Γιος του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, νεαρός αγωνιστής του 1821, ήταν 17 ετών όταν βγήκε στην Επανάσταση και, όπως λέει ο Φωτάκος, “……..Ο Γενναίος ήτον ο μόνος στρατηγός όπου έμπαινεν εις το ρουθούνι των Αράβων, εζάλισε κατά τούτο τον Ιμβραήμ, και το μαρτυρεί όλη η Πελοπόννησος. Ετίμησε τον πατέρα του και εφάνη γνήσιος υιός του.”
Ακολουθεί το απόσπασμα το αναφερόμενο στον Ιωάννη(Γενναίο) Κολοκοτρώνη, από το έργο “Βίοι Πελοποννησίων ανδρών κληρικών στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της Επαναστάσεως” του Φωτάκου, όπου στους Καρυτινούς αγωνιστές περιλαμβάνει και όλη την οικογένεια των Κολοκοτρωναίων. Η επαρχία Καρύταινας ήταν λίγο μεγαλύτερη από την μετέπειτα επαρχία Γορτυνίας.
“ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΙΚΑ
…………………..
ΙΩΑΝΝΗΣ Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΟΜΕΤΟΝΟΜΑΣΘΕΙΣ ΓΕΝΝΑΙΟΣ
Ούτος επανελθών από την Ζάκυνθον εις την Πελοπόννησον μετά του αδελφού του Πάνου κατά τον
Απρίλιον του 1821 εβγήκεν κατά πρώτον εις τον Πύργον της Ηλείας. Ήτο δε νέος πολύ, όχι μεγαλείτερος των 17 ετών. Έτυχε τότε να γίνεται πόλεμος με τούς Λαλαίους Τούρκους προς τους κατοίκους του Πύργου, αρχηγούντος του Χαραλάμπους Βιλαέτου, και ο Γενναίος έλαβε μέρος εις τον πόλεμον αυτόν, και επολέμησεν ωσάν παιδί όπου ήτον. Εκείθεν ανεχώρησε και μετά του αδελφού του Πάνου ανέβη εις το Βαλτέτσι, και ήλθεν εις την πολιορκίαν της Τριπολιτσάς. Κατ᾿ αρχάς επήγαινε πότε εις το Χρυσοβίτσι και την Πιάναν, και πότε παρηκολούθει τον εξάδελφον του Νικήταν Σταματελόπουλον, και όπου αλλού ήθελεν επήγαινεν. Ήτον ακούραστος, και έτρεχεν επάνω κάτω, εσυντρόφευεν εκείνους, οι οποίοι έφεραν το μολύβι από το Άργος, και αναλόγως της ηλικίας του έδειχνε ζήλον και προθυμίαν μεγάλην. Ανακατεύετο δε και εις τους ακροβολισμούς τους γενομένους κατά την πολιορκίαν της Τριπολιτσάς. Μετά δε ταύτα υπήγεν εις τον Κορινθιακόν κόλπον μετά του πρίγκηπος Υψηλάντου.
Εκείθεν δε ύστερον μαθών την άλωσιν της Τριπολιτσάς έτρεξε μαζύ με τους συγγενείς του τον αυτάδελφον του Πάνον, και τον Αποστόλην Κολοκοτρώνην και έφθασαν εις Τριπολιτσάν. Έπειτα δε παρηκολούθησε τον πατέρα του εις το Άργος. Μετά δε ταύτα ευρέθη με σώμα μικρόν στρατιωτών εις την πρώτην πτώσιν του φρουρίου της Κορίνθου.
Ύστερον δε αφού ο πατέρας του διετάχθη να υπάγη εις την πολιορκίαν των Πατρών, διέταξε τον Γενναίον ως σωματάρχην να τον ακολουθήση. Εκεί εις την Αχαΐαν επολέμησε διότι εύρε Τούρκους έξωθεν των Πατρών, οι οποίοι είχον εξέλθει και ελαφυραγώγουν τον τόπον. Τούτους τους Τούρκους εκτύπησεν ομού με τον Πλαπούταν, Αποστόλην Κολοκοτρώνην, Αναγνώστην Παπασταθόπουλον, Ιωάννην Πέταν Ζακύνθιον και λοιπούς, και εις την μάχην ταύτην εδείχθη παληκάρι. Μετά δε ταύτα ο μεν πατέρας του εστρατοπέδευσεν εις το Σαραβάλι χωρίον μικρόν των Πατρών, αυτός δε, ως σωματάρχης έπιασεν άλλην θέσιν, και έκτοτε άρχισαν να τον λέγουν καπετάνιον. Κατά δε την μάχην της 2 Μαρτίου την γενομένην με τους Τούρκους των Πατρών ο Γενναίος ανδραγάθησεν. Όταν δε έγεινεν η άλλη μάχη της 9 Μαρτίου η περίφημος, εκλείσθη εις τον ληνόν του Σαΐταγα με τον Γεώργιον Σέκερην, όπου ευρέθησαν ο Νικόλαος Μπούκουρας, ο Προκόπιος Παπαδημητρακόπουλος από το Ζυγοβίστι και λοιποί καπεταναίοι Καρυτινοί και Τριπολιτσιώται,και κατά την μάχην πάλιν αυτὴν εδείχθη έτι περισσότερον παληκάρι.
