Ο Κολοκοτρώνης στη Μάνη, προετοιμάζοντας την Επανάσταση

“….εις τας 3 ιανουαρίου ανεχώρησα από την Ζάκυνθο και εις τας 6 Ιανουαρίου έφθασα εις την Σκαρδαμούλα, εις του πατρικού μου φίλου καπετάν Παναγιώτη Μούρτζινου. Το κίνημα μας έγινε εις τας 22 Μαρτίου, εις την Καλαμάταν. Από τας 6 Ιανουαρίου, έως τας 22 Μαρτίου, επροσπάθησα, ενέργησα εις την Μάνην να ενώσωμε διάφορα σπίτια μανιάτικα χωρισμένα κατά την συνήθειαν  τους,  και τους ενώσαμεν, τους αδελφώσαμεν.

 Έστειλα και εις τας επαρχίας της Μεσσηνίας, Μιστρός, Καρύταινας, Φαναριού, Λεονταριού, Αρκαδίας, Τριπολιτσάς, και ήλθαν εκεί οπού ευρισκόμουν, και τους έλεγα, ότι την ημέρα του Ευαγγελισμού να είναι έτοιμοι………

Αφού επροετοιμάσαμεν και συναγροιθήκαμεν, ο Ζαϊμης με τους άλλος, αναγκασμένοι να υπάγουν εις την Τριπολιτσά ή να μείνουν έτσι, εκτύπησαν τον βοϊβόδα των Καλαβρύτων.

 

 

 

 Οι Τούρκοι με έμαθαν ότι ήλθα και με ενόμιζαν ότι ήλθα με 5.000, με 6.000, εγώ ήμουν με τέσσερους. Ήλθαν Αρκαδιανοί και Μιστριώται. Τούρκοι με ραγιάδικα σκουτιά ενδυμένοι και ήλθαν να ιδούν με πόσους ήμουν, και εγώ έπαιζα ταις αμάδαις και εγύρισαν οπίσω και έλεγαν, ότι: ”Ευρήκαμε ένα γέρο και έπαιζε ταις ομάδαις”. 

Επήγα εις τον Μούρτζινο ως φίλο μου πατρικόν. Ο Μαυρομιχάλης είχε το όνομα Μπέης, αλλ’ ο Μούρτζινος είχε την δύναμιν εις την Μάνην. Ερωτήθη τοτε ο Μαυρομιχάλης δια τον ερχομόν μου και αυτός απεκρίθη ότι εδυστύχησε εις την Ζάκυνθο και ήλθε εις την Μάνη δια να τον βοηθήσουν οι φίλοι του και να επιστρέψη οπίσω.
Και εις αυτό εφέρθηκε πολλά καλά, αλλά δεν είναι αληθινό ότι με επρόδοσε εις τους Τούρκους. Δεν είχε την δύναμιν να το κάμη και αν ήθελε, και, εκτός της φιλίας οπού είχαμε με τον Μούρτζινον, είναι συνήθεια εις την Μάνην να υπερασπίζωνται όσους καταφεύγουν εις την οικίαν των”.
Από “Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη”(Γ. Τερτσέτη)