
κι ώσπου να ‘ρθω κοντά σου όλο σε νοιάζομαι.
Ξέρεις, δεν κρύβω από σένα μυστικά.
Συχνά το χωρισμό μας συλλογίζομαι
Η σκέψη πως θα φύγεις για παντοτινά
το νου μου συννεφιάζει και σκοτίζομαι.
Να πω πως πας στ’ αμπέλια με γειτόνισσες;
Φύγαν μπροστά ‘πο σένα, μόνη πώς θα πας;
Ξέρω. Εκεί θα βρεις εκείνους π’ αγαπάς.
Κι ίσως-με το καιρό-πολύ τους πόνεσες.
Όμως, εντός μου αδειάζει θρόνος ιερός
που δεν θα τον αγγίξει μήτε κι ο θεός.
Η μέθη
Εξήντα χρόνους ζήσαμε αντάμα.
Παράδεισος κρυφός η αγκαλιά σου.
Βάλσαμο θεϊκό είν’ τα φιλιά σου
στις μοναξιές, στις πίκρες και στο κλάμα.
Χαίρεσαι. Καμαρώνεις τις χαρές μας.
Κρυφομετράς την κάθε ραθυμιά μας.
Μαντεύεις τις αιτίες, έρχεσαι κοντά μας
ν’ αφουγκραστείς και τις αναπνοές μας.
Χορταίνεις μονάχα με την υγειά μας.
Γελάς πονετικά με σφάλματα μας
Και νοιώθεις σαν απρόσεχτη δασκάλα.
Μα σαν στην αγκαλιά μου σε κρατάω
από στοργή μεθώ, παραπατάω
και με κρατάς ν’ ανέβουμε τη σκάλα.
Ο Θεόδωρος Κ. Τρουπής γεννήθηκε στου Σέρβου Γορτυνίας το 1932 και πέθανε στην Κ. Αχαΐα το 2008. Υπήρξε εξαίρετος εκπαιδευτικός και λογοτέχνης με μεγάλο συγγραφικό έργο. Έγραψε ποίηση, πεζογραφία, σχολικά, λαογραφικά κείμενα και ταξιδιωτικά. Εξέδιδε το λογοτεχνικό περιοδικό "Μοριάς" και το περιοδικό "Σέρβου-Σκαλίζοντας τις ρίζες μας". Ξεχωριστή θέση κατέχουν τα έργα του: "Οι άνθρωποι της σκαλωσιάς", "Το λαούτο του Κωνσταντή", "Σέπαλα θύμησης", "Προς εαυτόν", "Τα Άλφα-Βητάρια των Χάι-Κου", κ.ά..
Καταπληκτικό το αφιέρωμά σου Μαρίνα για αυτές που γεννούν και υμνούν τη ζωή : Τις μανάδες όλων των ανθρώπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προσθέσω κι εγώ τις ταπεινές μου ευχές .
Ο δεσμός Μάνας-παιδιού είναι ο πιο δυνατός συναισθηματικός δεσμός σ' όλα τα όντα, σ' όλη τη πλάση.
ΑπάντησηΔιαγραφή