Η σημαία μας η γαλανόλευκη!

 

Μια παλιά σημαία της δεκαετίας του ‘50, ραμμένη στο σπίτι με “ότι ύφασμα είχε από τη φτώχεια της” η νοικοκυρά, κατόπιν αυστηρής υπόδειξης του αστυνομικού οργάνου, αφού διαπίστωσε ότι δεν είχε τοποθετηθεί στο μπαλκόνι της  κατά το εθυμοτυπικό του εορτασμού της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940. Βεβαίως, όχι γιατί δεν τιμούσε τη σημαία ή την γιορτή, αλλά λόγω μεγάλης φτώχειας δεν μπορούσε να προμηθευτεί μια σημαία.

 

  

Στις  μέρες  μας, υπάρχουν Έλληνες που ποδοπατούν, σχίζουν ή καίνε τη σημαία μας που είναι σύμβολο της  πατρίδας μας, των αγώνων και των θυσιών της, αλλά  και αυτής της ίδιας της ύπαρξης της.  

Δεν είναι ένα κομμάτι πανί, είναι ένα σύμβολο! 

Κάθε λαός νοιώθει την ανάγκη να έχει την σημαία του ως σύμβολο που τον εκπροσωπεί και να είναι σεβαστό από τους υπολοίπους. 

 

 

Οι  Έλληνες, με την έκρηξη της επανάστασης το 1821 είχαν υψώσει τοπικές σημαίες, κάθε καπετάνιος τη δική του, απαραίτητο σύμβολο του Αγώνα για την Ανεξαρτησία, στην πορεία όμως συμφώνησαν να καθιερώσουν μια σημαία για όλη την επαναστατημένη Ελλάδα.
Έτσι, στην Α΄ Εθνική Συνέλευση  της Επιδαύρου το 1822, η οποία ψήφισε το  Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος, ελήφθη η πρώτη απόφαση για τη μορφή της ελληνικής  σημαίας με την οποία καθιερώθηκαν το κυανό και το λευκό ως χρώματα της σημαίας και ανατέθηκε στο Εκτελεστικό Σώμα να προσδιορίσει τη μορφή της.
“ Τα χρώματα του Εθνικού σημείου, και των σημαιών της θαλάσσης και ξηράς διορίζονται τα εξής: κυανούν και λευκόν.
Το Εκτελεστικόν Σώμα θέλει προσδιορίσει τον σχηματισμόν των σημαιών, και του εθνικού σημείου”

 
Χρόνια πολλά!