Εικόνες της φύσης

Εικόνες της φύσης
Τρίπολη Αρκαδίας-Πλατεία Άρεως, Ο Αρχιστράτηγος του Αγώνα Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2021

Ο Ιμπραήμ εναντίον της Σπάρτης-Επιστολή Κολοκοτρώνη στους Σπαρτιάτες να ξεσηκωθούν

Τον Σεπτέμβρη του 1825 ο Ιμπραήμ ξεκίνησε νέα εκστρατεία από την Τρίπολη, κι ενώ οι Έλληνες περίμεναν ότι θα κινηθεί κατά των ελληνικών στρατοπέδων ή της  Δημητσάνας που είχε αρχηγούς τους Πλαπούτα, Ζαϊμη και Νικηταρά ή του Αγίου Πέτρου με αρχηγούς τους Λόντο, Καν. Δεληγιάννη, Γενναίο Κολοκοτρώνη και Ιωαν. Νοταρά,  τελικά εκινήθη  εναντίον της Σπάρτης. Ο Θ. Κολοκοτρώνης επέστρεψε από το Ναύπλιο, όπου είχε πάει στην Κυβέρνηση να συνεννοηθεί για την προμήθεια τροφών και να δραστηριοποιήσει το εκεί στράτευμα που βρισκόταν σε απραξία, ηγήθηκε του στρατεύματος του Αγίου Πέτρου  και εκτύπησε τους Τούρκους  στις θέσεις Γεράκι, Μύλους Μαρί, Βέρια και Βουρλιά. 





Από το Γεράκι έστειλε επιστολή(αξίζει να την διαβάσουμε ολόκληρη) στους Σπαρτιάτες, με την οποία προσπαθεί να τους ξεσηκώσει να πολεμήσουν γιατί εκείνοι είχαν παραμείνει απαθείς εμπρός στον φοβερό Ιμπραήμ και δεν προέβαλαν καμμιά αντίσταση. 

 

Το ίδιο περιγράφει και ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης για τους Μανιάτες σε επιστολή του:
“Γενναιότατε στρατηγέ και παιδί μου Νικήτα, …….τα όσα ενεργώ ακαταπαύστως, τους όσους αγώνας εδοκίμασα και δοκιμάζω, και τους οποίους τρόπους εμεταχειρίσθην και μεταχειρίζομαι δια την εκστρατείαν είναι πράγματα φρίκης και ανεκδιήγητα, αλλά τις η ωφέλεια; όλα εις μάτην, καθότι η αναισθησία ενεφυτεύθη εις τας ψυχάς των Μανιατών τόσον, ώστε ούτε αισθάνονται, ούτε συλλογίζονται τον προφανήν κίνδυνον και οποία τα μέλλοντα. Πλην δεν αρκούσι ταύτα τα φυσικά και ολέθρια κακά, αλλά το χείριστον είναι όπου εισέτι δεν έσβυσαν τα αναθεματισμένα πάθη, ώστε άμα έμβη εις πράξιν το ωφέλιμον υπέρ της πατρίδος, αι αντενέργειαι τ’ αναιρούν………..

12 Σεπτεμβρίου 1825 εκ των Κυτριών, ο Πατριώτης και ως Πατήρ Πετρόμπεης Μαυρομιχάλη" 

 

 

Η ξεσηκωτική επιστολή του Κολοκοτρώνη:

“Γενναίοι Σπαρτιάται μικροί και μεγάλοι Καπεταναίοι και στρατιώται, άπαντας εξίσου ασπάζομαι.
Τι έπαθεν  άρα η Σπάρτη και κοιμάται βαρύν λήθαργον! Οι Σπαρτιάται οι εκ προγόνων ελεύθεροι και πολεμικοί πως εχάσατε τώρα την γενναιότητα σας και εγίνατε λαγοί;
Τα τόσα αίματα οπού έχυσεν η Σπάρτη δια την υπεράσπισιν της ελευθερίας της πατρίδος μέχρι τούδε δια τι τώρα υποφέρετε να ματαιώνωνται;  Και αι αναδραγαθίαι και τα ονόματα των αθανάτων ηρώων Σπαρτιατών να εξαλείφωνται; Τι θέλουν σας ειπεί  αι ψυχαί εκείνων των αθανάτων, όταν σας ίδωσιν, αναξίως  εκείνων και των προγόνων σας και ζώντας και αποθνήσκοντας; Πως δεν σας φωνάζουν η πέτραις της Σπάρτης; Πως δεν πέφτουν τα βουνά της Σπάρτης να σας πλακώσουν; Πως δεν σας βαρύνονται αι γυναίκες και τα παιδία σας; Πως σας υποφέρουν και δεν σας λιθοβολούν, καθώς αι παλαιαί Σπαρτιάτισσαι εδίωχναν τους άνδρας και τα παιδία των και ελιθοβολούσαν τους ομοίους σας;  που ο πατριωτισμός και ο ζήλος , που οι παρελθόντες αγώνες σας!
Η Τριπολιτζά, το Βαλτέτσι, το Άργος, το Ναύπλιον, η Κόρινθος, το  Πέτα, η Εύβοια και όλα τα άλλα πεδία του Άρεως εις την Πελοπόννησον  εις την Ανατολικήν και εις την Δυτικήν Ελλάδα σας γνωρίζουν και σας φωνάζουν, και η πατρίς κινδυνεύουσα ήδη τον έσχατον κίνδυνον σας προσκαλεί ν’ αφήσητε τα σπήλαια του Ταϋγέτου και να καταβήτε πέντε πηδήματα κάτω από τα προαύλια σας, και ιδήτε τον εχθρόν της  πως την κατασπαράζει και να λάβητε θυμόν εκδικήσεως.
Αλλά τι λέγω; Ο καπνός αυτής της ιδίας φαινομένης Σπάρτης σας  επεριώρισε, σας εθαλάμωσε, σας εφλόμωσε, και τα βλέπετε και πάσχετε και αδιαφορείτε και δεν ηξεύρω τι επάθατε. Αν εδειλιάσατε, επάθατε ανάξια του εαυτού σας. Αν νομίζετε, ότι ημπορείτε να επιζήσητε τον αφανισμόν της πατρίδος, αν ελπίζετε, ότι ημπορείτε να υπάρξητε, αφού η λοιπή Ελλάς χαθή, είσθε μεγάλως απατημένοι.
Ο θεός  όμως του ελέους και των δυναμεων ελπίζω να μην αφήση την πατρίδα αποστράτευτον και αβοήθητον, ούτε σας ν’ αφήση βυθισμένους εις τοιαύτην ληθαργικήν αδιαφορίαν, αλλά να σας εμπνεύση εκ νέου τον πατριωτικόν ζήλον.
Ο Θεός  θέλει να σώσωμεν την Πατρίδα και η Πατρίς  με παράπονον εναντίον σας δια ταύτην αδιαφορίαν σας σας φωνάζει, και εν ηξεύρει πλέον με τι όνομα να σας ονομάση, διότι αι τόσαι κραυγαί της δεν έφτασαν να κινήσουν εις τας ακοάς σας, εις την ψυχήν σας, κανέν αίσθημα πατριωτισμού, ζήλου και ηρωϊσμού, ως να μη γνωρίζετε την φωνήν της, ούτε ο κίνδυνος αυτής, όστις επαπειλεί και φοβερίζει και αυτήν την Σπάρτην δεν σας ετάραξεν, ούτε η ασφάλεια των παιδιών σας, των γυναικών σας και των εαυτών σας, σας έκαμε ν’ αλλάξητε καρδίαν, ας φθάση καν η φωνή των συναγωνιστών σας εις τας ακοάς σας: ακούσατε την εδικήν μου φωνήν,  την οποίαν από πολυχρόνιον συνήθειαν γνωρίζετε. Αδελφοί, προβάλετε από τα παράθυρα σας να μας ιδήτε, ακούσατε την φωνήν μας, δεν είναι καμμία άλλη αιτία, οπού μας κάμει να αγωνιζόμεθα, ειμή μονάχα ο της φίλης πατρίδος έρως.
Ηξεύρετε πόσα έπαθα και όλα τα ελησμόνησα δια την της φίλης Πατρίδος αγάπη; Ελάτε αδελφοί Σπαρτιάται! Ελάτε, ως είσθε απ’ αρχής συναγωνισταί μας, δράμετε να γενήτε μέτοχοι και εις τα καλά και εις τα κακά των συντρόφων σας, οι μεγάλοι, ή αφήσετε τα πάθη εις τον βυθόν της λησμονησίας, ή καν χώσετε τα, ωσάν τα έκαμεν ο Θεμιστοκλής  και ο Αριστείδης, και σαν γυρίσετε να ευρίσκετε πάλιν, και μην εξοδεύετε τον καιρόν τούτον, καθ’ όν χάνεται η Πατρίς, τον εξοδεύετε λέγω εις τα ποταπώτατα πάθη. Οι δε μικροί μικροί εντραπήτε να γίνεσθε σεϊρτζίδες ή σύμμαχοι εις τοιαύτα αισχρά πάθη και διαφιλονεικείτε περί όνου σκιάς, και αισθανθήτε ότι από αυτά η ζημία είναι μικρή και μερική, και το όφελος τιποτένιον. Εξ εναντίας όμως η ζημία, ην πάσχει η Πατρίς από την αδιαφορίαν σας, δια τον αφανισμόν οπού κάμνει ο εχθρός εις αυτήν είναι μεγίστη, και το όφελος, όταν την γλυτώσωμεν, αφανίζοντες τον εχθρόν, είναι ασυγκτρίτως μεγαλώτατον δι όλους κοινώς και μερικώς. Όθεν αφήσετε τους να μάχωνται, αν θελουν οι μεγάλοι και εσείς τρέξατε εις τον κίνδυνον της Πατρίδος, τρέξατε Εις την φωνήν μου.
Ο εχθρός βλέπετε αφού κατέκαυσε και ελεηλάτησεν όλους τους κάμπους της Λακωνίας, αφού κατετέφρωσιν όλα τα χωρία, ετράβιξε προς την Μονεμβασίαν, εις τον κάμπον Μονεμβασίας επέρασε, δια να κάμη κι εκεί τα ίδια.
Να! περίστασις, να! ευκαιρία να τρέξητε όλοι πανστρατιά μικροί μεγάλοι να ενωθώμεν να τον κλείσωμεν, όπου κλείεται ευκολώτατα, να τον παραδώσωμεν του διαβόλου, και να εκδικηθώμεν δια μιας όσα μας έκαμε. 

Σπεύσατε αδελφοί Σπαρτιάται, σπεύσατε το ογλιγωρότερον δια να ωφεληθήτε τα μέγιστα, και ν’ αφήσετε και τ’ όνομα σας αθάνατον με τούτο το κατόθωμα, και να κινηθήτε όλοι συμφώνως μικροί μεγάλοι, ή οι μικροί αφήσατε τους μεγάλους και τρέξατε και ελάτε εις εμέ. Και εγώ σας υπόσχομαι όλους τους τρόπους της οικονομίας,  ή ελάτε,όσοι με αγαπάτε, τώρα προσμένω να ιδώ πόσοι είσθε φίλοι μου.
Δράμετε! Να ωφεληθώμεν από ταύτην την περίστασιν, την οποίαν ίσως η τύχη εφύλαττε δι’ εσάς. Δεν είναι μακράν, είναι εις την αυλήν σας και δεν έχετε καμίαν δυσκολίαν να προβάλλετε. Ηξεύρετε, ότι ο εχθρός  είναι ταχύτατος και ορμητικώτατος και ημπορεί να επιστρέψη, μόνον προφθάσετε, όπου προσμένω σήμερον αύριον και τον Ζαϊμην, Κολιόπουλον, να ενωθώμεν να πιάσωμεν τας αναγκαίας θέσεις. Εγώ σήμερον προχωρώ απ’ εδώ προς τα εκεί και σας προσμένω να ελθήτε το ογλιγωρότερον κατόπιν.
Ο Άγιος Αρχιμανδρίτης Γερμανός πατριώτης σας σας λέγει και δια στόματος κάθε περισσότερον. Και αν και τώρα δεν θελήσετε να κινηθήτε, μα είναι οργή από τον θεόν δια να χαθώμεν και σεις και ημείς και όλη η Πατρίς, και όψεσθε. Μένω.

2   Σεπτεμβρίου  1825, Γεράκι
Ο Γενικός Αρχηγός
Θ. Κολοκοτρώνης”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου