Ο Θέρος στη Κοκκινοράχη Ηραίας Αρκαδίας

Τούτη (ν) εποχή στη Κοκκινοράχη Ηραίας Αρκαδίας, όπως σ' όλα τα χωριά άλλωστε, είχε αρχίσει ο Θέρος. Η πιο κουραστική περίοδος και συνάμα η πιο ευχάριστη. Το θέρισμα ήταν η ανταμοιβή των κόπων. Η  απολαβή του κάθε νοικοκύρη. Τον Νοέμβρη έσπερνε και ύστερα από κόπους και αναμονή έξι μηνών, ερχόταν η ώρα να μαζέψει τη σοδειά που προοριζόταν για το «ψωμί» της οικογένειας. Από αρχαιοτάτων χρόνων τα σιτηρά ήταν η βάση της διατροφής του ανθρώπου. Το ψωμί αποτελεί και σήμερα κύριο διατροφικό στοιχείο του Έλληνα. Τα παλιά χρόνια στο χωριό μας, όπως άλλωστε και σ’ όλη την επαρχία, τα σιτηρά ή γενήμματα κάλυπταν πολλές ανάγκες των κατοίκων. Εκτός από το ψωμί έφτιαχναν χυλοπίτες, τραχανάδες, τριφτιάδες, πίτες κ.ά. Αφού άλεθαν το σιτάρι στο μύλο έπαιρναν τα πίτουρα για τα οικόσιτα ζώα που έτρεφαν, δηλαδή τις κότες και για το γουρούνι. Με το κριθάρι και τη βρώμη που παρήγαγαν ετάιζαν τα υποζύγια, δηλαδή  τα μουλάρια και τα γαϊδούρια.

Ολόκληρο το άρθρο με εικόνες, λαογραφικά στοιχεία και δημοτικά τραγούδια του Θέρου μπορείτε να
το διαβάσετε εδώ.