Μετά δε ταύτα ο πατέρας του τον έστειλεν εις την Ρούμελην πέραν του Μεσολογγίου. Εκείθεν δε πάλιν επιστρέψας εις την Πελοπόννησον μετά την μεγάλην μάχην του πατρός του εις τα Δερβενάκια, έλαβε και ο Γενναίος μέρος εις τας άλλας μάχας, τας ύστερον γενομένας με τον στρατόν του Δράμαλη, και μάλιστα εις εκείνην των Βασιλικών της Κορίνθου, κατά την οποίαν έδειξε περισσότερον ζήλον και στρατιωτικήν φρόνησιν. Τότε δε μάλιστα είχε και τον περίφημον Γάτσον Μακεδόνα, έχοντα υπέρ τους 100 στρατιώτας επίσης Μακεδόνας.
Ο Γενναίος κατόπιν ηκολούθησε τον αδελφόν του Πάνον δια να συστήσουν το στρατόπεδον των εις τα Δερβενάκια δια να κόψουν την συγκοινωνίαν των δύω φρουρίων Κορίνθου και Ναυπλίου, η δε θέσις του στρατοπέδου μαρτυρείται και προσέτι φαίνεται εις το τοπογράφημα των εκδοθέντων κατά το 1858 απομνημονευμάτων μου. Εις δε την θέσιν ταύτην επολέμησαν άριστα έως ού έπεσε το Ναύπλιον.
Μετά δε ταύτα η Κυβέρνησις διέταξε τον Γενναίον να πολιορκήση το φρούριον της Κορίνθου, και τοιουτοτρόπως ευρέθη πάλιν και εις την δευτέραν παράδοσιν του την γενομένην προς τον πατέρα του από τον φρούραρχον Αβδουλάχμπεην. Γενομένου δε ύστερον του εμφυλίου πολέμου, ο Γενναίος ευρισκόμενος εις την πολιορκίαν των Πατρών, και μαθών ότι ανακατώθησαν τα πολιτικά πράγματα, και οι περί τον Κουντουργιώτην εκινήθησαν κατά του πατρός του, έφυγεν απὸ την πολιορκίαν, και υπήγε προς υπεράσπισιν του. Κατά τον χρόνον εκείνον εσκοτώθη ο αδελφός του Πάνος έξωθεν της Τριπολιτσάς και ο Γενναίος έμεινε μόνος του. Επειδή δε τα στρατεύματα της φατριαστικής Κυβερνήσεως του Κουντουργιώτη υπερίσχυσαν και εισέβαλον εις όλην την Πελοπόννησον και την έγδυσαν, ο μεν πατέρας του εφυλακίσθη εις την Ύδραν, αυτός δε ήτον εις την καταδρομήν της Κυβερνήσεως, αλλά δεν παρεδόθη εις αυτήν.
Ύστερον δε αφού ο πατέρας του απεφυλακίσθη διέταξεν αυτὸν να εκστρατεύση κατά του Ιμβραήμ πασά. Επί δε του Ιμβραήμ ο Γενναίος έγεινε πλέον στρατηγός, έχων υπό τας διαταγάς του πολλάς χιλιάδας Ελλήνων. Έκτοτε δε ευρέθη εις πολλάς μάχας, επολέμησε κατά την θέσιν Τραμπάλαν της Πολιανής, ως και εις τον Αχλαδόκαμπον πάλιν επολέμησεν, επιστρέφοντος του Ιμβραήμ από την Αργολίδα εις την Τριπολιτσάν. Τότε εβάστα το Παρθένιον όρος, εφύλαξε την θέσιν του, και έσωσε τον στρατόν από την απροσδόκητον προσβολήν των Αράβων. Μετά τούτο επολέμησε κατά την δυστυχή μάχην των Τρικόρφων, όπου και ηττήθη. Ευρέθη επίσης και εις την ατυχή μάχην της εφόδου της Τριπολιτσάς.
Κατόπιν ο Γενναίος επενόησε την ανέγερσιν του παλαιού φρουρίου της Καρύταινας, και ως εκ τούτου έσωσε τας επαρχίας Καρύταινας, Λεονταρίου και Φαναρίου, και σχεδόν όλον το κέντρον της Πελοποννήσου εφυλάχθη από αυτό το φρούριον.
Επί δε της εκστρατείας του Καραϊσκάκη εξεστράτευσε και ο Γενναίος με Πελοποννησίους προς βοήθειαν του κινδυνεύοντος φρουρίου των Αθηνών. Μετά δε τον θάνατον του Καραϊσκάκη, την διάλυσιν των εκεί στρατευμάτων και την πτώσιν του φρουρίου εις χείρας του πολιορκητού, ο Γενναίος
επανελθών εις την Πελοπόννησον εξηκολούθησε πολεμών προς τον Ιμβραήμ, και βοηθών τον πατέρα του εἰς τὴν μὴ διάδοσιν τοῦ προσκυνήματος ὑπὸ τοῦ προδότου Νενέκου. Μέχρι δὲ τῆς ἀναχωρήσεως του Ιμβραήμ κατά τας περιστάσεις έκαμε πολλούς ακροβολισμούς και εις πολλάς θέσεις.
Ο Γενναίος ήτον ο μόνος στρατηγός όπου έμπαινεν εις το ρουθούνι των Αράβων, εζάλισε κατά τούτο τον Ιμβραήμ, και το μαρτυρεί όλη η Πελοπόννησος. Ετίμησε τον πατέρα του και εφάνη γνήσιος υιός του”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου