Επιστολή Κολοκοτρώνη, ενώ πολιορκούσε την Κόρινθο μαζί με άλλους καπεταναίους, για “εν σώβρακον….ολίγον μακρύ….το προσμένω άφευκτα….”, στον πληρεξούσιο επίτροπο του στη Βουλή και Γερουσίαν, τον Στεμνιτσιώτη Κωνσταντίνο Αλεξανδρόπουλο, που βρισκόταν στο Άργος.
Λίγους μήνες μετά την κυρίευση της Τριπολιτσάς, όπου κατηγορήθηκε για λαφυραγωγία, δεν είχε ούτε ένα σώβρακο να φορέσει ο γενικός αρχηγός της Πελοποννήσου….
Ιδού πως περιγράφει το γεγονός ο Φωτάκος (Φώτιος Χρυσανθόπουλος), υπασπιστής και γραμματέας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στα “Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως”:
“Περιπόθητε κυρ Κωνσταντίνε Αλεξανδρόπουλε!
Έλαβον το αδελφικόν σου, αλλ’ εις την γραφή σου δε μοι σημειοίς τίποτε δια να εννοήσω τι κάμνεις αυτού, και πως πηγαίνεις μετά των βουλευτών και βουληφόρων, μ’ όλον όπου είμαι τόσας ημέρας εδώ· διό φανέρωσον μοι και εξηγήσου λεπτομερώς εις ησυχίαν και κυβέρνησιν μου. Επί τούτω να προσπαθήσης να μου εύρης μερικόν πανί, και να το δώσης εις το σπίτι του Γιάννου να μου κάμουν έν σώβρακον, το οποίον να γίνει ολίγον μακρύ, μάλιστα τα καλαμόποδα να γίνουν έως κάτω και με κάθε τρόπο να μου το εξαποστείλης ότι δεν έχω διόλου και το προσμένω άφευκτα. Από το χαρτί όπου ήλθεν από Δημιτσάναν να βαστήξεις έν ρέσμον, ότι το θέλω δια γράψιμον, τον οποίον φυλάττεις αυτού εις εν μέρος. Στείλε μας και εδώ έν δύο καδέρινα (α).
Νέον τι δεν έχομεν. Χθες ήλθε και ο πρίγκηψ εδώ, και σήμερον περιμένομεν τον Γιατράκον με τον Κιαμήλμπεην, και να ίδωμεν τι ευδοκιμεί κύριος. Τους αρρώστους στρατιώτας να επισκέπετεσαι καθ’ ημέραν με τον ιατρόν, όπου έχω αφισμένον αυτού, και να μοι γράφης περί πάντων, στέλλοντας μου με πρώτον το σώβρακον, και εν τοσούτω ασπαζόμενος σας αδελφικώς μένω, τη 13 Δεκεμβρίου 1821 εκ Κορίνθου.
Ο ως αδελφός
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
(α) Ας το μάθουν τούτο οι δυσφημούντες τους άλλους στρατιωτικούς της Ελλάδος, ότι ο Κολοκοτρώνης ο αρχηγός της Πελοποννήσου όχι πολλούς μήνας μετά την κυρίευσιν της Τριπολιτσάς δεν είχεν ούτε ένα σώβρακον, αλλ’ εν ώ επολιόρκει την Κόρινθον ηναγκάσθη να γράψη εις Άργος δια να του κάμουν και να του το στείλουν το ταχύτερον. Αυτά ήσαν τα λάφυρα, τα οποία και αυτός και άλλοι εθησαύρισαν! Εν ώ δ’ εις τοιαύτην κατάστασιν ήτον ο μεγάλος εκείνος στρατηγός της Ελλάδος, ουδόλως εδυσαρεστείτο, ούτε εταράττετο, αλλ’ εφρόντιζε με όλους τους συστρατιώτας του να ελευθερώση την πατρίδα. Κανένας δε από αυτούς δεν επίστευεν, αφ’ ού γείνη δια των μεγάλων των θυσιών η πατρίς ελευθέρα, ότι ήθελε παραγκωνισθή αυπό των συμπολιτών του, και ότι ήθελεν αποθάνει επί της ψάθης “.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου