Το 1827 παίρνει μεγάλες διαστάσεις ο κίνδυνος της υποταγής των κατοίκων κάποιων επαρχιών της Αχαϊας και της Ηλείας στον Ιμπραήμ. Η επανάσταση κινδυνεύει.
Ο Ιμπραήμ μοιράζει “μπουγιουρδιά” στα προσκυνημένα χωριά και ο γενικός αρχηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και οι λοιποί καπεταναίοι αγωνίζονται διπλά. Να αντιμετωπίσουν τον Ιμπραήμ και να επαναφέρουν τους προσκυνημένους, με γνωστότερο τον Νενέκο που έχει περάσει στις δυνάμεις του εχθρού.
Στο πλευρό του Κολοκοτρώνη, όπως και στην συντριπτική πλειοφηφία των πολεμικών γεγονότων, βρίσκονται ο Δημητράκης Πλαπούτας και γιος του Γενναίος Κολοκοτρώνης μόλις 23 ετών, γενναίος πολεμιστής με στρατηγικές ικανότητες.
Ιδού ένα έγγραφο υποταγής του χωριού στον Ιμπραήμ:
“Επειδή και το χωρίον…...επαρουσιάσθη εις το ύψος μας και εζήτησε να προσκυνήση, δια τούτο τους εδόθη το παρόν μπουγιουρδί δια φύλαξιν της ζωής των, της τιμής των και πράγματα, να κάθωνται εις τα χωρία τους άφοροι, να δουλεύουν την δουλειάν τους χωρίς να φοβώνται τίποτε και όταν ήθελε σας πειράξει τινας να έχωμεν την είδησιν σας χωρίς άλλο. 16 Ιουνίου 1827. Πάτρα”
Επόμενο δε “μπουγιουρδί” αναφέρει:
“...Δίδεται το ημέτερον υψηλόν μπουγιουρδί μας παρά της εμής πληρεξουσιότητος εις Καζά Πύργον με των κάτωθεν περιχωρίων ως φανερόνομεν Σκουροχώρι, Μερτιά, Αγιάννη, Σκαφιδιά, Τσόγια, Αγιώργη, Λαμπέτη, Μαλύρι, επειδή ήλθον με προθυμίαν εις το μεγάλο μερχαμέτι μας, προσπίπτοντες εξ όλης της θελήσεως τους, προσκυνώντας το κραταιόν Δοβλέτι μας και εις ημάς…….να ήναι προφυλαγμένοι τόσον από τα στρατεύματα μας , ωσάν από κάθε τι εναντίον τους, η τιμή τους, η ζωή τους και όλον το πράγμα τους….και να ήναι πάντα πιστοί ραγιάδες, να δουλεύουν τον τόπο τους καθώς ως πρώτα….εις ό,τι εναντίον τους ακολουθήση από κακούς ανθρώπους ευθύς να δίδουν είδησιν προς ημάς….και ούτως τοις εδόθη το παρόν ράγι μπουγιουρδή μας εις ησυχίαν, και ένδειξιν τους” 9 Ιουλίου 1827 . Καστέλη Μωρέως
“…..Μετά τα Καλάβρυτα αναχώρησιν του Ιμπραϊμη, ο Κολοκοτρώνης διέταξε να κινηθούν ικανά σώματα υπό τους Πετμεζαίους, Λόντον, Π. Νοταράν, Δ. Μελετόπουλον, Θεοχαρόπουλον, Κουμαναίους και Ρούφον, ίνα καταπείσωσι τους υποταγμένους Έλληνας, να επανέλθωσιν εις τας Ελληνικάς σημαίας. Αλλ’ ο προδότης Νενέκος έμενε πάντοτε αδυσώπητος εις την απονενοημένην απόφασιν του, και ου μόνον δεν μετεμελείτο, αλλ’ έστρεψε και τα όπλα κατά της πατρίδος του, ήτοι μετέβη εις Πάτρας, προσεκάλεσε τους εκείσε Τούρκους, και μεθ’ ικανών υποταγμένων οδηγών αυτούς επολέμησε κατά του Β. Πετμεζά εις Άγιον Βλάσην την 3 Ιουλίου, τη δε 17 εκτύπησε το Γεωρ. Χελιώτην και Φεϊζόπουλον, τοποθετημένους μετά 700 εις την Μονήν του Αγίου Ιωάννου εις την Τζετζεβά της επαρχίας Βοστίτσης. Κατά τας δύω ταύτας μάχας εφονεύθησαν και επληγώθησαν εκ των Ελλήνων υπέρ τους 75 εκ δε των Τούρκων υπέρ τους 250.
Αλλά το μίασμα της υποταγής δεν περιωρίσθη μόνον εις Καλάβρυτα, Πάτρας και Βοστίτσαν. Εξετάθη και εις τας επαρχίας Πύργου και Γαστούνης και δια να δελεάση έτι μάλλον τον λαόν τούτον, ο Ιμπραϊμης ηλευθέρωσε περί τας 1000 ψυχάς εκ των ανωτέρω επαρχιών, τας οποίας είχεν αιχμαλωτίσει εις Χλουμούτσι και αλλαχού.
Επομένως ο Κολοκοτρώνης θεωρών την αύξησιν του κακού τούτου της υποταγής, και την αυθάδειαν των υποταγμένων, προσεκάλεσε τον μεν Πλαπούταν από την Γορτυνίαν, τον δε Γενναίον από την Μεσσηνίαν και τον Σισίνην, και συγκεντρώσας ούτως ικανάς δυνάμεις, εισέβαλεν εις τας ανωτέρω επαρχίας, όπου ευρίσκοντον οι υποταγμένοι, και κατώρθωσεν, οι μεν Τούρκοι να αποσυρθώσιν εις τας Πάτρας, οι δε αποπλανημένοι Έλληνες να επανέλθωσιν εις τας Ελληνικάς σημαίας, εκτός ολίγων, οίτινες μετά του Τουρκονενέκου κατέφυγεν εις Πάτρας….”
Επιστολή Κολοκοτρώνη με αυστηρές εντολές στους προσκυνημένους:
“Προς άπαντας τους κατοίκους των χωρίων Νεζερών και Πάτρας, ιερείς και λαϊκούς μικρούς και μεγάλους, άνδρας και γυναίκας
Ως γενικός αρχηγός, και πατριώτης, ως Έλλην και χριστιανός σας έγραψα, σας εσυμβούλευσα και σας παρεκίνησα να μετανοήσετε δια την αισχράν πράξιν, όπου επράξατε, αλλ’ έως σήμερον είτε αναισθητούντες είτε απαιτούμενοι από άλλους δεν μετενοήσετε.
Πατριώται! Το έθνος είναι εύσπλαχνον, συγχωρεί τους αμαρτάνοντας εις αυτό, δια τούτο σας συμβουλεύω και με την παρούσαν μου να μετανοήσετε εξ όλης καρδίας, και αύριον πέμπτην έως την παρασκευήν το πρωί να ελθήτε εις εμένα να ομιλήσωμεν και προσωπικώς, και να σας συγχωρήσω εξ ονόματος του έθνους το σφάλμα σας. Αν εις αυτήν την διορίαν δεν ελθήτε, θα μετανοήσετε ανωφελώς, και το κρίμα εις τον λαιμόν σας διότι θα πέσουν τα στρατεύματα του εθνους εις τα χωρία σας να σας γδύσουν, να σας σκοτώσουν, να μη σας αφήσουν τίποτε, και τα χωράφια σας, τα αμπέλια σας, τα οσπήτια σας θα γίνουν εθνικά. Αν όμως ελθήτε σας κάμνω όρκον ως στρατιώτης, ότι δεν θα πειραχθήτε ούτε μίαν τρίχα, και διαλέξετε το καλλίτερον δια να μη παραπονήσθε ύστερον.
13 Ιουλίου 1827
Ο Γεν. Αρχηγός των Πελοπ. Στρατευμάτων Θ. Κολοκοτρώνης “
Αφού έμαθε ο Ιμπραήμ ότι ο Κολοκοτρώνης και οι λοιποί αρχηγοί επανέφεραν τους υποταγμένους και απειλούσε την Πάτρα, ενίσχυσε από την θάλασσα τον Δελή-Αχμέτ Πασά της Πάτρας, στέλνοντας και τον Κεχαγιά μπέη από την Μεσσηνία.
Ο Κολοκοτρώνης, αν και είχε σοβαρότατες ελλείψεις σε τρόφιμα και πολεμοφόδια, συγκέντρωσε πολεμιστές και έστησε τρία στρατόπεδα. Το ένα στη Βοστίτσα με τον Πλαπούτα, το δεύτερο στον Άγιο Βλάση με τον γιό του Γενναίο και το τρίτο στην Μεσσηνία με τον Νικήτα.
“...Αφού λοιπόν επανήλθον άπαντες σχεδόν οι υποταγμένοι εκτός του Νενέκου και τινων άλλων, ο Δελή-Αχμέτ-Πασάς, τη προτροπή του Νενέκου τον οποίον έλαβεν ως οδηγόν, εκινήθη περί τα τέλη Αυγούστου κατά του Πλαπούτα, όστις τούτο ειδιποιηθείς κατέλαβε την οχυράν θέσιν Καφκαργιά. Ώρμησε λοιπόν κατά των Ελλήνων, αλλ’ απεκρούσθη γενναίως υπ’ αυτών.
Μετά δε την αποτυχίαν των ταύτην, οι Τούρκοι επέστρεψαν εις Πάτρας. Αλλά και αύθις κατά το σχέδιον του Νενέκου εκινήθησαν εκείθεν να εισβάλωσι δια της Δίβρης εις τα πλησίον της Καρυταίνης μέρη Περαμεριάν και Λιοδώραν. Αλλ’ ο Γενναίος εις Λιβάρτζι ευρισκόμενος μαθών την πρόοδον των Τούρκων εκινήθη κατ’ αυτών, τους εκτύπησεν εις Διβρέϊκα αμπέλια, και τους ηνάγκασε ν’ αλλάξωσιν οδόν, αντί της Καρυταίνης προς την Ήλιδα, τους οποίους ηκολούθησε κατόπιν.
Προχωρήσας δ’ ο Γενναίος μέχρι του Πύργου, ηναγκάσθη να τιμωρήση τους εξακολουθούντας εισέτι την υποταγήν κατ’ εκείνα τα μέρη. Επίσης και ο Πλαπούτας προς περιστολήν του κακού αυτού εκινήθη κατά των χωρίων του Νενέκου….”
Από τα “Ελληνικά Υπομνήματα” του Γενναίου Κολοκοτρώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου