Η απόφαση καταδίκης του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα 26/5/1834

Η Απόφαση καταδίκης του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα (έκδοση 26/5/1834) ως ενόχων εσχάτης προδοσίας, επί ΄Οθωνα(περίοδος Αντιβασιλείας), από τις πιο μελανές σελίδες της νεώτερης ιστορίας μας. 

 

"Εγώ ν' αντενεργήσω εις τον Βασιλέα μου και εις την Αντιβασιλείαν; Δεν γνωρίζετε οι ίδιοι, και όλοι οι Έλληνες, τας προσπαθείας μου εις όλον αυτό το διάστημα της επαναστάσεως, δια να αποκτίση κεφαλήν το έθνος, και να μου λείψουν οι φροντίδες; Τώρα όπου ο Θεός μας έδοσε Βασιλέα, εγώ είπα εις ολους τους φίλους μου: τώρα είμαι ευτυχής. Θα κρεμάσω την κάππαν μου εις Κρεμανταλά και θα πλαγιάσω εις την καλύβα μου ν' αποθάνω ήσυχος και ευχαριστημένος" είπε ο Γέρος στην απολογία του.

Σημειωτέον δε, ότι ο Δημήτρης Πλαπούτας ήταν μέλος της επιτροπής, μαζί με τον Α. Μιαούλη και Κ. Μπότσαρη, που μετέβη εκ μέρους της Ελλάδας στο Μόναχο και πρόσφερε το ελληνικό στέμμα στον Όθωνα, ο οποίος ανέλαβε τον Ιανουάριο του 1833.
Κι όμως.....συνομωσίες και συκοφαντίες τους οδήγησαν στην καταδίκη.

Το Διατακτικόν της τρομεράς θανατικής αποφάσεως του εν Ναυπλίω Δικαστηρίου
(Το πρωτότυπον χειρόγραφον διεσώθη εν τη Εθνική Βιβλιοθήκη…..με κενήν την θέσιν των υπογραφών του Προέδρου Πολυζωϊδου και του δικαστού Τερτζέτη, οίτινες καίτοι βιασθέντες δια των λογχών χωροφυλάκων δεν έστερξαν να υπογράψωσι την καταδίκην των ελευθερωτών της Πατρίδος).
Αποφασίζει

1ον—Ο Δ.Πλαπούτας και Θ. Κολοκοτρώνης καταδικάζονται εις θάνατον, ως ένοχοι εσχάτης προδοσίας, ήτοι των κακουργημάτων των ενδιαλαμβανομένων εις το άρθρον 2 του Εδαφίου Α και Γ του Εγκληματικού Απανθίσματος και εις το άρθρον 2 του από 9)21 Φεβρουαρίου 1833 Β.Διατάγματος, κατά τα αυτά άρθρα, εις τα δικαστικά έξοδα και των μαρτύρων εκ δρχ. 1.047,93, ήτοι χιλίας τεσσαράκοντα επτά και λεπτά ενεννήκοντα τρία.

2ον—Η παρούσα απόφασις θέλει εκτελεσθή εις την εκτός του Φρουρίου Ναυπλίου πλατείαν.
3ον—Οι καταδισκασθέντες κρίνονται άξιοι της Βασιλικής χάριτος, την οποίαν θέλει ζητήσει επισήμως το Δικαστήριον από την Α.Μ.
4ον—Αναβάλλεται η εκτέλεσις της παρούσης αποφάσεως μέχρι της εκβάσεως της περί χάριτος αιτήσεως.
5ον—Ο Επίτροπος της Επικρατείας να εκτελέση την παρούσαν απόφασιν.
6ον—Αντίγραφον αυτής να κοινοποιηθή εις τον Επίτροπον της Επικρατείας.

Εξεδόθη και εδημοσιεύθη εν Ναυπλίω την 26ην Μαϊου του χιλιοστού οκτακοσιοστού τριακοστού τετάρτου έτους.

Ο Πρόεδρος
…………………..
Α. Βούλγαρης
Δ. Σούτσος
Φ.Φραγκούλης
………………

Ο Γραμματεύς
Χρ. Ζώτος


Σημειωτέον ότι ο Δημήτρης Πλαπούτας ήταν μέλος της επιτροπής, μαζί με τον Α. Μιαούλη και Κ. Μπότσαρη, που μετέβη εκ μέρους της Ελλάδας στο Μόναχο και πρόσφερε το ελληνικό στέμμα στον Όθωνα, ο οποίος ανέλαβε τον Ιανουάριο του 1833.

 

Η λαϊκή μούσα κάνει τραγούδι το θλιβερό νέο της  καταδίκης των μεγάλων στρατηγών της Επανάστασης Θ. Κολοκοτρώνη και Δημήτρη Πλαπούτα.

Το τραγούδι του πλατάνου

Μαύρο πουλάκι στεργιανό, μαύρο πουλί βουνήσιο,
ένα πουρνό εξέβγαινε απ’ τ’ Αναπλιού την πόρτα.
Στο Άργος κάνει πρόγιωμα, στους Μύλους κάνει γιώμα
κι απάνου στα σερώματα στην Τρίπολη εμπήκε.
Βουβόν επήγε κι έκατσε στον Πλάτανον απάνου.
Καπεταναίοι το ρωτούν, με δάκρυα το ξετάζουν:
Πουλάκι μ’ αηδονάκι μου, γοργό μου χελιδόνι
εσύ που πέτεσαι ψηλά και χαμπηλά τηράεις,
πες μας πουλί πουθ’ έρχεσαι και τι χαμπέρια φέρνεις;
Μην είδατε το στρατηγό το Γερο-Θοδωράκη;
Παιδιά σαν με ρωτήσατε να σας το μολογήσω:
Όλοι φορέστε μελανά, στα μαύρα να ντυθήτε.
Από τ’ Ανάπλι ν’ έρχομε, από τ’ Ανάπλι εβγήκα.
Φέρνω μαντάτα θλιβερά, φαρμακερά χαμπέρια.
Ο Μάσσωνας και ο Σχινάς, μ’ αυτούς τους Βαβαρέζους
βουλή εβάλανε κακή το στρατηγό να κόψουν.
Εψές τους δίκασαν, παιδιά, στη δίκη του θανάτου.
Θρηνεί τ’ Ανάπλι ολοήμερα, θλίβεται και χουλιέται,
το χάλασμα του στρατηγού μαζί με τον Πλαπούτα.

Άλλο ένα τραγούδι μέσα από το λαό για την καταδίκη των μεγάλων στρατηγών της Επανάστασης Θ. Κολοκοτρώνη και Δημήτρη Πλαπούτα τον Μάϊο του 1834. Το τραγούδι μιλάει για το θλιβερό νέο που έφτασε στου Παλούμπα της επαρχίας Καρύταινας (τότε), σημερινής Γορτυνίας, στο χωριό του στρατηγού Δημητράκη Πλαπούτα. 

Το τραγούδι της Κολιόνυφης

Ένα πουλάκι ξέβγαινε, μέσαν από τ’ Ανάπλι
και πάει στην Καρύταινα και πάει στη Λιοδώρα,
πάει τα χαιρετίσματα και τα καλά χαμπέρια
στους κλέφτες, στους αρματωλούς και τους καλούς λεβέντες

Κολιόνυφη το καρτερεί και το καλορωτάει:
Πουλάκι πούθε ν’ άρχεσαι και πούθενε πηγαίνεις;
Για πες μας για να τους αρχηγούς και τους καπεταναίους.
Πες μας, πες μας πουλάκι μου κάνα καλο χαμπέρι.

Τι να σας πω Κολιόνυφη, τι να σας μολογήσω;
Εψές το βράδυ εκίνησα απόξ’ από το Κιόσκι,
Βουή στ’ Ανάπλι γίνεται και ταραχή μεγάλη.
Γυναίκες κι άντρες κλαίγανε, μικροί μεγάλοι εσκούζαν,
το τι κακό που γίνεται μεσ’ το Τζαμί στην κρίση.
Στρατεύματ’ αρματώσανε, τις πόρτες τις εκλείσαν .
Τις τάπιες τις επιάσανε, μια διαταγή ν’ εβγήκε,
αν έρθη και κανείς να μπη στ’ Ανάπλι να βαρέσουν,
κι άν είναι και μικρό παιδί πίσω να το γυρίσουν.

Ο ουρανός συγνέφιασε, ο ήλιος εσκοτίσθη.
Στ’ Ανάπλι πηγαινόρχουνταν, την καρμανιόλα στησαν.
Δικάσανε τους στρατηγούς άδικα να τους κόψουν.
Κι οι δυό κριτές που τ’ άκουσαν, πολύ τους κακοφάνη.
Πιάνουν και γράφουν μια γραφή, στον Μάσσονα την στέλνουν
Τερτσέτης με τον Πρόεδρο δε θέλουν ν’ απογράψουν.

Δεν υπογράφεις Πρόεδρε κι εσύ Πολυζωϊδη;
Σ’ αυτά τ’ αθώα πλάσματα υπογραφή δεν βανω.
Παιδιά κόφτε το χέρι μου, βάλτε το να ‘πογράψη!
Εμείς δεν υπογράφουμε, το κρίμα στο λαιμό σας!
Κεφάλια χέρια κόφτε μας! Το άδικο δικό σας….

Πουλάκι μ’ πίσω πήγαινε και πάλι να γυρίσης.
Να πης τα χαιρετίσματα κι αν ζουν να τους φιλήσης,
κι αν ίσως τους εκόψανε, τα μνήματα να φτιάσης,
να φαίνουνται η Άκωβα, Δερβένια και Χαρβάτι.