Εικόνες από τον εορτασμό στον Προφήτη Ηλία στο χωριό Σέρβου
Γορτυνίας, όπου ανηφόρησαν σήμερα το πρωί πολλοί Σερβαίοι. όλων των
ηλικιών.
Κατάνυξη, πρωινή δροσιά, απέραντη θέα, γιορτινές ευχές,
κεράσματα από τους εορτάζοντες, χαμόγελα ήταν τα χαρακτηριστικά της
ημέρας.
Και του χρόνου!
Προσθέτω λίγα ιστορικά στοιχεία για το ξωκκλήσι. Είναι αναδημοσίευση από το άρθρο του Χ. Αθ. Μαραγκού στην ιστοσελίδα www.servou.gr (αξιοθέατα-Εξωκκλήσι Προφήτη Ηλία):
"Στην δυτική πλευρά του Παλαιοκάστρου,
σχεδόν στη μέση της διαδρομής μεταξύ Αγίου Αντρέα και Κάστρου, σ' ένα
μικρό πλάτωμα της βόρειας αντηρίδας, ο Θεόδωρος Τρουπής και τα αδέλφια
Στέλιου Σχίζα πριν λίγα χρόνια, το 1985, ανήγειραν ένα μικρό εκκλησάκι
του Άγιολιά..
Η θέση
προσδιορίστηκε από το ομώνυμο αγιώνυμο, που κατά την παράδοση οφείλεται
σε παλαιό ναό που είχαν κτίσει οι προγονοί μας πριν πολλά χρόνια στην
περιοχή και ο οποίος καταστράφηκε από τους διαφόρους επιδρομείς και τις
άσχημες καιρικές συνθήκες, χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος.
Οι εκδοχές για τις ενδεχόμενες θέσεις του Ναού είναι: ότι ίσως να ήταν σε κάποια παλαιά σκήτη από τις πολλές που υπήρχαν στην βόρεια πλευρά του βουνού και η άλλη, η πιθανότερη, να ήταν στο κάστρο στην κορυφή του βουνού. Βέβαια δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν άσχετη και η «αετοφωλιά» που επελέγη από τους κτήτορες.
Με δικά τους έξοδα κατασκευάστηκε, επεκτάθηκε και ο αμαξιτός δρόμος από τον Αγιαντριά μέχρι τον Ναό για την εξυπηρέτηση των προσκυνητών και των πάσης φύσεως επισκεπτών]. Η θέα, η εξαίρετη, η επιβλητική, προς την βορειοδυτική Πελοπόννησο, κυρίως, αποζημιώνει τον επισκέπτη και ο πάνσεπτος λιτός Ναός ικανοποιεί τους προσκυνητές. Επί πλέον η προσπάθεια η ενέργεια, η πίστη των κτητόρων, ο εκτεταμένος ορίζοντας, η θέση στα 1235 μέτρα υπερθαλάσσιου ύψους, κοντά στους μύθους του κάστρου και του θρυλικού μοναστηριού, η βιογραφία του Προφήτη, δημιουργεί ένα παράξενο συναίσθημα σ' όλους τους ανερχόμενους προς τον Ναό, τους έλκει προς το ουράνιο, προς το «καθ' ομοίωσιν...»
Το μνημείο που υπάρχει στο χώρο, τοποθετήθηκε από τους απογόνους του Μιχάλη Κ. Σχίζα στην Μνήμη του. Ο Μιχάλης Κ.Σχίζας είχε ξεκινήσει να ξαναφτιάξει το πολύ παλιό εκκλησάκι, αλλά δεν πρόλαβε γιατί σκοτώθηκε κατά την διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου, στην μάχη της Δουρούτης στις 20-2-1913 σε ηλικία 28 ετών αφήνοντας οικογένεια με 4 ορφανά.
Οι εκδοχές για τις ενδεχόμενες θέσεις του Ναού είναι: ότι ίσως να ήταν σε κάποια παλαιά σκήτη από τις πολλές που υπήρχαν στην βόρεια πλευρά του βουνού και η άλλη, η πιθανότερη, να ήταν στο κάστρο στην κορυφή του βουνού. Βέβαια δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν άσχετη και η «αετοφωλιά» που επελέγη από τους κτήτορες.
Με δικά τους έξοδα κατασκευάστηκε, επεκτάθηκε και ο αμαξιτός δρόμος από τον Αγιαντριά μέχρι τον Ναό για την εξυπηρέτηση των προσκυνητών και των πάσης φύσεως επισκεπτών]. Η θέα, η εξαίρετη, η επιβλητική, προς την βορειοδυτική Πελοπόννησο, κυρίως, αποζημιώνει τον επισκέπτη και ο πάνσεπτος λιτός Ναός ικανοποιεί τους προσκυνητές. Επί πλέον η προσπάθεια η ενέργεια, η πίστη των κτητόρων, ο εκτεταμένος ορίζοντας, η θέση στα 1235 μέτρα υπερθαλάσσιου ύψους, κοντά στους μύθους του κάστρου και του θρυλικού μοναστηριού, η βιογραφία του Προφήτη, δημιουργεί ένα παράξενο συναίσθημα σ' όλους τους ανερχόμενους προς τον Ναό, τους έλκει προς το ουράνιο, προς το «καθ' ομοίωσιν...»
Το μνημείο που υπάρχει στο χώρο, τοποθετήθηκε από τους απογόνους του Μιχάλη Κ. Σχίζα στην Μνήμη του. Ο Μιχάλης Κ.Σχίζας είχε ξεκινήσει να ξαναφτιάξει το πολύ παλιό εκκλησάκι, αλλά δεν πρόλαβε γιατί σκοτώθηκε κατά την διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου, στην μάχη της Δουρούτης στις 20-2-1913 σε ηλικία 28 ετών αφήνοντας οικογένεια με 4 ορφανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου