Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου, κανένας δεν ευρέθηκε για να την ιξιλείψη, κανένας γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου, η Ρωμιοσύνη εν να χαθή όντας ο κόσμος λείψη.
(Είναι στίχοι του εθνικού βάρδου της Κύπρου Βασίλη Μιχαηλίδη).
Γράφει ο Βασίλειος Κων/ντή Σχίζας,
εκ της Θεογενούς Αρκαδίας ορμώμενος.
Μέλος του Φ. Σ. «Παρνασσός»
(O 10ος βασιλιάς της αρχαίας Αρκαδίας και μετέπειτα ιδρυτής και βασιλιάς της Πάφου της Κύπρου, ήταν ο Αγαπήνορας «αυτός που εκτιμά την ανδρεία». (Αγαπήνωρ = αγαπώ + ἠνορέη (ανδρεία). Πρώτοι λοιπόν άποικοι της «Νήσου της Αφροδίτης» μετά την άλωση της Τροίας, ήσαν οι Αρκάδες όπως αναφέρει ο περιηγητής Παυσανίας (Ελλάδος περιήγησις VIII 2):
«Αγαπήνωρ δε ο Αγκαίου του Λυκούργου μετά Έχεμον βασιλεύσας ες Τροίαν ηγήσατο Αρκάσιν. Ιλίου δε αλούσης ο τοις Έλλησι κατά τον πλουν τον οίκαδε επιγενόμενος χειμών Αγαπήνορα και το Αρκάδων ναυτικόν κατήνεγκεν ες Κύπρον, και Πάφου τε Αγαπήνωρ εγένετο οικιστής και της Αφροδίτης κατεσκευάσατο εν Παλαιπάφω το ιερόν»).
Ο αείποτε υπέρ πάντων αγών της Κύπρου
Πνευματική εκδήλωση τιμής και μνήμης αφιερωμένη στους αγώνες ανά τους αιώνες των Ελληνοκυπρίων, οργάνωσε στη Αθήνα ο Φιλολογικός Σύλλογος «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» με ομιλητή τον φιλόλογο, λογοτέχνη, Αναπληρωματικό Μέλος της Εφορείας του Φ.Σ.Π. καταγόμενο από την Κύπρο, Σταύρο Σταύρου (φωτο) με θέμα ομιλίας: «Αρχαίες πόλεις της Κύπρου. Ιστορική αναδρομή με προβολή αρχειακού υλικού».
Η περίλαμπρη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Φ.Σ. «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» το απόγευμα της Τετάρτης 11 Μαΐου ε.έ.
Στην έναρξη ο πρόεδρος του Φ.Σ.Π. Ομότ. Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης(φωτο), απηύθυνε χαιρετισμό και ως κορυφαίος επαΐων στο αντικείμενο της εκδήλωσης, έκανε πλήρη, πλην περιεκτική αναφορά στη διαχρονική ιστορία της Κύπρου.
Χαιρετισμό απηύθυνε και η Μορφωτική Σύμβουλος της Κυπριακής Πρεσβείας στην Αθήνα κα Μαρία Παναγίδου (φωτο) ως εκπρόσωπος του Κύπριου Πρεσβευτή Κυριάκου Κενεβέζου.
Αμέσως μετά έλαβε το λόγο ο κύριος ομιλητής της εκδήλωσης, λογοτέχνης Σταύρος Σταύρου, ο οποίος χαρακτήρισε σημασιολογική την ημέρα της εκδήλωσης, (την 11η Μαΐου), γατί όπως ακριβώς είπε: «σαν σήμερα το 330 εγκαινιάστηκε η Βασιλίδα των Πόλεων». Έδραξε επίσης την ευκαιρία της στιγμής να αναφέρει πως η εκδήλωση γίνεται από μετάθεση της αρχικώς ορισθείσας 1ης Απριλίου, ημέρας ενάρξεως του απελευθερωτικού αγώνα της Κύπρου το 1955-59 με αιχμή κατά των Άγγλων αποικιοκρατών, την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.).
Ο Σιμωνίδης ο Κείος έγραψε για εκείνους που θυσιάστηκαν για την πατρίδα:
«Των εν Θερμοπύλαις θανόντων ευκλεής μεν α τύχα, καλός δ’ ο πότμος, βωμός δ’ ο τάφος, προ γόων μνάστις, ο δ’ οίκτος έπαινος…». Δηλαδή: «Εκείνων, που σκοτώθηκαν στις Θερμοπύλες, είναι δοξασμένη η τύχη τους κι ωραίος ο θάνατός τους.Ο τάφος τους είναι βωμός, κι αντί για θρήνους έχουν τη θύμηση και γίνεται η λύπη παίνεμά τους».
«Τότε πεθαίνουν οι νεκροί όταν τους λησμονούμε», ήταν το διαχρονικό μήνυμα.
Στη συνέχεια ο Σταύρος Σταύρου μίλησε για την διαχρονική ιστορία της Κύπρου, με πλούσια αναφορά στους από αιώνων αγωνιστές που θυσιάστηκαν για την Πατρίδα. Είπε μεταξύ άλλων: «Η γεωστρατηγική θέση της Κύπρου υπήρξε ευχή και κατάρα. Ευχή γιατί ήταν σταυροδρόμι πολιτισμών και κατάρα ένεκα των ποικιλώνυμων κατακτητών, Φοινίκων, Ασσυρίων, Αιγυπτίων, Περσών, Πτολεμαίων, Ρωμαίων, Αράβων, Σταυροφόρων, Φράγκων, Ενετών, Τούρκων και Άγγλων.
Οι κάτοικοι όμως διαφύλαξαν τον ελληνικό χαρακτήρα που διαμορφώθηκε τόσο στη γλώσσα, όσο και στην παράδοση, από τότε που οι Μυκηναίοι εγκαταστάθηκαν στο νησί στο τέλος της ύστερης εποχής του χαλκού και συνεχίζουν μέχρι σήμερα με τα ίδια συστατικά. Αυτό άλλωστε είναι και το μεγαλείο της φυλής μας.
Ο Κωστής Παλαμάς είπε απαγγέλλοντας ο ίδιος το 1901, το ποίημα «Κύπρος»:
«Πολλούς αφέντες άλλαξες
δεν άλλαξες καρδιά»…
«Στ' ωραίο πολύπαθο κορμί
η αγνή ψυχή δεν έσβησε
και ζη, και ζη, και ζη!».
Η ελληνικότητα της Κύπρου είναι αναμφισβήτητη. Τα μνημεία, οι αρχαιολογικοί χώροι της, τα ελληνικά χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα η γλώσσα, οι παραδόσεις, τα τοπωνύμια είναι σε πολλές περιπτώσεις κοινά μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας όπως: Σαλαμίς, Κερύνεια, Δεκέλεια, Δύμες, Πύλα, Ασίνου, Αυλώνα… Τη διαχρονική συνέχεια των δύο αδελφών λαών επιβεβαιώνουν και τα πολλά κοινά Αρκαδοκυπριακά τοπωνύμια:
Λύμπια Κυνουρίας Αρκαδίας και Λύμπια Κύπρου. Λιβεργά της Κανδύλας Αρκαδίας και Λιβερά της Κύπρο. Τεγέα Αρκαδίας και Τεγησσός Κύπρου. Κολλίνες Μαντινείας και Κολλινία (λοφώδης περιοχή Κύπρου). Μαρί Κυνουρίας και Μαρίν Κύπρου. Απόλλων Αγυιεύς (Τεγέα) και Αγυάτης Απόλλων (Αγυιά Κύπρου). Γλανιτσιά της Γορτυνίας και Αγλαντζιά Κύπρου. Σπάθαρι, της Γορτυνίας και Σπαθαρικό Κύπρου. Μάραθα Γορτυνίας και Μάραθον (ποτάμι) Κύπρου. Τραπεζούς Αρκαδίας και Τραπέζου επαρχίας Αμμοχώστου. Κερύνεια (τοπωνύμιο) Αρκαδίας και Κυρήνεια Κύπρου. Κυλλήνη (όρος) Αρκαδίας και Κυλλήνια, χωριό Πάφου. Απόλλων Κερεάτης (ιερόν) Αρκαδίας και Απόλλων Κεραιάτης (άγαλμα) Εγκώμης (Αλάσιας) Κύπρου. κ.λπ. κ.λπ.
Γράφει ο Διονύσιος Αλικαρνασσεύς: «Τόπων τινών ονόματα λεγόμενα μηνύουσι την πάλαι ποτέ αυτών Ενοίκησιν». Ο Αισχύλος στο έργο του Επτά επί Θήβας λέγει: «Ελλάδος φθόγγον χέουσαν».
Η πιο αψευδής μαρτυρία της γενεαλογίας των Κυπρίων, είναι η γλωσσολαλιά τους με ζωντανές τις ρίζες της στην Αρκαδική διάλεκτο του 11ου π.Χ. αιώνα.
Ακολούθως ο Σταύρος Σταύρου μίλησε εκτενώς, κάνοντας ιστορική αναδρομή στις Αρχαίες Πόλεις της Κύπρου.
Η Χοιροκοιτία ιδρυθείσα πριν 9000 χρόνια περίπου. Στον αρχαιολογικό χώρο ανακαλύφθηκαν λίθινα αγγεία που θυμίζουν αγγεία που βρέθηκαν στον νεολιθικό συνοικισμό της Νέας Μάκρης στην Αττικής.
Η Αμαθούντα κοντά στην σημερινή Λεμεσό. Σύμφωνα με τη μυθολογία οικιστής της πόλης είναι ένας γιος του Ηρακλή, ο Άμαθος. Εδώ έφερε ο Θησέας την κόρη του Μίνωα, την Αριάδνη όταν ξέφυγε από τον λαβύρινθο. Εκεί αφού γέννησε το παιδί της πέθανε και τάφηκε.
Η Αιπεία ή Αίπεια ήταν αρχαία πόλη στην Κύπρο. Στη μυθολογία οικιστές της πόλις αναφέρονται πολλοί, όλοι ήρωες του Τρωικού Πολέμου που κατά την επιστροφή τους έφτασαν στην Κύπρο. Αυτοί ήταν ο Δημοφώντας, ή ο Ακάμας γιος του Θησέα και της Φαίδρας, εγγονός του Μίνωα και αδερφός του προηγούμενου Δημοφώντα, επίσης αναφέρεται και ο Φάληρος. Κάποτε πέρασε από εκεί ο Αθηναίος Σόλων και συνέστησε στον Φιλόκυπρο να ιδρύσει μια νέα πόλη σε περιοχή με καλύτερο κλίμα, όπως και έγινε, η νέα πόλη ονομάστηκε Σόλοι προς τιμή του Σόλωνα ο οποίος έγραψε και τους πρώτους νόμους της.
Το Δάλι (Ιδάλιον) ιδρύθηκε από τον βασιλιά Χαλκάνωρα, ο οποίος καταγόταν από την πόλη Αμύκλες κοντά στη Σπάρτη.
Το Κίτιον ήταν αρχαία ελληνική πόλη αποτελούμενη από δύο οικισμούς. Οι οικισμοί αυτοί δέχτηκαν Μυκηναίους και Αχαιούς εποίκους μετά τον Τρωικό πόλεμο και εξελίχθηκαν σε πόλεις. Οι Μυκηναίοι έκτισαν κυκλώπεια τείχη με πάχος 2,5 μέτρων. Κατά τον Ιώσηπο η πόλη ιδρύθηκε αμέσως μετά τον κατακλυσμό του Νώε.
Το Κούριον. Ο Ηρόδοτος και ο Στράβωνας αναφέρουν ότι ήταν αποικία των Αργείων.
Η Λάπηθος ιδρύθηκε από τον Πράξανδρο ήρωα του Τρωικού πολέμου από την Λακωνία.
Η πόλη το όνομα της το πήρε από το όρος Λαπήθης της Λακωνίας από όπου κατάγονταν οι οικιστές της.
Το Μάριο ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.Χ. Στο 450 π.Χ. η πόλη ελευθερώθηκε από τον Αθηναίο στρατηγό Κίμωνα, ,σε μια προσπάθεια να δημιουργήσει εκ νέου αθηναϊκή υπεροχή στην Ανατολική Μεσόγειο. Το Μάριο καταστράφηκε το 312 π.Χ από τον Πτολεμαίο και αργότερα οι κάτοικοι έχτισαν σε κοντινή περιοχή την Αρσινόη.
Η Πάφος. Ο Παυσανίας και ο Όμηρος αναφέρουν ιδρυτή της Πάφου και της Παλαίπαφου τον Αρκάδα βασιλιά της Τεγέας Αγαπήνορα που μετά την επιστροφή του από τον Τρωικό Πόλεμο ίδρυσε την Παλαίπαφο τα σημερινά Κούκλια. Από πηγές αναφέρονται και άλλοι ιδρυτές της Πάφου. Εγκυρότερη βεβαίως είναι αυτή του Ομήρου.
