Χρόνια πολλά!
Ο μεγάλος ελευθερωτής Θ. Κολοκοτρώνης ζήτησε την βοήθεια της Παναγίας σε μια καίρια στιγμή στις αρχές της Επανάστασης, μετά τη μάχη της Καρύταινας, όταν οι Έλληνες δυσκολεύονταν να οργανωθούν σε στράτευμα.
“...έμεινα μόνος μου με το άλογο μου εις το Χρυσοβίτσι……
Έκατσα έως που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους, απέ εκατέβηκα κάτου. Ήτον μία εκκλησιά εις τον δρόμον, (η Παναγία ‘ς το Χρυσοβίτσι), και το καθησιό μου ήτον οπού έκλαιγα την Ελλάς: “Παναγία μου, βόηθησε και τούτην την φορά τους Έλληνας δια να εμψυχωθούν!” και επήρα έναν δρόμο κατά την Πιάνα……....”.
Από το λόγο του Κολοκοτρώνη προς την νεολαία στην Πνύκα στις 13-11-1838:
“….πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας, και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και έπειτα υπέρ Πατρίδος...…...”
Αλλά και το δημοτικό τραγούδι πολύ παραστατικά δηλώνει τη θρησκευτικότητα του Κολοκοτρώνη και των άλλων κλεφτών και τον αγώνα τους για την πίστη και την πατρίδα.
“Λάμπουν τα χιόνια ‘ςτα βουνά και τα νερά ‘ςτους κάμπους
λάμπουν και ταλαφριά σπαθιά των Κολοκοτρωναίων.
‘Φόντας (όταν) πάνε ‘ςτην εκκλησιά, πάνε να προσκυνήσουν,
φορούν τα πόσια τα χρυσά, ταις ασημένιες πάλαις.
Φλωριά ρήχνουν ‘ςτην Παναγιά, φλωριά ρήχνουν ‘στους άγιους
και ‘ςτον αφέντη το Χριστό ταις ασημένιαις πάλαις
“Χριστέ μας, βλόγα τα σπαθιά, βλόγα μας και τα χέρια,
να λευτερώσωμ’ το ντουνιά ‘π’ τα τούρκικα τα χέρια”.
Βγαίνουν και πιάνουν το χορό ‘ςτης εκκλησιάς τ’ αλώνι….”(Δημοτική Ανθολογία-Μ. Λελέκου 1868)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου