Τα γεγονότα που ακολούθησαν στα δυτικά της Γορτυνίας, τις επόμενες ημέρες μετά την σύσταση των δύο στρατιωτικών σωμάτων στο Μπέτσι και Ρένεση, με τους Λαλαίους τουρκαλβανούς και την απόκρουση τους στον Πύργο Ηλείας από τους γιούς του Κολοκοτρώνη.
(….συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης)
Ο Αμβρόσιος Φραντζής, πρωτοσύγκελλος της πρώην Χριστιανουπόλεως επαρχίας Αρκαδιάς (Αρκαδιά λεγόταν η Κυπαρισσία), στο έργο του “Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος (1715-1835)”, περιγράφει:
“Μετά δε την εις Ρένεσι τοποθέτησιν των οι Δελιγιανναίοι συνεννοούμενοι μετά των Πλαπουταίων, έκαμαν έναρξιν εις το να εργάζωνται δια τας προόδους της εναντίον των Οθωμανών καταδιώξεως από τας θέσεις Μπέτζι και Ρένεσι, όπου είχον τοποθετηθή τα δύω στρατιωτικά σώματα.
Όθεν επειδή διέτριβον εις τινας πλησιεστέρως κειμένας Κώμας ολίγοι τινές Λαλαίοι, εξ ων οι μεν όντες ιδιοκτήται Κωμών, οι δε ενοικιασταί προσόδων, οι δε συνάκται του κεφαλικού φόρου (του χαρατζίου, ούσης εποχής του Μαρτίου Μηνός), ενησχολούντο έκαστος εις τας υποθέσεις των, οι Πλαπούται νομίσαντες ότι εκπληρούν χρέος φιλικόν, έγραψαν εις αυτούς ν’ αναχωρίσωσιν εις την πατρίδα των, Λάλα, τουναντίον δε ότι θέλουν καταδιώξει αυτούς μέχρι θανάτου.
Εγκρίναντες δε να γραφή το γράμμα αυτό δια χειρός ενός εκ των Δελιγιανναίων, ως όντων πεπαιδευμένων, επειδή οι Δελιγιανναίοι δεν ηθέλησαν (δια ποιους λόγους και δοξασίας αγνοείται) ούτε το γράμμα να γράψωσιν, ούτε μετά των άλλων να συνυπογράψωσιν αυτό, γράψαντες οι Πλαπουταίοι με το χωριατογράψιμον των το, περί ου ο λόγος, γράμμα, το απέστειλαν προς τους ρηθέντας Λαλαίους, οίτινες λαβόντες το γράμμα, ανεχώρησαν πάραυτα εις την πατρίδα των, οι δε δύω Δελιγιανναίοι έχοντες υποθέσεις αναγκαίας, αναεχώρησαν εςι τας οικίας των, ειδοποιήσαντες εγγράφως εις τους Πλαπουταίους την αιτίαν της αναχωρήσεως των, προσκαλέσαντες εν ταυτώ και ένα εκ των δύω Πλαπουταίων δια να μενη οδηγός εις το υπ’ αυτούς στρατιωτικόν σώμα μέχρι της επιστροφής των.
Και επί τούτω μεταβάς ο Δ.Πλαπούτας, έμεινεν αρχηγός επί κεφαλής του σώματος εκείνου, ο δε Γεωργάκης Πλαπούτας του εις το Μπέτζι σώματος.
Αφ’ ού δε οι ρηθέντες Λαλαίοι αναχωρήσαντες επέστρεψαν εις το Λάλα, ειδοποίησαν δε και εις τους λοιπους Λαλαίους την ένοιαν του προς αυτού σταλέντος γράμματος και τα κινήματα των Ελλήνων, λαβόντες εκ τούτου αιτίαν άπαντες οι Λαλαίοι, και βεβαιωθέντες ότι τω όντι ήτον επανάστασις Ελληνική, (την 3. απριλίου) εξεστράτευσαν κατά της επαρχίας του Πύργου.
Ιδόντες δε οι πρόκριτοι των Πυργείων την των Λαλαίων ορμήν, και συσκεφθέντες μετά του Πάνου Θ. Κολοκοτρώνη, και του αυταδέλφου του Γεναίου(εξελθόντων τότε εκ της Ζακύνθου εις τον Πύργον της Ίλιδος), ωχυρώθησαν εντός των στερεών οικιών της πόλεως, εσωθεν των οποίων αντέκρουον με πολλή γενναιότητα τους Λαλαίους, οίτινες κατά πρώτον επιχειρήσαντες έκαυσαν πολλάς οικίας της ρηθείσης πόλεως, τελευταίον δε ιδόντες ότι εφονεύθησαν παρά των εν ταις οικίαις οχυρωθέντων Ελλήνων πολλοί εκ των Λαλαίων, ετράπησαν εις φυγήν, αφίσαντες την νίκην εις τους Πυργείους Έλληνας, επί κεφαλής των οποίων ήσαν ο ατρόμητος και ορμητικός Χαραλάμπης ο Βιλαέτης, ο Λυκούργος Κρεστενίτης, ο Παπ. Σταθόπουλος, ο Λύσανδρος Βιλαέτης, ο Χριστόδουλος Άχολος, οι Καμπασαίοι, και άλλοι διάφοροι καπιτάνοι, και οι ρηθέντες αυτάδελφοι Πάνος και Γενναίος Κολοκοτρώναι”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου