Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ημέρες Αποκριών του 1822, δια μέσου Γορτυνίας, Πύργου και Γαστούνης, πορεύεται για την πολιορκία της Πάτρας.
“….δια του Παλούμπα, όπου έκαμε ταις τυριναίς…….και από εκεί εις την Γαστούνην κατά τα μέσα της καθαράς εβδομάδος της μεγάλης τεσσαρακοστής, εκεί εμείναμεν δια να πανηγυρίσωμεν την εορτήν του αρχηγού μας Θεοδώρου και να συναχθούν τα στρατεύματα…...Ο Γεώργιος Σισίνης μας εδέχθη με μεγάλας ετοιμασίας...”
“Ο Κολοκοτρώνης λοιπόν αφού εδιωρίσθη δια διπλώματος πολιορκητής των Πατρών αναχώρησεν από την Κόρινθον κατά τας 20 Ιανουαρίου (1822) αφήσας εκεί τους πολιτικούς, όσοι ήλθαν από την Πιάδα και παρέλαβον το φρούριον…….και φθάσας εις την Τριπολιτσάν εξέδωκε τας αναγκαίας διαταγάς δια τας επαρχίας να ετοιμασθούν…..
…..Η διαίρεσις όμως η οποία ανεφάνη εις την τριπολιτσάν μεταξύ Δελιγιανναίων και Κολοκοτρώνη, τώρα παρουσιάζεται πάλιν υπό αλλο πρόσχημα, ότι δεν θέλουν τάχα τον Πλαπούταν να έχη το τμήμα της Λιοδώρας, και δια τούτο αυτοί δεν ήθελαν να πάνε υπό τας διαταγάς του Κολοκοτρώνη και ανεκάτωναν τα πνεύματα της επαρχίας Καρύταινας. Ο ερεθισμός αυτός έβοσκε τόσον καιρόν και τώρα φαίνεται κορυφωμένος και ασυμβίβαστος. Δια να ημπορέση η επαρχία της Καρύταινας να τους αγαπήση ηθέλησε να συναχθούν εις την Βυτίνα όλοι οι πρόκριτοι και καπεταναίοι της επαρχίας. Εκεί αφού εσυνάχθησαν απεφάσισαν εκ συμφώνου να γείνη σταρτολογία και όλοι να πάνε υπό τας διαταγάς του Κολοκοτρώνη. Και έδειχναν μεν με τα λόγια ότι ήσαν σύμφωνοι, αλλ’ εις τα πράγματα ήσαν εναντίοι, διότι με το στράτευμα του τμήματος των ο καθένας εξεστράτευσαν και επήγαν εις την πολιορκίαν των Πατρών και επίασαν θέσιν χωριστήν υπό τας διαταγάς όμως πάντοτε του πολιορκητού.
Ο Κολοκοτρώνης ανεχώρησεν εκείθεν δια Μαγούλιανα και Ζάτουνα και εκείθεν δια του Παλούμπα, όπου έκαμε ταις τυριναίς γράφων και παρακινών όλους τους επαρχιώτας.να τον ακολουθήσουν.
Ο δε Αναγνώστης Ζαφειρόπουλος συγγενής των Δελιγιανναίων, ο οποίος έως τώρα ήτον γραμματικός του Κολοκοτρώνη, επήγε με τους Δελιγιανναίους, δια τούτο ο αρχηγός επήρε πρώτον γραμματικόν του τον Μιχαήλ Οικονόμου, τώρα Εφέτην Ναυπλίας, και δευτερον τον Παναγιώτην Κόκκαλην, και τους δύο Δημιτσανίτας. Τότε εδιώρισε και τον Σπύρον Σπηλιωτόπουλον Δημιτσανίτην δεύτερον υπασπιστήν του.
Από του Παλούμπα ετραβήξαμεν και επήγαμεν εις τον Πύργον και από εκεί εις την Γαστούνην κατά τα μέσα της καθαράς εβδομάδος της μεγάλης τεσσαρακοστής, εκεί εμείναμεν δια να πανηγυρίσωμεν την εορτήν του αρχηγού μας Θεοδώρου και να συναχθούν τα στρατεύματα.
Ο Γεώργιος Σισίνης μας εδέχθη με μεγάλας ετοιμασίας, κατά την συνήθειαν όπου εδέχοντο τότε τον Κολοκοτρώνην, και εφιλοτιμήθη να εορτάση λαμπρώς του φίλου του την εορτήν. Έκαμε μεγάλην θυσίαν, έρριψε μάσκουλα, τουφέκια, έκαμε μεγάλην φωτοχυσίαν, χορούς, παιγνίδια, έρριχναν το λιθάρι, επήδαγαν, επάλευαν οι στρατιώται καθ΄ όλην την ημέραν, εφίλευσεν όλους τους ευρεθέντας εκεί στρατιώτας. Εις όλα τα σταυροδρόμια της πόλεως έβγαλε βαρέλια με κρασί, σφακτά ψημένα και ψωμί δια να τρώγουν τα στρατεύματα και όσοι άλλοι ήθελαν ελευθέρως, και το βράδυ του έκαμαν εμπρός εις το κονάκι του πυροτεχνήματα, ρουκέταις εκείνου του καιρού λοιπά.
Την ακόλουθον ημέραν εκινήσαμεν δια το Ριόλον Αλή Τζελεπή μετόχι Σπηλαιώτικον. Άμα εφθάσαμεν ο ηγούμενος και οι εκεί πατέρες έδοσαν τροφάς εις όλους τους διαβαίνοντας από εκεί στρατιώτας, και εκείθεν ετραβήξαμεν δια το χωρίον Αχαΐαν. Εκεί ηύραμεν τον Πλαπούταν, τον Γενναίον Κολοκοτρώνην, τον Τσανέτον Χριστόπουλον, τον Αποστόλην Κολοκοτρώνην, τον Γεώργιον Δημητρακόπουλον και όλους τους βουνισίους καπεταναίους της Καρύταινας, τον Αναγνώστην Παπασταθόπουλον, τον Αποστόλην Αυγερινόν και τον Πέτρον Μήτσον Πυργιώτας και άλλους καπεταναίους…..
Δεν υπήρχε πολιορκία καμμια του φρουρίου των Πατρών και οι Τούρκοι αλώνιζαν όπως ήθελαν….
...Μετά το γεύμα την 1 Μαρτίου εστρατοπέδευσεν ο Κολοκοτρώνης εις το χωρίον Σαραβάλι με 6 ½ χιλιάδας Πελοποννησίους και τινας Ζακυνθίους…
Επειδή δε η επαρχία των πατρών ήτον έρημος, διότι οι Τούρκοι δεν τους άφιναν να σπέρνουν, ο αρχηγός συνενοήθη μετά του Σισίνη, όταν επέρνα από την Γαστούνην, και ελάμβανεν από εκεί τας τροφάς όλου του στρατοπέδου, εως ότου έπειτα εδιωρίσθη φροντιστής της Κυβερνήσεως ο Ιωάννης Σισίνης ο λεγόμενος Μουλαγιαννάκης και έμεινεν ως τοιούτος μέχρι της διαλύσεως του στρατοπέδου….”
Από τα Απομνημονεύματα του Φωτάκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου