Χρόνια Πολλά στη Μ Α Ν Α!!!
Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
- Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ' αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μάνας σου να φέρεις την καρδιά
να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.
Τρέχει ο νιος, την μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβάει και ξεριζώνει.
Και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίει και να μιλάει.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
- Εχτύπησες, αγόρι μου; και κλαίει!
(σχέδιο: Δημήτρης Κ. Διαμαντόπουλος)
Αν σου πω τι μου έφερες στο νου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή την ιστορία μας την έλεγε η Γιαγιά όταν ήμασταν πιτσιρίκια!
Από τότε είχα να την ακούσω!!!!!!!!!!!
Τελικά τίποτε δεν πάει χαμένο από γενιά σε γενιά....
Πρέπει να φτάσει κανείς σε ηλικία ωριμότητας για να εκτιμήσει τις ιστορίες της γιαγιάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυρυτάνα Ιχνηλάτη, πόσα πράγματα που είχαμε ακούσει ως παιδιά από τους μεγαλύτερους και δεν τους δίναμε σημασία! Τώρα τα ξαναθυμόμαστε και τα γράφουμε.
Συμφωνώ.Τίποτα δεν πάει χαμένο..
Και εγω το γνωριζα σαν ιστορια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ηξερα ομως οτι ηταν ποιημα.
Μπραβο Μαρινα.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ.
Σ' ευχαριστώ Κώστα. Προφανώς το ποίημα γράφτηκε μετά από τη λαϊκή ιστορία που ξέρουμε όλοι μας, όπου με τρόπο υπερβολικό περιγράφει την ανυπέρβλητη αγάπη της μάνας προς το παιδί. Νάσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή