Από τότε που γνώρισα τον κόσμο, στα ορεινά της Ηραίας Γορτυνίας, άκουγα τη μάνα μου και τη γιαγιά μου να τραγουδούν το τραγούδι του Δήμου:
Μαράθηκαν τα δέντρα, κι ούλα τα κλαριά, μωρέ Δήμο
κι ούλα τα κλαριά.
Μαράθηκε κι ο Δήμος ν’ από τα κλάϊματα, μαύρε Δήμο
ν’ από τα κλάϊματα.
Βγαίνει στα πέντε αλώνια κι αγνάντιο στο χωριό, μωρέ Δήμο
κι αγνάντιο στο χωριό.
Βλέπει φωτιές να καίνε, στα σπιτάκια του, μαύρε Δήμο
στα σπιτάκια του.
Κι η μάνα του τού λέει και το παρηγοράει, δόλιε Δήμο
και τον παρηγοράει.
-Σώπα παιδί μου Δήμο και μη πικραίνεσαι, μαύρε Δήμο
και μη πικραίνεσαι.
Που ‘γώ σου φτιάνω σπίτια και πύργους γυάλινους, δόλιε Δήμο
και πύργους γυάλινους.
-Μάνα δε θέλω σπίτια, μα είτε πύργους γιάλινους, μωρέ μάνα
μα είτε πύργους γιάλινους.
Μάνα θέλω τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου, μωρέ μάνα
και τη γυναίκα μου.
Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε φωτογραφίες της περιοχής και ακούμε το τραγούδι σε μια παραλλαγή του, έτσι όπως το έλεγαν παλιά στο διπλανό χωριό Κοκκινοράχη Γορτυνίας. Μια γνήσια και ακατέργαστη ηχογράφηση.......έτσι......... για να μην χάσουμε τις ρίζες μας.
Το τραγούδι, έλεγε για μια καταστροφή στο νοικοκυριό του Δήμου αλλά δεν είχα πληροφορίες για το γεγονός στο οποίο αναφερόταν, παρά μόνο ότι ερχόταν από στόμα σε στόμα από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Τίποτε περισσότερο.
Πολλά χρόνια μετά, χάρις στον ιστοριοδίφη, και εραστή της ιστορίας θα έλεγα, Νίκο Γ. Παπαγεωργίου από το χωριό Σέρβου Ηραίας Γορτυνίας που χρόνια ολόκληρα αναζητά την ιστορία, αναδείχτηκαν δυο κλέφτες από το χωριό Αράπηδες (οικισμός που υπάγεται στου Σέρβου Γορτυνίας), ο Δήμος και ο Μακρυγιάννης. Κατόπιν δικής του πρότασης, που τη στήριξε ιστορικά, διοργανώθηκε από το Δήμο Ηραίας και το Σύνδεσμο Σερβαίων στις 13/08/2005 εκδήλωση τιμής και μνήμης στους δυο ηρωικούς κλέφτες. Στην εκδήλωση έγιναν τα αποκαλυπτήρια μαρμάρινων πλακών προς τιμήν τους.
Για περισσότερα ιστορικά στοιχεία πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου