Ανοίξαμε το μπαούλο της παράδοσης και παρουσιάζουμε έναν πολύ παλιό τραγουδιστή παραδοσιακών τραγουδιών που έκανε ηχογραφήσεις στην Αμερική, στις αρχές του περασμένου αιώνα, τότε που οι Έλληνες ακολουθούσαν τους δρόμους της μετανάστευσης για μια καλύτερη ζωή.
Ο Σωτήρης Στασινόπουλος, ήταν από την γειτονική μας Στρέζοβα(Δάφνη) Καλαβρύτων, στα σύνορα της Γορτυνίας με την περιοχή Καλαβρύτων.
Σ' αυτό το άρθρο γίνεται μια παρουσίαση του τραγουδιστή και του τρόπου απόδοσης των τραγουδιών εκείνη την εποχή, συλλέγοντας τα τραγούδια από το youtube όπου τα έχουν αναρτήσει οι λάτρεις του είδους και το κείμενο με τα βιογραφικά στοιχεία από την σελίδα: www.rembetiko.gr/forums/archive/index.php/t-18221.htmlr .
"Από το 1896 ως το 1921 οι Έλληνες που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν
στην Αμερική υπολογίζονται κοντά στους 420.000. Ανάμεσά τους και ο
μοναδικός, μετέπειτα, τραγουδιστής δημοτικών τραγουδιών στην Αμερική,
Σωτήρης Στασινόπουλος, που γεννήθηκε το 1880 στη Στρέζοβα(σήμερα Δάφνη)
της περιοχής Ντάρα Αχαΐας, κοντά στα Καλάβρυτα, όπου ακόμα τον αποκαλούν
με τα παρατσούκλια του: Σκέντζος ή Χαρδαβέλλας. Ο μόνος συγγενής του
που ζει ακόμα στο χωριό του είναι ένας ξάδερφός του(τώρα 80 χρονώ). Στην
προσπάθειά μου να βρω κάποια στοιχεία και φωτογραφίες του
Στασινόπουλου, τον επισκέφτηκα τον χειμώνα του 1996. δεν πήρα απολύτως
τίποτα, εκτός από ένα δάκρυ και μια σπασμένη φωνή του γέροντα, που μου
τα χάρισε μόλις τον ρώτησα αν του άρεσε η φωνή του Σωτήρη.
Ο Σωτήρης Στασινόπουλος πήγε στην Αμερική λίγο μετά το 1900. Την πρώτη του ηχογράφηση την έκανε το 1921. Ήταν το κλέφτικο "Δροσούλα" που λίγο αργότερα επανεκδόθηκε μαζί με το "Τα πρόβατα βελάζουνε". Ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στη δισκογραφία της Αμερικής. Από το 1921 ως το 1929 ηχογράφησε στην Αμερική 97 δημοτικά τραγούδια(κλέφτικα, συρτά, τσάμικα και καλαματιανά), ένα ζεϊμπέκικο(Αποφάσισα να γίνω στην Αγιά Σοφιά κουμπές) και ένα Σμυρναίικο Μπάλλο, για λογαριασμό των εταιρειών COLUMBIA, VICTOR και OKEH.
Στην Αμερική συνεργάστηκε με μοναδικούς οργανοπαίχτες που άφησαν εποχή. Με τον Νίκο Σουλεϊμάνη(κλαρίνο), με τον Γιάννη Κυριακάτη(κλαρίνο), τον Αθανάσιο Βρούβα(κλαρίνο), τον Νίκο Ρέλλια(κλαρίνο), τον Γιάννη Μακεδόνα(κλαρίνο), τον Κώστα Γκαντίνη(κλαρίνο) και Λουί Ρασσιά(σαντούρι). Ο ίδιος έπαιζε λαούτο. Ήταν μεγάλη η αγάπη του για τα δημοτικά τραγούδια. Αυτό φαίνεται και από την έκδοση του βιβλίου του "Αθάνατα Ελληνικά Ηρωικά Τραγούδια"(Νέα Υόρκη 1944), που ευγενικά μου έδωσε ο ελληνοαμερικάνος μουσικολόγος Σωτήρης Τσιάνης. Παρακάτω είναι μερικά ποιήματα-τραγούδια της εποχής γραμμένα από τον ίδιο, όπου φαίνεται ότι τον καλούσαν να τραγουδήσει όλες οι κοινότητες Ελλήνων μεταναστών σε διάφορες πόλεις της Αμερικής."
Ο Σωτήρης Στασινόπουλος πήγε στην Αμερική λίγο μετά το 1900. Την πρώτη του ηχογράφηση την έκανε το 1921. Ήταν το κλέφτικο "Δροσούλα" που λίγο αργότερα επανεκδόθηκε μαζί με το "Τα πρόβατα βελάζουνε". Ήταν από τους πρώτους που μπήκαν στη δισκογραφία της Αμερικής. Από το 1921 ως το 1929 ηχογράφησε στην Αμερική 97 δημοτικά τραγούδια(κλέφτικα, συρτά, τσάμικα και καλαματιανά), ένα ζεϊμπέκικο(Αποφάσισα να γίνω στην Αγιά Σοφιά κουμπές) και ένα Σμυρναίικο Μπάλλο, για λογαριασμό των εταιρειών COLUMBIA, VICTOR και OKEH.
Στην Αμερική συνεργάστηκε με μοναδικούς οργανοπαίχτες που άφησαν εποχή. Με τον Νίκο Σουλεϊμάνη(κλαρίνο), με τον Γιάννη Κυριακάτη(κλαρίνο), τον Αθανάσιο Βρούβα(κλαρίνο), τον Νίκο Ρέλλια(κλαρίνο), τον Γιάννη Μακεδόνα(κλαρίνο), τον Κώστα Γκαντίνη(κλαρίνο) και Λουί Ρασσιά(σαντούρι). Ο ίδιος έπαιζε λαούτο. Ήταν μεγάλη η αγάπη του για τα δημοτικά τραγούδια. Αυτό φαίνεται και από την έκδοση του βιβλίου του "Αθάνατα Ελληνικά Ηρωικά Τραγούδια"(Νέα Υόρκη 1944), που ευγενικά μου έδωσε ο ελληνοαμερικάνος μουσικολόγος Σωτήρης Τσιάνης. Παρακάτω είναι μερικά ποιήματα-τραγούδια της εποχής γραμμένα από τον ίδιο, όπου φαίνεται ότι τον καλούσαν να τραγουδήσει όλες οι κοινότητες Ελλήνων μεταναστών σε διάφορες πόλεις της Αμερικής."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου