Η ημέρα της Λαμπρής-Διονύσιος Σολωμός

Καθαρότατον ήλιον επρομηνούσε

Της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι

Σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε

Τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη

Και  από κει κινήμενο αργοφυσούσε

Τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι,

Που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:

Γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα.

Χριστός ανέστη: Νέοι, γέροι και κόρες, 

Όλοι, μικροί ,μεγάλοι, ετοιμαστείτε,

Μέσα στες εκκλησιές τες δαφνοφόρες

Με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε

Ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες

Ομπροστά στος Αγίους και φιληθήτε.

Φιληθήτε γλυκά χείλη με χείλη,

Πέστε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι.

Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,

Και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες.

Γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφισμένες εικόνες

ψάλλουνε οι ψαλτάδες.

Λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι 

από το φώς που χύνουνε οι λαμπάδες,

Κάθε πρόσωπο λάμπει απ' το αγιοκέρι

Όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.

Με το φως της χαράς συμμαζωχτήτε

Ανοίξτε αγκαλιές στους Αγιους και φιληθήτε.

Πέστε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι.

Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι

Και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες.

Γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφισμένες εικόνες,

ψάλλουνε οι ψαλτάδες.

Λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι

από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες,

Κάθε πρόσωπο λάμπει απ'το αγιοκέρι,

Οπού κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.