Σαλαμίνα ή Σαλαμίς κατοικείται από Αχαιούς από τον 12ο αιώνα π.Χ. Ιδρυτής της Σαλαμίνας ήταν ο Τεύκρος γιος του Τελαμώνα, που έδωσε στην πόλη το όνομα της πατρίδας του.
Οι Χύτροι η πόλη ιδρύθηκε από τον Χύτρο, ανιψιό του Αθηναίου Ακάμαντα που κατά την επιστροφή του από τον Τρωικό Πόλεμο βρέθηκε με μεγάλο πληθυσμό Ελλήνων (Αχαιών) στην Κύπρο. Από το όνομα του Χύτρου προήλθε και η σημερινή ονομασία της περιοχής Κυθρέα.
Έχουν βρεθεί πολλές επιγραφές στην Αρκαδοκυπριακή διάλεκτο.
Αλεξάνδρεια ή εν Κύπρω ή Αλεξανδρέττα Κύπρου. Ήταν ελληνιστική πόλη ιδρυθείσα πιθανόν το 331π.Χ.από τον Μέγα Αλέξανδρο.
Γόλγοι ιδρύθηκε από τον Γόλγο από την Σικυώνα της αρχαίας Αχαΐας ο οποίος έδωσε και το όνομα του.
Η Έγκωμη ιδρύθηκε από Αλασγούς τον 17ο αιώνα π.Χ. Εποικίζουν την Κύπρο οι πρώτες ομάδες Αρκάδων από την Τριφυλία και την Πισάτιδα που εγκαταστάθηκαν στην Έγκωμη, έφεραν από την πατρίδα τους και το τοπωνύμιο Αλασία που δήλωνε ολόκληρο το νησί.
Η Λήδρα ήταν αρχαία πόλη βασίλειο στη θέση της σημερινής Λευκωσίας. Αρχική ονομασία ήταν Λέδρες. Ένας από τους γνωστούς επισκόπους της πόλης ήταν ο Τρυφίλιος που πήρε μέρος στη σύνοδο της Νίκαιας. Τα σημερινά τείχη χτίστηκαν το 1567 από τους Ενετούς».
Η ιστορική αναδρομή για κάθε αρχαία πόλη έγινε με αντίστοιχη προβολή αρχειακού υλικού σε μεγάλη οθόνη.
Η εκδήλωση έκλεισε με μουσικό πρόγραμμα από την χορωδία του Πολιτιστικού Συλλόγου «Η ΚΥΠΡΟΣ» υπό τη διεύθυνση του Νικολάου Ροδίτη (φωτο).
Και το διαχρονικό μήνυμα από την σπουδαία εκδήλωση του Φ.Σ. «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» περικλείεται στους στίχους του ίδιου του ομιλητή:
«Βόλι στο βόλι,
πάλεμα στο πάλεμα,
κι αίμα στο αίμα,
με του χρόνου τη σαΐτα
κεντήθηκε της
λεφτεριάς το ατλάζι»
Όπως κρατήσαμε γερά μέσα στους αιώνες και επιπλεύσαμε μέσα στην τρικυμισμένη μας εθνική πορεία, έτσι και τώρα νομοτελειακά θα επιπλεύσουμε.
Στην εκδήλωση παρέστησαν, εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εξέχοντες Πνευματικοί Άνθρωπο από τον Πανεπιστημιακό χώρο, από τις Ένοπλες Δυνάμεις, από την Κύπρο, από Πολιτιστικά Σωματεία της Κρήτης κ.λπ.
Φωτο: Πριν την έναρξη της εκδήλωσης. Από αριστερά η κόρη του Σταύρου Σταύρου δίδα Μαρία, η κα Ελευθερία Σχίζα, ο Επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Δημήτρης Τσουκνίδας, ο Πρόεδρος της Ηπειρωτικής Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών και Μέλος του Φ.Σ.Π. Στέφανος Ντόβας και ο Καθηγητής και Μέλος του Φ.Σ.Π. Παναγιώτης Καραφωτιάς.
Το άρθρο υπογράφει ο Βασίλειος Κων/ντή Σχίζας
μέλος του Φ.Σ. "Παρνασσός"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου