 |
| φωτο: από ιστοσελίδα servou.gr |
“ Το Λαμπριάτικο γλέντι στηνότανε στην αυλή της Κάτω ‘κκλησιάς και χόρευε πρώτος ο παπάς με την παπαδιά δυο βόλτες…..
….εκεί φαινότανε το χάρισμα, η τσαχπινιά και η αξιότη του καθενού του κάθε νιού και της κάθε νιας του χωριού….
Οι γυναίκες πάντα χορεύανε με τα μάτια στη γης. Ούλες οι γυναίκες. Μοναχά οι τρελαηδόνες, οι λαλημένες, οι φραχταπήδες, οι κλεισοσπίτες…..τηράγανε τρογύρω ξανέντροπα τους άντρες….την ώρα κείνη….Υπάρχει τρόπος να τηράξει και η γυναίκα δίχως να την ιδούνε…..πως είδε.
Άμα χορεύανε οι γυναίκες, τα πόδια τους έπρεπε να πηγαίνουνε συντηγής, Απηδήματα και ψηλά τα γόνατα της γυναίκας στο χορό…..ήσαντε...για τις γυναίκες του αέρα!….Το νάζι και η φούρλα….καλά….σιγανά και ταπεινά.
Οι άντρες απηδάγανε όσο θέλανε. Κάνανε φούρλες, βαρήγανε παλαμάκια, βαρήγανε με την απαλάμη το τσαρούχι το δεξί και το ζερβί, απηδάγανε ψηλά και βαρήγανε με τη δεξιά απαλάμη και τα δυό τσαρούχια στον αέρα το κορμί. Τινάζανε τις φούντες, χορεύανε με το ποτήρι το κρασί απάνου στο κεφάλι, στηριζότανε στις φτέρνες και στο κεφάλι ο πρωτοχορευτής και περνάγανε ούλοι όσοι ήσαντε πιασμένοι στο χορό, απάνου από τα στήθια του!….Αυτό πολύ λίγοι το κάνανε.
Την ώρα που χορεύανε, οι μαστραπάδες και οι τσιότρες με τα κοκκινέλια πηγαιοερχόσαντε από χορό σε χορό καθώς και οι σουπιέρες με τα μπουκούνια το κριάς….
Το σεΐρι της Λαμπρής κράτηγε ίσαμε που βασίλευε ο ήλιος και βγαίνανε τα άστρια.
Συντροφιές-συντροφιές σκόρπαγε η Λαμπριάτικη σύναξη και πήγαιναν τραγουδώντας για τα σπίτια τους…..”
Δεκαετία ‘70. Τραγουδάει ο αείμνηστος Θανάσης Μαραγκός . Μαζί του πολλοί Σερβαίοι συγγενείς και φίλοι τραγουδώντας αντιφωνικά κατά την συνήθεια στα γλέντια την παλαιότερη εποχή.
Δώδεκα χρόνους έκαμα σε μια κυρά κοπέλι
Ποτές αυτή δεν άλλαξε στην εκκλησιά να πάει
Μα ήταν η μέρα τ’ Αγιωργιού, η μέρα που γιορτάζει
τότε κι αυτή στολίστηκε να πάει να ματαλάβει.
