Οι πόνοι της Παναγιάς

του Κώστα Βάρναλη

Πού να σε κρύψω γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί
σε ποιο νησί του ωκεανού, σε πια κορφή ερημική.
Δε θα σε μάθω να μιλάς, και τ' άδικο φωνάξεις
ξέρω πως θα χεις την καρδιά, τόσο καλή τόσο γλυκή
που μες τα βρόχια της οργής,  ταχειά θε να σπαράξεις.

Συ θα'χεις μάτια γαλανά, θα 'χεις κορμάκι τρυφερό
θα σε φυλάω από ματιά κακή, και από κακό καιρό,
από το πρώτο ξάφνιασμα, της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταυρό
εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος, όχι σκλάβος ή προδότης.




Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν’ ακώ, πουλάκι μου ζεστό
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι,
κ’ υστέρα απ' το παράθυρο με καρδιοχτύπι να κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολιό με πλάκα και κοντύλι...

Κι αν κάποτε τα φρένα σου, το δίκιο φως της αστραπής
κι αν η αλήθεια σου ζητήσουνε, παιδάκι μου να μην τα πεις
Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν, το φως να το σηκώσουν.
Δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή, απ' την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν
.............

Το ποίημα "Οι πόνοι της Παναγιάς" μελοποίησε ο Λουκάς Θάνος και τραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης 
Πατήστε στο βίντεο που ακολουθεί για να τ' ακούσετε.

....